Het gesprek zit erop!

Gisteravond, na nog heel wat piekeren, laat naar bed gegaan...
Vanmorgen op het laatste moment opgestaan en tegen 9 uur kwam mijn begeleidster mij ophalen om mee te gaan.
Sinds zij met mij mee gaat, wordt er veel respectvoller met mij omgegaan, maar het gesprek van vanmorgen spande toch wel de kroon...!

Zo'n ontzettend vriendelijke arts, geen watje, dat niet, maar echt heel vriendelijk, duidelijk, maar bovenal respectvol.
Zo vroeg hij mij eerst heel netjes of ik het goed vond als hij ook wat vragen aan mijn begeleidster mocht stellen. Dat vond ik echt bijzonder, hoewel het eigenlijk normaal zou moeten zijn, maar dergelijke instellingen vinden zich dusdanig machtig, dat er vaak aan voorbij gegaan wordt door de medewerkers: respect!

Het was wel even pittig om te horen, wat de visie van mijn begeleidster op mij was. Niet, dat er iets mis mee was, maar in het kader van de toekomst maakte ze duidelijk, dat er niets meer te "halen" viel.
Opeens kwamen er wat tranen opwellen...

Het voelt moeilijk te aanvaarden, dat er ook niets meer te halen valt, niets anders dan te accepteren, dat mijn lijf alleen maar achteruit zal gaan en te accepteren, dat ik in zekere zin psychisch heel kwetsbaar ben.

Maar laat ik ook benoemen, dat mijn begeleidster mij een heel krachtige vrouw vindt, maar die kracht tevens, helaas, mijn valkuil is....

Uiteindelijk het afrondende gesprek: Ik zie u ook als een krachtige vrouw...
Daar begon hij mee om te eindigen met : Ik ga u definitief als volledig arbeidsongeschikt aanmelden...
Er volgt nog wel een formaliteit, maar "daar hoeft u zich niet druk over te maken..."

Maakt het me blij?
Enerzijds wel, maar anderzijds was ik liever fris en fruitig...

En inmiddels doemt er alweer een nieuw spook op...
Ik krijg nu mijn uitkering per week, wat al sparen is om aan de vaste lasten per maand te kunnen voldoen, maar per 1 februari in de WIA betekent, dat ik een maand geen enkel inkomen heb.
Niet eerder dan aan het eind van die maand....

---------------------
Even iets anders, want een hele dag kommer en kwel bedenken...

Het was vandaag weer pay-day, dus van alles ingeslagen om weer een week door te komen.
Allereerst allerlei lekkers voor de tuinvogels gekocht!
Een ander gaat op wintersport, maar ik geniet van de vogeltjes in mijn achtertuin en zorg dan ook voor zoveel mogelijk gevarieerd voer om ze te lokken ;)
Er komt al een paar dagen een roodborstje in mijn tuin, maar het is nog schichtig en een kleine beweging van mij laat het al weg vliegen...

Verder gewoon de boodschappen en nog iets lekkers voor de hondjes. Het zijn echt net kinderen, staan snuffelend bij mijn boodschappentas of er niet iets lekkers voor hen in zit ;)

Ik ga zo eens afwassen, niet veel en dan de kant en klare lasagne in de oven zetten. Had ik opeens trek in, maar volgens Sanne smaakt het niet...

Liefs siergrasje