Een nieuwe huishoudelijke hulp!

Het is alweer een maand geleden, dat ik hier iets geschreven heb en in die tussentijd is er het nodige gebeurd!

Allereerst ben ik weer een jaartje ouder geworden, niet dat ik dat nog vier...
Ik had best wel iets kunnen organiseren met bekenden, maar ik heb een hekel aan de drukte er omheen.
Het is een gezellig weekend met Sanne geworden, zelfgemaakte saté, geroosterd op mijn nieuwe binnenshuis-grill apparaat.
Het is nog even wennen met dat apparaat, want het werd toch niet helemaal, zoals ik in gedachten had, maar toch... ut was lekker;)

Ik was al eens eerder gebotst met mijn huishoudelijke hulp, maar wat ze me flikte in het kader van mijn verjaardag, deed voor mij de deur dicht!
Te beroerd om te werken, maar er wel als de kippen bij zijn als ik iets afdankte bij het opruimen, kon zij wel gebruiken....
Het zou me niet verbazen, dat ze er zelf geld voor maakte via kennissen.
Ze is nooit iets tekort gekomen bij mij en ik heb haar niet het vel over de oren getrokken, wat betreft werk.
Vorig jaar heb ik haar voor haar verjaardag getrakteerd op een lunch bij een brasserie in het dorp en dit jaar kreeg ze van mij een boeddha-beeldje op zonne-energie voor in de tuin.
Dan ben ik jarig en zelden heb ik me zo diep beledigd gevoeld!!!

Ik hoef geen duur cadeau van een hulp, die voor haar geld werkt, maar al was het maar een pakje shag geweest of een zakje drop voor mijn droppot, waaruit ze zo graag een dropje pakte.
Maar nee, ik was niet meer waard dan een merkloos bakje met gesuikerde zachte fruitsnoepjes. Nonchalant in mijn handen geduwd...
Ik heb me verbijsterd gevoeld, gevolgd door woede: Wat denk je wel met wie je te maken hebt????
Het bakje is ongeopend de vuilnisbak ingegaan en ik heb dezelfde week nog bij haar leidinggevende aangegeven, dat ik niet meer gediend ben van deze huishoudelijke hulp!
En zelfs in dat gesprek ben ik nog mild geweest, omdat ik haar haar baan niet wil ontnemen...

Sinds vorige week maandag een nieuwe hulp en die eerste keer stond in het teken van kennismaking en mijn huis laten zien.
Het is een jonge vrouw met een berg scheidingsproblemen...
Hier komt dan weer mijn persoonlijke ervaring met mijn eigen scheiding naar boven, maar ook mijn voormalige werk als vrijwilligster bij Slachtofferhulp.
Ervarings-deskundige en hulpverleenster ;)

Vandaag was ze er voor de 2-de keer en tijdens het kopje koffie bij binnenkomst kwam ze met meer verhalen over haar ex-man en ik kwam weer terug in de tijd van mijn scheiding. Zoveel herkenning!

Het is voor mij inmiddels ruim 20 jaar geleden, maar mijn ex, hertrouwd, vrij kort na de scheiding, probeert nog steeds alles van mij af te nemen.
Met name ten aanzien van mijn kinderen en met mijn oudste 2 kinderen is het hem gelukt.

Als het aan mijn ex-man had gelegen, was het bij mijn oudste dochter gebleven: daarmee was zijn mannelijkheid bewezen!
Ik verlangde echter naar een warm gezellig gezinnetje, iets wat ik zelf zo gemist had in mijn eigen jeugd...

Tot op heden ten dage kan ik piekeren, niet zo heel vaak meer hoor ;), waarom mijn ex mij zo haat. Hij ging vreemd, hij had niets met gezinsleven, hij had er echt een hekel aan om met de kinderen de stad in te gaan om bv nieuwe kleren te kopen. Hij had niets met kinderen!

Het herleidt me tot mezelf, wie ben ik???

Soms kijk ik in de spiegel en vraag me af, wat mensen in mij zien, wat ik niet kan zien. Ik zie in de spiegel namelijk geen bijzonder mens, integendeel...
En toch....

In mijn jonge wilde, losgeslagen jaren, gevolg van een te strenge opvoeding, heb ik het bed gedeeld met gewilde jonge mannen in de uitgaanswereld.
Zelf snapte ik er helemaal niets van, waarom ze mij zo graag wilden, maar ik vond het wel leuk om al die opgetutte mooie meiden de loef af te steken...
Met een glimlach kan ik er aan terug denken...

Neemt niet weg, dat, hoewel ik inmiddels de jaren des onderscheid heb bereikt, nog steeds niet weet, wat mijn kracht is!
Als ik in de spiegel kijk, niet te vaak, vraag ik me af, wat anderen in mij zien, wat ik zelf niet kan zien...

Kijkend in de spiegel zie ik iemand met hangende oogleden, een gebit, waarvan je denkt, houdt je lippen maar op elkaar, maar het lijkt niemand iets uit te maken.

--------
De nieuwe hulp met haar problemen roept blijkbaar meer op ;)

Klik, klik, klik, even overschakelen....

Mijn nieuwe hulp heeft wel haar problemen, maar als je haar in gang zet, gaat ze ook als een sneltrein. Mijn glasgordijnen zijn gewassen, ramen binnen en buiten gezeemd, keuken opgeruimd en alles in samenspraak met mij!
Echt super, zoals ze bezig is in mijn huis!

Morgen een telefoondagje om mijn financiële situatie op orde te brengen...
Leuk is anders, maar ik zet er (spreekwoordelijk) mijn schouders onder ;)

Liefs siergrasje