Een heerlijke dag!

Gisteravond de hondjes weer eens geschoren en daarna onder de douche gezet, iets wat ze altijd wel lekker vinden. Ik op mijn aankleed-krukje en zij op mijn douche-stoeltje. Even lekker de honden-shampoo in-masseren, afspoelen en afdrogen. Een kambeurtje en ze zijn weer helemaal schoon met een zachte vacht. Heerlijk om te aaien ;)

Vanmorgen niet te laat opgestaan, lukt ook bijna niet meer, want Gizmo laat met zijn geblaf horen, dat het tijd is om op te staan...
Kleine dondersteen ;)

Rustig wakker geworden: papje, kopje koffie, douchen om daarna de hondjes uit te laten.
Ik mag graag lezen op Internet tijdens het wakker worden: het nieuws volgen, sommige fora en weblogs...
Op de zondagen ligt dit "verkeer" min of meer stil, dus vanmorgen eens gelezen op een weblog van een voormalige docent van mijn oudste 2 kinderen..

Zo'n getalenteerd iemand, die getroffen is door een beroerte...!

Hij was de motor, de initiator van prachtig schooltheater, maar ook vanuit geloof heel bijzondere Paas- en Kerstvieringen tot uiting bracht d.m.v. theater.
Zo knap, zoals hij het heden verbond met het geloof en iedere leerling was welkom in dit gebeuren.
Het heeft zeker een meerwaarde gehad voor mijn 2 oudste kinderen, die meermalen een prominente rol hadden.

Het was indringend om zijn worsteling te lezen met zijn huidige leven: links verlamd, maar bovenal zijn worsteling met het "zijn" in dit leven.
Fysiek gehandicapt zijn is niet leuk en daar kan ik wel iets van begrijpen, maar de gevolgen van zijn beroerte gaan veel verder, omdat ook iets in de hersens aangetast wordt.
Iets waar hij enorm mee worstelt, soms somber, vaak cynisch probeert hij zijn leven vorm te geven met woorden.
Maar ook dat kost hem moeite, "woordensoep".

Hij blijft een creatief iemand, maar hij is zijn verleden kwijt en het heden is iets onbegrijpelijks geworden en toch, hij geeft er woorden aan, hoe onbegrijpelijk soms ook...
Op zijn site stond er ook een filmpje van een reünie, waarin ook mijn dochter en zoon te zien zijn. Goed om te zien, ze zongen het nummer van Nina Simone: Ain't got no, I've got life en aan het einde heeft hij dat filmpje bewerkt om aan te geven, hoe vaag zijn leven nu voelt...

Het relativeert mijn leven, het is niet makkelijk om fysiek steeds minder te kunnen, maar mijn hoofd werkt nog steeds en ik kan mijn gedachten in woorden nog steeds formuleren.

Ja, het werkte even in mij door...

Maar ook mijn leven heeft zijn hobbels en ik heb niet voor niets gisteren die cartridges gehaald om vandaag een ondertekend formulier de deur uit te doen.

Cartridges verwisseld en het document uitgeprint, ingevuld, ondertekend om het vervolgens in een brievenbus te deponeren!

Ik heb er een uitje van gemaakt: eerst tanken en dan doorrijden naar de Posbank, wat een enorme drukte....eeks
Doorgereden, maar iedere parkeerplaats was vol, alsof half Nederland was uitgelopen om te genieten van dit prachtige najaarsweer op de Veluwe!
Uiteindelijk toch een plekje gevonden op een parkeerplaats...

Een stukje gewandeld, wat voor mijn benen niet echt geweldig was, want ik had de laarsjes aan...
Maar toch, ik heb ervan genoten!

Ik ga zo maar eens even voor de inwendige mens zorgen, niet te laat naar bed, morgen weer de hulp en weer een druk weekje voor de boeg met een hoop geregel...


Liefs siergrasje