Een rustdag!

Vandaag ben ik ernstig aan het spijbelen om achter ernstig belangrijke zaken aan te gaan, maar ik heb er echt geen puf voor :(

Gisteren werd ik toch wel aangestoken door mijn nieuwe hulp en druk meegeholpen met opruimen!
Tja, en dan ben ik de volgende dag dus niets meer...

Vanmorgen wat uitgeslapen, rustig wakker geworden in mijn heerlijk verwarmde woonkamer. Echt ideaal, een programmeerbare kamerthermostaat!!!
Papje drinken, kopje koffie, douchen, hondjes uitlaten en het lukte me prima om over de belangrijke papieren heen te kijken...ahum

Buiten is het grijs met de hele dag motregen, maar koud is het niet!
Gewoon heel rustig herfstweer...
In mijn voortuintje prijkt een prachtige herfstbloem, waarvan ik de naam helaas niet meer weet. Ook op Internet niets kunnen vinden onder de noemer "herfstbollen".
De bloem bestaat eigenlijk uit een stuk of 6 bloemen, die samen boven op een lange steel bloeien. Hele sierlijke bloemblaadjes en eveneens lange sierlijke meeldraden, dit in een prachtige felroze kleur!
Als ik mijn voordeur uitstap, springt de kleur me tegemoet...
Alle andere planten maken zich op voor de winter, dus dit is echt een toegift ;)

Ook in de achtertuin is niet veel meer te beleven dan vallend blad en zo...
Maar ik pluk me wel suf aan de vijgen!
Afgelopen jaren waren de weersomstandigheden niet voldoende om de vele vijgen te laten rijpen, maar dit jaar dus een rijke oogst!
Alleen, waar laat ik ze???????
Ze zijn in te vriezen, als ik daar maar voldoende ruimte voor had in mijn vriezer.....

Aangezien ik dan toch aan het spijbelen ben, ben ik maar eens op zoek gegaan naar andere weblogjes, die ik graag mocht volgen...
Het was behoorlijk puzzelen om ze terug te vinden, want net zoals ik overgestapt ben naar een ander weblog, zijn ook zij overgestapt.

Als ik geweten had, dat de migratie zo'n drama zou worden, had ik mijn vorige weblog wel op mijn pc opgeslagen, gewoon om soms eens terug te bladeren door mijn "dagboek", zoals ik mijn weblog toch wel zie ;)
Nou ja, ik wacht nog even af of het ooit nog zichtbaar wordt, hoewel ik er een hard hoofd in heb...
Teruggaan naar die weblog doe ik niet meer, want om daar te posten, zoals ik het wilde, moest het via HTML gaan. Nu kan ik dat wel, daar niet van, maar hier is het een stuk gemakkelijker.
Ook hier kan ik HTML gebruiken, maar het is niet meer nodig om een goed leesbare tekst te schrijven. Ergens leidt het toch af door het invoeren van de codes i.p.v. het kunnen concentreren op de inhoudelijke tekst!

Maar goed, het kostte een paar uurtjes om het Internet af te struinen, maar ik heb ze allemaal weer gevonden!
Nu nog het nodige bijlezen, wat zij allemaal de afgelopen maanden geschreven/meegemaakt hebben ;)

--------
Sanne heeft vandaag een moeilijke dag: de moeder van een schoolvriendin is overleden aan kanker en wordt vandaag begraven. Ze is er vandaag naar toe, gelukkig wel in gezelschap van andere vriendinnen!
Twee jaar geleden is ook al een moeder van een vriendin plotseling overleden en ook de moeder van een andere goede vriendin worstelt met kanker...
Het begint voor haar daardoor wat dichterbij te komen, dat ook ik sterfelijk ben, hoewel ik een stuk ouder ben dan die andere moeders, maar toch...
Nou ja, mijn vader zei altijd: "krakende wagens gaan het langst mee", want hoewel mijn lijf krakkemikkig is en ik steeds meer moet inleveren, mag ik over het geheel niet klagen.

De tijd van fietstochten, lange wandelingen, handwerken en nog zo wat hobby's ligt achter me, maar wat blijft zijn de waardevolle herinneringen aan die tijd!
Zeker als ik de foto's terugkijk uit die tijd...

Alhoewel ik foto's niet echt nodig heb om te kunnen herinneren...
Ik ben zowel gezegend als vervloekt met een heel sterk fotografisch geheugen vanaf mijn vroegste jeugd en dan bedoel ik letterlijk heel vroeg!
De gezegende herinneringen toveren een glimlach op mijn gezicht, de vervloekte zijn wat lastiger, maar naarmate ik ouder word, lijken die herinneringen wat meer gerelativeerd te worden.
De impact, als ik ergens door getriggerd word, is minder heftig...

----------
Vanavond ga ik al mijn 3 wekkers aanzetten om vroeg op te staan!
Spijbelen vandaag tot daaraan toe, maar de dringende zaken moeten echt gedaan worden, hoe lastig ik het ook vind om overal achteraan te moeten gaan.

Naast mijn bed een Wake-up lamp, gekregen van Sanne, in mijn boekenkast een wekker en op de wastafel een wekker.
De 1-ste is een kwestie om even het juiste schakelaartje om te zetten, zodat het irritante geluid verdwijnt...
De 2-de is even overeind komen om ook dat irritante geluid uit te schakelen, maar voor de 3-de echter moet ik mijn bed uitkomen, het doet nu al bijna "pijn" om mijn heerlijk bedje en dromen te moeten verlaten :D

Liefs siergrasje