Verbijstering....

Vandaag kwam met de post een rouwkaart, ietwat verbaasd maakte ik de envelop open, want niemand in mijn omgeving is ernstig ziek...

Mijn vriendin, met wie ik 20 jaar echt goed bevriend ben geweest, is overleden...

Herinneringen schieten door mijn hoofd...

Ik heb haar leren kennen, toen ik met mijn kinderen in een opvanghuis zat na de scheiding. Ze woonde een paar deuren verder, maar daarvoor hadden we nooit echt contact gehad.
De scheiding was dusdanig moeizaam en bedreigend, dat het geen optie was om weer in dat huis terug te keren en heb ik de beslissing genomen om in een andere stad een nieuw leven te beginnen.
Dit was haar ter ore gekomen en ze wilde wel wat planten uit mijn tuin...

Destijds moest ik in mijn eentje, de kinderen waren nog veel te jong, het huis opruimen en alles inpakken voor de verhuizing.
Alle vriendschappen waren verdwenen door de leugens van mijn ex-man en ik stond dus echt overal alleen voor.
Gaandeweg ontstond er een vriendschap tussen haar en mij, die steeds hechter werd. Vaak bij haar gelogeerd, in eerste instantie met de kinderen en later alleen.
Ze heeft mij over de streep getrokken om naar de sauna te gaan, want ietwat preuts vond ik het maar niets, zo in mijn blootje tussen allemaal vreemden.
Ook heeft ze me vaak een financieel extraatje gegeven in krappe tijden.

Toen ik eenmaal alleen bij haar ging logeren, hadden we soms lange gesprekken tot diep in de nacht.
Op 1 of andere manier is er de klad ingekomen, nadat ik verhuisd ben naar mijn huidige huisje. Ze kwam minder en minder, hoewel we nog wel regelmatig contact hadden via de telefoon.
Ik werkte toen ook nog fulltime buiten de stad met lange reistijden en uiteindelijk ben ik na mijn ontslag in een diepe depressie geraakt, iets wat zij niet kon volgen...

Zij heeft zelf zeker geen gemakkelijk leven gehad, een moeizame jeugd met een stiefmoeder, een ongelukkig huwelijk, wat eindigde in een scheiding.
Een nieuw huwelijk, waarin haar nieuwe echtgenoot haar 2 dochters misbruikt heeft. Ze heeft gekozen voor haar echtgenoot...
Discutabel en zelf zou ik zeker andere keuze's gemaakt hebben!

Men zegt wel eens: over de doden niets dan goeds en ze was ook een goed mens, maar ook een enorme neuzelaar en overdreven nieuwsgierig.
Dat laatste was iets wat haar niet in dank werd afgenomen in de straat waar ze woonde...

Een neuzelaar, want ik kreeg soms echt kromme tenen van haar wetten en regels. Nog steeds kan ik bij sommige handelingen haar zuinige stem horen...
Ze was soms zo krom in haar redenaties!
Zo presteerde ze het om alles in de gft-bak te gooien om er vervolgens chloor op te gieten om maden te voorkomen, waarmee ze dus de gft-bak vergiftigde, want chloor is een heftig gif...

Zo'n 3 jaar geleden is ze verhuisd en opeens paste ik niet meer in haar plaatje en ben aan de kant gezet.
Ze vond me te druk met teveel levensproblemen, iets waar ik zelf ook niet voor kies, maar wat mij meestal overkomt.
Het heeft me gekwetst en ik heb nog wel geprobeerd om het contact te herstellen, maar haar besluit stond vast: geen contact meer!

En nu, opeens, is ze overleden...

Vrijdag wordt ze gecremeerd en ik ga er samen met Sanne naar toe.
Afscheid nemen, maar ze zal nog heel lang in mijn herinnering blijven met al haar goede en minder goede dingen, want ze is in die 20 jaar mijn allerbeste vriendin ooit geweest!

Liefs siergrasje

Mispoes...:(

Vanavond dacht ik, dat ik eindelijk het keukenkastje gefixt had en ik keek er met tevredenheid naar, deed het deurtje weer dicht, draaide me om en opeens een klap: het deurtje was er weer uit :(
De seconde-lijm, die ik gekocht had, is echt waardeloos, want het droogt voor geen meter, ja mijn vingers worden perfect aan elkaar geplakt... zucht
Toch nog maar een keer die seconde-lijm aangebracht en nu maar hopen, dat deze morgen droog is en het deurtje wel blijft zitten...

Vandaag was de hulp er weer, hoewel ik even vreesde, dat ze weer niet zou komen, want ze was voor haar doen vrij laat en maar net op tijd!
Ze kwam een beetje met een l*l-verhaal over vorige week, dat ze 2 lekke banden op haar brommertje had en niet kon bellen. Ze was echter bij haar vader op bezoek en dan maak je mij niet wijs, dat ze daar niet had kunnen bellen.
Maar goed, ik heb het verhaal maar voor zoete koek geslikt...

Ze was vandaag wat stilletjes en nerveus, hoewel ze op een gegeven moment wel iets losser kwam. In ieder geval heeft ze gestofzuigd en gedweild, waarna we naar boven zijn gegaan om daar te gaan opruimen.
De kleine kamertjes zijn gestofzuigd en we hebben de helft van mijn slaapkamer opgeruimd en ik heb veel weggegooid. Volgende week de andere helft van mijn slaapkamer, waarna ze mijn huisje gewoon goed bij kan houden.

Kwam net even boven om de elektrische deken aan te zetten om tot de ontdekking te komen, dat ik de gevouwen kleding nog in de kast moet leggen, wil ik kunnen slapen...
Nog maar even laten liggen, doe ik straks wel als ik naar boven ga ;)

Vandaag nog even mijn buurman aangesproken met het verzoek of hij het weekend van 10 december de hondjes wil uitlaten als Sanne en ik naar Zeeland gaan. Was geen probleem...
Ik heb al een paar weken het gevoel, dat er iets niet goed gaat bij de buurman en daar vandaag voorzichtig naar gevraagd. Mijn gevoel klopt wel, maar hij wilde niet echt iets loslaten. We zijn goede buurtjes, maar niet close en ik wilde dan ook niet verder aandringen...

Ik ga nog even een kopje thee drinken en dan het warme bedje opzoeken...

Liefs siergrasje

Bon zoeken....

Gisteren een rustig dagje geweest, waarover niet veel viel te melden...

Mezelf wel getrakteerd op een kleine portie kibbeling, maar blijkbaar wilden ze er vanaf, want het was een behoorlijk grote bak, waardoor ik de rest van de dag geen honger meer had en zeker geen trek ;)

Gisteravond een beklemmende film gekeken, wat niet zo goed was voor mijn nachtrust, want ik kreeg steeds weer die beelden in mijn dromen....
Wel heel knap geacteerd met een minimale bezetting en decor!

Vanmiddag op zoek gegaan naar de bon van mijn camera, maar hoe en waar ik ook zoek: geen bon te vinden!
Wel allerlei andere bonnen, maar net die ene niet en daar baal ik enorm van :(

Ik begin langzaam maar zeker mijn vorige hulp te vervloeken, want ik ben nog veel meer belangrijke paperassen kwijt. Iedere keer weer kom ik erachter, wat ik kwijt ben.
Zo heeft ze systematisch mijn goede balpennen meegenomen en ik snapte er maar niets van, waar die balpennen dan toch gebleven waren. Geen moment eraan gedacht, dat zij ze meegenomen had.
Zo zijn ook de kabelklemmen verdwenen om mijn kabeltjes bij mijn bureau bij elkaar te klemmen, ze zaten nog in de verpakking.
Vaak zat ze te neuzen tussen mijn papieren en waar ik het op volgorde gelegd had, gooide zij het weer door elkaar tot ik haar letterlijk verboden heb om nog aan mijn papieren te zitten.
Blijkbaar ben ik te laat geweest met dat verbod, want ze heeft gewoon ook veel weggegooid, waar ik nu dus pas achter kom :(
Zo viel het me een tijd geleden op, dat de stapel papieren opeens een heel klein stapeltje geworden was, terwijl ik zeker wist, dat ik de stapel zelf niet uitgedund had. Het maakte me wel wat onzeker, maar geen moment gedacht, dat zij papieren had weggegooid....
Ik zie haar nog de laatste keer, dat ze hier was, heel snel de deur uit stiefelen met een vuilniszak vol spullen. Vraag me nu af, wat er allemaal in gezeten heeft en waarom ze zo snel weg wilde...
Nou ja, gebeurd is gebeurd en ik kan het niet meer terugdraaien, maar ik hoop haar nooit meer te zien, want ik denk niet, dat ik dan mijn mond kan houden.

Komende week ga ik toch maar terug met de camera in de hoop, dat zij een reserve-bon in de computer hebben, zodat ik toch een beroep op de garantie kan doen. Wie niet waagt...

Liefs siergrasje

Vandaag weer een rustig dagje, maar vanavond kreeg ik weer eens "een peper in mijn reet" om het zo maar uit te drukken...

Al tijden, zo niet jaren, irriteert mij het keukenblok, wat uit elkaar aan het vallen is. Destijds overgenomen van de vorige bewoner omdat het aanrecht op mijn hoogte is. Over dat laatste ben ik nog steeds tevreden, nadat ik jaren en jaren boven mijn macht heb moeten werken met de diverse aanrechten.
Maar verder is dit keukenblok ronduit bagger!

Ik zou een nieuw keukenblok kunnen aanvragen, maar dan krijg ik hooguit een zeer eenvoudig keukenblokje en zeker niet de 6 kastjes, die ik nu heb.
Al eerder heb ik pogingen gedaan om de lades, eveneens bagger, in orde te maken, maar dat werkte niet. Onlangs veel overbodige dingen uit de lades gehaald om ze te ontlasten, maar nog steeds gaven ze problemen, omdat de bodem eruit bleef hangen. Niet echt handig met openen en sluiten...

Blijkbaar komt langzaam maar zeker na het stoppen met de AD mijn technische kant weer naar boven, want vanavond is het me eindelijk gelukt om de lades weer in orde te maken. Leve de secondelijm, die de bodem weer vast gezet heeft in de groeven in de groeven van de laden en ze rollen nu weer perfect!

Nu nog het deurtje van het gootsteenkastje, want die hangt eruit...
Er een tijd mee bezig geweest, het zou goed moeten zijn, maar dat is het niet.
Puzzelen, waardoor dit toch komt en ja, ik weet het nu, maar de secondelijm is op om het in orde te maken. Morgen even naar de Hubo ;)
Als ik technische vragen heb, ga ik altijd naar de Hubo, vriendelijke mensen, die een goede uitleg geven, zelfs als je een vrouw(tje) bent :D

Verder vandaag bezig geweest met de camera, die ik in het vroege voorjaar heb gekocht en ik ben er klaar mee!
Inmiddels ben ik erachter via Internet, dat de accu inderdaad snel leeg is, maar dat is het niet alleen.
Ik fotografeer hoofdzakelijk in de M-stand, wat wil zeggen, dat ik zelf de instellingen bepaal wat betreft diafragma en sluitertijd. De M-stand heeft echter geen boodschap aan mijn diafragma-keuze en verandert deze tijdens het fotograferen, iets wat niet zou moeten kunnen!
Dat niet alleen, maar de camera heeft ook veel moeite met scherpstellen, wat weer ten koste gaat van de accu.

Vandaag de nieuwe firmware geïnstalleerd, maar het leek eerder een min- dan een pluspunt en ik ben het zat!
Morgen ga ik de aankoop-bon opzoeken en dan ga ik er mee terug naar de winkel. Waarschijnlijk ben ik hem dan een tijdje kwijt, maar zo heb ik er ook niets aan en nu zit hij nog binnen de garantie.

Al met al vermoeiend, maar toch heb ik het gevoel, dat ik goed bezig ben!
Het is als het ware terug roeien naar mijn eigen "ik"..., wie "ik" dan ook mag zijn, soms weet ik dat zelf ook niet...

Vanmiddag nog even bezig geweest met fotobewerking en een foto van een roodborstje bewerkt:

Liefs siergrasje

Opluchting....

Het moest vanavond gebeuren: rekeningen betalen!

Met kromme tenen heb ik vanavond mijn bankrekening bekeken om tot de ontdekking te komen, dat de Belastingdienst mijn smeekbede heeft gehonoreerd door de teruggave op mijn rekening te zetten i.p.v. deze te verrekenen met de openstaande schuld.

Het wil niet zeggen, dat ik nu uit de sores ben, maar ik heb de belangrijkste rekeningen kunnen betalen!
Weg met die verrekte aanmaningen!
Komende maand krijg ik nog extra's van Vitens en het CAK en aangezien de Sint en Kerst aan ons voorbij gaan, zijn er geen grote uitgaven meer te verwachten.

Volgende week zijn de afbetalingen aan de beurt en met wat passen en meten, vooral niet teveel uitgeven, kan ik misschien met de vaste lasten helemaal in het reine komen in de maand december...

Wat geld betreft, ben ik een wat vreemd mens, want als ik niets te makken heb, heb ik behoefte om geld uit te geven, heb ik echter meer geld, dan ga ik opeens zuinig worden....kierewiet dus...

Net het stapeltje rekeningen voor mijn neus op volgorde gelegd naar mate van urgentie. Sommige instanties denken je te "helpen" door aanmaningen te sturen met aanmaningskosten.
Ik weet, dat het allemaal geautomatiseerd gaat, maar zo werkt het niet als je moet schipperen met je geld. Aanmaningskosten lossen niets op, maar dragen bij aan nog meer onvermogen om te voldoen aan de betalingsverplichting.
Vooral Nuon is daar een ster in en zodra ik helemaal bij ben met Nuon stap ik over naar een andere leverancier!
Ook goed voor mijn gemoedsrust, want ik heb daar een blauwe maandag als callcenter-agent gewerkt en weet genoeg, dat ze daar sjoemelden met energie-leverantie en netwerkbeheer.
De heftige depressie is vooral ontstaan door het werken bij dit bedrijf...

Maar goed, het meeste is weer betaald en ik hoop vannacht rustig te kunnen slapen!

Liefs siergrasje

Een rustige dag!

Gisteravond lekker de prei-stamp gemaakt en het smaakte weer heerlijk!
Vanavond eet ik het weer, want zoals gewoonlijk heb ik een pan voor 4 personen klaargemaakt, maar ik heb niet zoveel plek in de vriezer om daar nog eens de nodige bakjes in te plaatsen.
Zeker geen straf om het vanavond nog een keer te eten ;)

De laatste paar weken zet ik een half uur voor het slapen gaan de elektrische deken aan, zodat ik in een warm bedje stap. In de loop van de nacht wordt hij echter toch wel heel warm, hoewel hij op de laagste stand staat. Vanavond maar uitzetten als ik in bed stap en desnoods in de loop van de nacht weer aan zetten.

Vandaag niet veel bijzonders gegaan, hoewel ik eigenlijk veel van plan was, maar de dag ging sneller dan dat mijn lijf wilde ;)
Een paar boodschapjes gedaan, want mijn "papje" was op en dat miste ik toch wel als ontbijt!

Daarna even naar het dorp gegaan om de bra's om te ruilen, die ik gisteren had gekocht, ze waren namelijk veel te groot :(
Een half jaar geleden heb ik ze voor het eerst gekocht aan een kraampje.
Het zijn geen bh's, maar bh-topjes, dus zonder dunne snijdende bandjes, naadloos en geen vermaledijde achtersluitingen, die je op de tast moet zien dicht te krijgen.
Tevens zijn ze veel goedkoper dan bh's, aangezien ik alleen maar bh's kan kopen in de duurdere sector. Mijn "duifjes" zijn niet bijzonder groot, maar wel erg eigenwijs en laten zich niet zo maar in iedere bh huisvesten ;)
Gelukkig mochten ze geruild worden en voorlopig heb ik er nu wel genoeg!

Bij thuiskomst weer even de zakjes vochtvreters in de magnetron gelegd, want ze waren weer dusdanig verkleurd, dat het vocht eruit halen geen overbodige luxe was. Komende dagen wordt het weer wat regenachtiger en ik wil zo min mogelijk vocht in het autootje.

Dat was het wel voor vandaag.....

Liefs siergrasje

Een middagje naar de stad + update....

Vanmorgen begon de dag wat irritant, want Rakker heeft iets nieuws verzonnen: binnen plassen...grrrr
Van Gizmo weet ik, dat, als hij ergens heel boos om is, hij een drolletje neer legt. Gelukkig gebeurt dat maar heel zelden ;)
Het plassen van Rakker kan ik echter niet thuis brengen...
Een maand of 4 geleden begon hij ermee door in het halletje te plassen, daarna een tijdlang niets meer. Afgelopen zaterdag heeft hij het voor het eerst in de woonkamer gedaan, maar ik dacht, dat hij het misschien uit blijdschap deed, omdat Sanne weer thuis was.
Maar vandaag had hij op 2 plaatsen geplast en ik weet niet goed, wat ik hiermee nu aan moet.
Ik vind het gewoon smerig en daarbij is het een reutje, dus tilt hij zijn pootje op om ergens tegenaan te plassen. Het vervelende is, dat hij het heel sneaky doet, dus ik kan hem er ook niet op betrappen en bestraffen.
Toch pak ik hem de eerstvolgende keer bij zijn nekvel en houd hem dan boven de plas: Foei! en dan in de bench!

Gisteren zag ik iemand, die echt een leuke, mooie wollen poncho aan had en ik ben zo vrij geweest om te vragen, waar ze die gekocht had. Bij een winkel in de stad voor 10 euro...
Vandaag dus naar de stad gegaan, waar ik zeker al 2 jaar niet meer was geweest. Er waren veel nieuwe winkels gekomen, vooral kleding- en schoenenwinkels van merknamen. Niet te betalen dus!!!
Wel even binnen geweest in een winkel met uitsluitend MBT-schoenen, aangezien ik graag een paar modieuze laarsjes wil voor onder een rokje/legging, maar die dingen zijn echt niet te betalen!!!!
Ze kosten tussen de 200 en 300 euro....
In principe heb ik het er wel voor over, omdat ik hiermee echt veel beter kan lopen, maar ik heb het niet :(

Vervolgens naar de winkel gegaan, waar ze die wollen poncho's verkopen, maar ik viste achter het net: uitverkocht...
Nog wel wat andere kledingwinkels binnen gegaan en zag ook wel mooie poncho's, maar echt veel te duur!
Zo'n wollen poncho vind ik vooral gemakkelijk met auto-rijden, lekker warm en toch soepel, wat beter voelt dan een stugge winterjas.

Tot slot nog even binnen gegaan bij een toko en daar wat lekkere dingen gehaald...

-------------------------
Bovenstaand verhaal was van gisteren, maar Sanne belde en daarna was ik de draad kwijt...

Vanmorgen na het opstaan kreeg ik enorme niesbuien, niet normaal!!!
Het prikte en prikte en bleef maar prikken in mijn neus, waardoor ik aan 1 stuk door bleef niezen tot ik maar in mijn neus gesprayd heb, waarna het niezen minder werd...
Helaas begon toen het eindeloze gesnotter, waarbij het water me letterlijk uit de ogen en neus liep...zucht

In de loop van de ochtend belde de werkgeefster van mijn hulp: of ik er bezwaar tegen had als mijn hulp toch weer terug komt...
Ze wilde haar nog een kans geven en daar kan ik me wel in vinden, dus volgende week maandag is ze er weer.
Ik vind het wel prettig, dat ze weer terug komt, maar ik zal haar komende maandag wel duidelijk maken, dat het zo niet werkt om zomaar weg te blijven!

De vogeltjes ontdekken nu eindelijk het nieuwe vogelhuisje en blijkbaar vinden ze het voer heel lekker, want er komen nu niet alleen musjes, maar ook het roodborstje en spreeuwen komen eten.
Helaas zijn de meeste foto's niet echt scherp geworden, maar ik heb nog een winter te gaan om daarop te oefenen ;)

Vanmiddag naar het dorp gegaan om te kijken naar dat middeltje Kaloba, wat tegen verkoudheid schijnt te helpen, maar wat is dat duur!!
Ik heb er dan ook maar vanaf gezien, want het kan maar zo zijn, dat deze verkoudheid alleen vandaag is. Ik heb dat wel vaker zo'n snotterdag, waarna er de volgende dag niets meer aan de hand is!

Liep even bij de Zeeman binnen en ja hoor, de begeerde poncho voor slechts 8 euro ;)
Bij de Trekpleister eindelijk een huispak gevonden, waar ik al een paar jaar naar op zoek was, maar altijd waren de pijpen te lang en te wijd. Dit huispak heeft manchetten aan de broekspijpen...
Bij Appie nog even stampaardappelen en gesneden prei gekocht om vanavond prei-stamppot te maken, nadat ik afgewassen heb ;)

Liefs siergrasje

Intuïtie.....

Schreef ik vorige week al, dat ik intuïtief aanvoelde, dat mijn nieuwe hulp geen "blijvertje" zou zijn, is dat vandaag uitgekomen...
Alleen had ik het nog niet zo snel verwacht!

Toen ze er vanmorgen om kwart voor 12 nog niet was, ze komt meestal vroeger dan 12 uur, begon ik al iets te vermoeden. Nog een tijdje gewacht, maar toen ze om kwart voor 1 er nog niet was, heb ik haar werkgeefster gebeld.
Deze wist van niets, dus heeft ze de hulp opgebeld...
Er was thuis van alles aan de hand, dat wist ik al en het kan zijn, dat je prioriteiten dan even ergens anders liggen, maar laat het dan aan je werkgeefster weten!
Dit heeft ze dus blijkbaar niet gedaan en dat is dom, want nu is ze haar baan kwijt. Uiteindelijk heeft ze nu nog meer problemen...

Ik vind het wel jammer, want het was een vriendelijke jonge vrouw, die goed en zelfstandig werkte.
Nu moet ik maar afwachten, wie ik nu weer over de vloer krijg...
Er wordt naar een nieuwe hulp gezocht, maar ik heb zo het vermoeden, dat ze personeelsgebrek hebben, want ik heb vandaag niets meer gehoord!
Er was wel iemand voor de vroege ochtend, maar dat werkt niet voor mij, omdat ik echt de eerste paar uur op gang moet komen, zodat mijn spieren en gewrichten weer soepel worden.

Enigszins geïrriteerd ben ik boodschappen gaan doen...
Eerst getankt en wat is de diesel duur geworden in vergelijking met 2 jaar geleden! Toen was het 1,16 per liter en nu 1,40 per liter :(

Vervolgens bij de Action een auto-schoonmaakborstel met lange steel gehaald, want ik wil mijn autootje toch vaker schoonmaken en het werkt niet echt met de vloermop, die ik vorige week gebruikte. Wel logisch, want daarvoor is die ook niet bedoeld ;)
Bij Scapino 3 kinder T-shirts met lange mouwen gehaald in de grootste maat, wat behoorlijk in prijs verschilt met volwassen maten: 3 voor 10 euro!

De laatste tijd ben ik mijn kledingstijl wat aan het veranderen, want ik heb wel plezier in die "wollige" jurkjes met korte mouwen, waaronder een t-shirt met lange mouwen. Het is weer eens iets heel anders dan ik gewend ben!
Binnenkort maar weer eens mijn kledingkast nakijken om truien van 10 jaar en ouder eens weg te doen. Het mooie is er inmiddels wel vanaf....


Zit er opeens aan te denken, wat ik nu met die pc moet doen, die bedoeld was voor de hulp. Dat "feestje" gaat nu niet door en ik ga deze week maar alles, wat belangrijk is, op de externe harde schijf zetten om vervolgens de harde schijf te formatteren.
Daarna de pc en beeldscherm maar weer boven zetten...

Liefs siergrasje

Gezellig weekend!!

Vrijdagavond nog druk bezig geweest om van alles voor Sanne klaar te maken, zodat ze de komende week weer genoeg gezonds te eten heeft.
Al met al werd het dus weer laat...

Desalniettemin zaterdagmorgen bijtijds opgestaan om Sanne op te halen uit Deventer. Het was prachtig zonnig weer, dus weer een mooie rit over de Veluwe!

Op weg naar mijn huis hebben we een tussenstop gemaakt bij de Thermiekbel, een café-restaurant bij een zweefvliegcentrum.
Je hebt daar een prachtig uitzicht en het is daar gezellig toeven, zeker nu er nieuwe beheerders zijn. Het oogt nu allemaal wat frisser en het is zeker betaalbaar!
Sanne een wijntje, ik een biertje en samen een portie bitterballen gedeeld, ondertussen gezellig bijkletsen over van alles en nog wat...
Het biertje kon wel, aangezien we inmiddels dicht bij huis waren ;)

Eenmaal thuisgekomen lekker uitgerust, waarna ik eerst boerenkoolstamp heb gemaakt, de broodbakmachine aangezet om een vers brood te bakken en toen frietjes gemaakt.
De frietjes waren weer heerlijk en blijf echt heel blij met deze friteuse!
Eenmaal op temperatuur is de friet heel snel gebakken, dus ook niet vet en dat niet alleen, want door het snelle bakken ontstaat er nauwelijks vervuiling van het frituurvet.
De friteuse is geheel demontabel, dus ook heel makkelijk schoon te maken!
Het vloeibare frituurvet gaat na het afkoelen terug in de kan, waarna alles makkelijk schoon te maken is! Echt de ideale friteuse :D

Ook het brood is goed gelukt, hoewel het in eerste instantie leek alsof het zou mislukken: het deeg was zo vochtig, maar uiteindelijk rees het bijna letterlijk de pan uit...

Helaas, helaas, het werd toch weer een latertje en de oververmoeidheid sloeg 's nachts toe na 's avonds nog een paar koppen thee gedronken te hebben.
Ik ben niet incontinent, maar soms, als ik te diep in slaap ben en moet plassen, dan droom ik, dat ik op het toilet zit met alle gevolgen van dien...:(
Het is zo frustrerend om dan wakker te worden, gênant ook!
Zo erg als dit keer heb ik echter nog nooit meegemaakt, want ondanks dat ik daarvoor een speciaal onderlaken heb, was echt alles doorweekt tot op het matras...
Het gebeurt gelukkig niet vaak, maar als het gebeurt, kan ik niet voorkomen, dàt het gebeurt.
Inmiddels is het matras droog, het bed weer opgedekt, maar een wrang gevoel blijft...

Vandaag weer terug naar Deventer om Sanne weer naar huis te brengen, maar foei, wat een dichte mist!!!!
Ik kon niet meer dan een meter of 20, 30 vooruit kijken, wat dus heel vermoeiend rijden was door het ingespannen turen.
Aangezien ik gisteravond al veel pijn in mijn schoudergewrichten en -spieren had, heb ik bij Sanne maar wat pijnstillers ingenomen...
Hierdoor was het terugrijden naar huis iets meer ontspannen, hoewel het turen in de mist bleef. Gelukkig was er niet veel verkeer op die binnenwegen, maar ik was blij, toen ik thuis kwam.

Straks een bordje boerenkool en (hopelijk) op tijd naar bed...

Liefs siergrasje

Glanzend autootje ;)

Gisteravond zitten genieten van een mooie film, een dvd-tje wat ik van Sanne had geleend. Een lieve film zonder geweld!
Op het moment is er nauwelijks leuke tv, vind ik althans...

Vandaag dus het autootje schoongemaakt, wat dit jaar nog niet gebeurd was en de lak werd doffer en doffer...

Een paar maanden geleden speciale shampoo voor het autootje gehaald, wat de auto zowel schoonmaakt als gelijk in de was zet.
Ik zie het namelijk niet zitten om alles met de hand te doen!
Mijn vloermop gebruikt om het autootje schoon te maken, daarna moest het autootje afgespoeld worden om daarna met de shampoo in een emmer koud water nogmaals over het autootje te gieten.
Uiteindelijk was het toch nog veel werk, omdat ik het met de vloermop had schoongemaakt en dat werkt niet echt, dus alsnog veel met de hand gedaan...
Binnenkort toch maar een speciale autoborstel met lange steel halen bij de Action, want daarna had ik veel pijn in mijn rechterschouder.
Het lijkt erop, dat mijn schouder tegen een ontsteking aan zit, omdat de pijn iedere keer weer terug komt als ik teveel met mijn rechterschouder bezig ben.

Net maar een pijnstiller/ontstekingsremmer genomen, zodat ik straks nog wat in de keuken bezig kan zijn. Jammer genoeg duurt het ongeveer een uur eer deze gaat werken :(

 Na het schoonmaken van het autootje ben ik de hondjes gaan uitlaten en daarna wat boodschappen gedaan bij Appie, pfft, wat was het druk daar!
Ik zie nu al op tegen de drukte in de winkels door de decembermaand...
Ik kan echt heel slecht tegen grote drukte, altijd al gehad, reden om nooit naar evenementen te gaan, maar in winkels heb ik het gevoel, dat alle geluiden dan blijven "hangen".
Er kunnen dan 2 dingen gebeuren: of ik krijg een paniek-aanval en wil dan zo snel mogelijk weg, of ik sluit me helemaal af en "droom" weg tot een kind begint te krijsen en ik me afvraag, wat ik nog in de winkel doe??????

Bij het Kruidvat nog een neusspray gekocht, omdat ik, sinds ik weer veel meer binnen zit, veel last heb van snotteren. Niet door verkoudheid, maar blijkbaar wordt mijn neusvlies dan veel meer geïrriteerd.
Misschien allergisch voor de hondjes...????
Gelukkig helpt de spray meteen en daar ben ik wel blij om!

Morgen ga ik Sanne ophalen en is ze gezellig weer een avondje thuis!
We gaan frietjes eten en ik ga voor haar een brood bakken en een pan boerenkool klaarmaken. Kan ze weer even vooruit de komende week...

Liefs siergrasje

Een laat logje....

Lady's Night bij het tuincentrum was gisteravond een teleurstelling: te druk, te chaotisch en ik was er dan ook snel weer weg!

Daarna nog even Sanne gebeld, die weer veel last heeft van haar keel en niet lekker in haar vel zat :(

Weer onrustig geslapen, maar het zal wel voorbij gaan...

Vandaag was het weer mistig, maar niet zo mistig als zondag, dus maar weer met de camera naar de Posbank gegaan.
Het was nog steeds een beetje te mistig, maar toch wat mooie foto's kunnen maken...

Het was wel heel koud, zelfs met handschoentjes aan, maar ik heb er van genoten!

Daarna nog even naar de Aldi geweest voor een paar slof-slippertjes en ik had geluk, want er was nog maar 1 paar, maar gelukkig wel in mijn maat ;)

Morgen ga ik mijn autootje wassen, stofzuigen, want de mat onder het bestuurdersgedeelte zit vol met zand. Binnen de ramen zemen en insmeren met anti-condensvloeistof. Ik merk wel, dat sinds ik de vochtvretertjes in mijn autootje heb, dat ik veel minder last heb van condens in het autootje.
Die vochtvretertjes zijn zakjes, die vocht absorberen en als de indicator roze wordt, moeten ze in de magnetron gelegd worden, waarna de indicators weer blauw worden.
Lang bruikbaar dus...

Zo nog even wat film van dvd kijken en dan het bedje induiken!

Liefs siergrasje

Vandaag...

Gisteren was het een heel rustig dagje!

Het gesprek met de psych verliep prima en ik mag voorlopig blijven komen voor gesprekken, die vooral gebaseerd zullen zijn op de acceptatie van de achteruitgang van mijn lijf.

Hoewel ik inmiddels wel geaccepteerd heb, dat lange, mooie wandel- en fietstochten niet meer mogelijk zijn, blijf ik moeite houden, dat mijn bewegingsapparaat steeds verder achteruit zal gaan!
Ik merk nu al, dat de kou pijn doet aan mijn gewrichten en dan vriest het nog niet eens echt. Zodra het echt gaat vriezen, zal ik minder buiten komen, dus minder beweging, dus achteruitgang....
Pijnstillers zie ik niet als optie om de pijn te negeren om dan toch naar buiten te kunnen gaan. Jaren heb ik pijnstillers geslikt om toch naar buiten te kunnen gaan en aan het werk te blijven, maar toen het allemaal niet meer "moest", kwam de terugslag en het besef, dat ik jaren roofbouw heb gepleegd op mijn lijf.
Dus ja, een pijnstiller als de pijn echt even "te" wordt en nee, niet meer om maar door te kunnen gaan!
Ik zie wel, hoe het ervoor staat na deze winter....

Aangezien ik heel tevreden was over het gesprek met de psych ben ik voor mijn plezier naar het tuincentrum gegaan. Alleen wat mooie decoratie in kerstsfeer gekocht met de kortingsstickers, die ik in de bus had gekregen.
De kerstboom is voor mij verleden tijd, maar af en toe een sfeermakertje in Kerstsfeer moet kunnen ;)

Vannacht onrustig geslapen en sinds ik van de AD af ben, kost het me moeite om in slaap te komen. Niet dat ik me daar druk over maak, want ik blijf gewoon rustig liggen, omdat ik uit ervaring weet, dat ik uiteindelijk toch wel in slaap val.
Piekeren 's nachts doe ik niet meer, het heeft namelijk geen enkel nut!
Ik kan 's nachts niets veranderen aan de staat van de dag...
En mocht ik 's avonds piekeren, dan is daar de telefonische hulpdienst!

Maar goed, het onderwerp was Vandaag...

Vandaag weer het wekelijkse bezoekje van mijn thuisbegeleidster...
Onlangs is ze met me mee geweest naar de arts van het UWV, wat perfect verlopen is en die man heeft echt alles gedaan om mij te helpen!
Hij heeft me ook een paar keer gebeld om de zaken uit te leggen, maar steeds met het verzoek of mijn begeleidster hem terug wilde bellen.
Ietwat vreemd, maar goed, hij heeft zo goed zijn best gedaan voor mij, dat ik zijn vraag doorgespeeld heb aan mijn begeleidster. Zij vond ook, dat hij alles perfect geregeld had en heeft hem maandag teruggebeld...
Blijkt, dat hij hevig verliefd is op mijn begeleidster...

Het was voor mijn begeleidster een dubbel gevoel: enerzijds gevleid, anderzijds moest ze hem afwijzen, want ze is getrouwd.
Hoewel ik meer en meer de indruk krijg, dat haar huwelijk allang geen feestje meer is, is ze wel trouw aan haar echtgenoot...
Hij werkt niet meer en zij werkt zich als kostwinner de blubber, wat nauwelijks gewaardeerd wordt door hem.
Niet, dat ze dat mij zo expliciet vertelt, maar ik hoor het tussen de regels door...

In feite heb ik de vlotte afhandeling bij het UWV dus te danken aan zijn verliefdheid voor mijn begeleidster...
Soms is het leven wel heel bizar!

Vanavond Lady's Night bij het tuincentrum en ik ga er dadelijk even naar toe.
De sfeer is wel leuk, want ik ben vorig jaar ook geweest en zeker de moeite waard om even door het tuincentrum te lopen met de vele kraampjes.
Mijn portemonnee blijft echter op slot ;)

Liefs siergrasje

Van alles en nog wat....

Gisteravond maar eens goed gekeken naar Rakkertje, want die likt al een paar weken vaak zijn rechterpootje en wat blijkt: zijn loze nageltje aan zijn rechter-voorpootje was ernstig ingegroeid!
Gelukkig heb ik een nageltang voor het knippen van hun nageltjes en dan ook meteen dat ingegroeide nageltje geknipt en uit het vlees getrokken.
Leuk vond hij het niet en vanmorgen liep hij nog wat moeilijk, maar in de loop van de dag ging het steeds beter.
Vreemd, dat 1 zo'n loos nageltje blijft doorgroeien, want aan zijn andere pootjes heeft hij het niet.
In de loop van de week wil ik bij beide hondjes de nageltjes knippen, want ook hun gewone nageltjes zijn best lang aan het worden.

Daarna lekker gedoucht en mijn haren gewassen!
Helaas bracht de warme douche geen verlichting voor de pijn in mijn schouders en voor het slapen gaan maar een pijnstiller/ontstekingsremmer genomen.
Verstandige beslissing, want vandaag nauwelijks meer pijn gehad in mijn schouders.

Vandaag was het weer hulpdag en sinds ik mijn nieuwe hulp heb, vind ik het echt leuk als ze er weer is!
Heel anders dan mijn vorige hulp, waar ik iedere week weer wat tegenop zag als ze kwam. Stom, dat ik mijn intuïtie niet heb gevolgd, toen ik mijn vorige hulp voor het eerst had, want vanaf de 1-ste keer klikte het niet echt, maar ja, het was voor mij ook heel nieuw om iemand anders mijn huisje te laten schoonmaken...
Toch heb ik het gevoel, eveneens heel intuïtief, dat mijn nieuwe hulp geen blijvertje is, omdat ze het zout in de pap niet verdient door een 0-uren contract.

Het zou jammer zijn, want ik mag haar graag en ze werkt echt heel goed en zelfstandig.
Vanmorgen had ik weer eens een wintervest/trui aan, echt heel leuk, maar heel irritant door een constructie met knoopsgaten, die steeds los gingen, dus naald en draad gepakt en de knoopsgaten dicht genaaid.
Terwijl ik daarmee bezig was, was de hulp klaar met de opgedragen bezigheden en zei spontaan: zal ik dan maar aan de keuken beginnen?
In no-time had ze afgewassen, gasfornuis schoongemaakt, tegeltjes en kastjes afgedaan en de magnetron schoongemaakt, ondertussen wat vrolijk zingend!
Volgende week gaan we boven aan de slag en over een maand is mijn huisje weer echt helemaal schoon en opgeruimd, zodat ze het daarna alleen maar hoeft bij te houden....
Misschien voor haar een goed woordje doen bij haar leidinggevende, zodat ze een ander contract krijgt?????

Morgen een wat lastig gesprek met de psychiater om hem te vertellen, dat ik uit eigen beweging gestopt ben met de AD. Ik voel me wat onzeker over zijn reactie, want ik zou toch nog wel een tijdje ondersteuning willen hebben...

Vanavond lekker makkelijk eten, want ik heb nog bietenstamp staan, die ik zo lekker ga opwarmen!

Liefs siergrasje

Nou dat weer :x

Ik weet niet, wat er gisteren uitgespookt is met mijn autootje, maar het buitenrubber van mijn zij-raampje zat niet goed en vanmorgen geprobeerd om het weer goed te krijgen...
Niet gelukt en nog verder van huis, want het hele rubber is er nu vanaf...grrrr
Net even bij die buurman langs geweest en hij baalde als een stekker, want hij had het druk met andere dingen.
Het zal mij een worst wezen, want het rubber zat goed, het raam werkte goed, dus du-uh...
Nou ja, hij komt vanavond even kijken en hopelijk kan hij het dan oplossen!

Mij lukt het niet, want ik heb geen kracht in armen en handen, maar ook mijn schouders doen behoorlijk pijn!
Dit was de laatste keer, dat ik hem en zijn zoon aan mijn autootje iets laat doen.
Vanmorgen zag ik ook, dat er nog iemand anders in mijn autootje gezeten moet hebben: kussentje op de grond en rechter-portier stond open. Dat en het feit, dat mijn autootje pas ruim een uur later na het gesprekje met die buurman is teruggebracht, doet mij denken aan joy-riding :(

Hoe meer ik erover nadenk, hoe bozer ik word!
Dit autootje heb ik nodig en is, wat betreft bezit, het kostbaarste wat ik ooit in mijn leven heb kunnen kopen. Zonder dit autootje kan ik geen kant meer op!
Ik zal me straks inhouden en vriendelijk blijven, maar als dat rubber er weer op zit, zal ik hen nooit meer iets vragen!!!!!!!!!!!!!!

Zucht.....

Toch is het vandaag niet helemaal kommer en kwel geweest, want er was mist vandaag en ik hoopte op de Posbank wat mooie foto's te maken.
Helaas was de mist veel te dik om van de heuvels mooie foto's te maken, maar eenmaal in het bos was het toch wel mooi....
Ik had gedacht, dat het door de mist heel rustig zou zijn op de Posbank, maar het was ongelofelijk druk, niet echt mijn ding zal ik maar zeggen <_<

Desalniettemin wat foto's gemaakt...

Tot slot nog het maantje van gisteravond, wat al mist voorspelde

----------------------
De buurman is geweest en het rubber zit weer op z'n plek, voor hem een fluitje van een cent, slechts 5 minuten...

Vlak voordat hij aanbelde, belde Sanne, maar het gesprek even afgebroken om daarna weer verder te gaan.

Weer ruim een uur met haar aan de telefoon gezeten....

Een goed gesprek geweest!
Een gezellig weekend gehad met haar oudste zus, samen de intocht van de Sint gekeken en Boukje heeft overal kikkers en muizen verstopt in haar huisje.
Echt iets voor Boukje om zoiets te doen :D
Maar ook gesproken over gewetensvragen over geloof en godsdienst, iets waar Sanne op dit moment mee bezig is. In de loop der tijd zal ik er nog wel meer over schrijven...

Mijn autootje is weer in orde, er staat nog een afwasje, ik moet nog eten, dus ik ga zo maar eens aan de slag!

Liefs siergrasje

Vervolg smoothies....

Gisteravond weer bezig geweest met smoothies, maar blijkbaar ontbrak het me aan kracht in mijn handen en armen, waardoor ik zo ongeveer mijn schouder uit de kom heb gedraaid. Veel pijn dus en maar een stevige pijnstiller genomen om vannacht toch wat te kunnen slapen...
Ook vandaag nog veel pijn aan die schouder en dat zal nog wel een paar dagen duren!
Inmiddels lukt het me nu wel beter om de beker goed vast te zetten in het apparaat en vandaag dan ook weer een heerlijke groente-smoothie gemaakt :D

Het is wel nog even uitvogelen in welke hoeveelheden ik de ingredienten moet samen stellen, want ik had vandaag gekozen voor tomaten, komkommer, selderij, paprika, stukje verse gember en peterselie, maar blijkbaar iets te veel selderij, want die overheerste nogal.
Maar toch, het smaakte weer goed!

Vanmorgen wat uitgeslapen, waarna opeens de bel ging: een buurjongen van verderop in de straat om mijn autootje op te halen.
Afgelopen week had ik aan zijn vader gevraagd om weer eens naar de handrem te kijken, want die werkte weer niet zo goed meer :(
Een uurtje later de hondjes uitgelaten, waarbij ik dan ook langs die buurman kom en tot mijn verbazing stond mijn autootje er niet...
Het bleek, dat die buurjongen ermee op stap was gegaan en daar baalde ik toch wat van....
Een kort testritje is tot daaraan toe, maar het is zeker niet de bedoeling, dat hij ermee op stap gaat!
Ik werd er dan ook even flink chagrijnig van. Van de andere kant durf ik er ook niet zoveel van te zeggen, want ja, het is wel gratis om het autootje even te laten nakijken...

Helaas bleken de achter-remmen zo goed als versleten te zijn, dus daar moeten binnenkort toch nieuwe remmen op. Nu gebruik ik mijn handrem eigenlijk alleen maar voor het parkeren, dus het kan nog wel even...
In het voorjaar maar nieuwe remmen kopen, zodat die vader ze onder mijn autootje kan zetten.

Verder een rustig dagje ;)

Liefs siergrasje

Smoothies......

Gisteravond moest het toch van komen: smoothies maken!

Eerst lekker het ovenschoteltje gegeten, hoewel ik het de volgende keer weer in de wok klaar maak, het is dan toch wat lekkerder!
Daarna mijn eerste smoothie van fruit. Ik had een bakje fruitsalade bij Appie gehaald: druiven, mango, appel en ananas. Ik heb er wat sinaasappelsap bij gedaan en mixen maar...
Een heerlijk fris drankje, de manier voor mij om toch wat fruit binnen te krijgen!

In de loop van de avond kreeg ik zin om een smoothie met groenten klaar te maken: tomaat, worteltjes, komkommer en bleekselderij, wat verse peper erover malen en hoppa, mixen weer!
Wat was dat lekker, alsof je een vitamine-bom drinkt....
Niet zo verstandig voor het slapen gaan, want ik kreeg er behoorlijk veel energie van ;)

Gisteren ook een nieuw seal-apparaat gekocht, want die ik eerder dit jaar had gekocht bij de Lidl is kapot. Gisteren wel ermee terug geweest naar de Lidl, maar ik moest maar contact opnemen met de klantenservice. Hier gisteravond ook met Sanne over gehad en we vermoeden, dat het me meer geld gaat kosten dan dat ik het aankoopbedrag terug krijg...
In principe zit er 3 jaar garantie op het product, maar nergens op de site is ook maar iets te vinden over garantie en de wijze, waarop Lidl omgaat met kapotte apparaten en hun garantie. Het geeft me te denken of ik nog wel iets wil kopen bij de Lidl, waar een "snoertje" aan zit...
Het lijkt misschien soms wel goedkoop, maar als het product niet binnen een maand kapot gaat, kun je blijkbaar fluiten naar de garantie :(

De reden van zo'n seal-apparaat is, dat ik soms groenten koop, zoals bv snijbonen en deze in 1 keer klaarmaak om in te vriezen. Eerst deed ik de klaargemaakte groenten in een diepvrieszakje, maar het nadeel daarvan is, dat er geleidelijk aan teveel ijsvorming optreedt in de vriezer door lucht en vocht.
Met het seal-apparaat kan ik het zakje vacuüm maken om het dan luchtdicht af te sluiten, waardoor de groenten een stuk langer bewaard kunnen blijven.

Gisteravond aan de slag gegaan met het nieuwe apparaat en wat meteen al opviel was het gebruiksgemak! Geen ingewikkelde handelingen zoals bij het apparaat van de Lidl, waarvan ik -tig keer het instructie-filmpje heb moeten bekijken....
Lekker makkelijk dus, maar dat niet alleen, het werkt ook veel sneller en beter!
Gisteravond wat probeerseltjes gedaan met stukjes selderij, maar het is mijn bedoeling om wat zakjes samen te stellen om groente-smoothies te maken.
Tomaten en komkommer zijn niet in te vriezen door hun hoge vochtgehalte, maar de andere ingredienten wel!
Wordt vervolgd ;)

Vanmorgen was het weer grauw buiten, maar in de loop van de middag brak de zon door. Wat een verschil is dat toch als het zonnetje schijnt...
Vanmiddag dan ook wat boodschapjes gedaan, want de snoepstokjes van de hondjes waren op en waarschijnlijk heb ik ze teveel verwend, want tegen de avond komen ze zeuren en dan bedoel ik ook zeuren :(
Ik heb wel "snoepjes" voor ze: een Frolicje als de gordijnen open gaan, na het uitlaten en een klein mini-botje als ze een tijdje alleen zijn geweest of rustig zijn geweest tijdens het bezoek van de hulp of mijn thuisbegeleidster.
Het is soms wel lachen als die vertrekken, want dan staan ze naast elkaar met grote ogen verwachtingsvol te kijken, wat ik uiteraard beloon :D
De snoepstokjes zijn echter een heel ander verhaal, want die luiden de avond in en dan kom ik niet weg met een Frolicje of een mini-botje...

Ik had een stickervel ontvangen van het tuincentrum en dacht daar mijn voordeel mee te kunnen behalen, maar bij het nalezen van de voorwaarden werd het duidelijk, dat het niet geldig was voor diervoeding :(
Bij Jumbo dan maar 2 zakjes met reepjes en staafjes gekocht, wat een beetje betaalbaar was.
Bij de Jumbo waren ook runder-riblappen in de aanbieding en het is alweer een hele tijd geleden, dat ik gestoofde runderlapjes heb gemaakt.
Ik zat even te twijfelen of ik er hachee van zou maken, maar nee, gestoofde runderlapjes en ik denk, dat ik ze met mosterd klaarmaak...
Dadelijk even afwassen, dan de lapjes aanbraden en vanavond genieten van de geur!

Morgen is er een proeverij in een Aziatische winkel en ik zou er graag naar toe willen gaan, maar mezelf kennende blijft het niet bij proeverij en wil ik dan ook graag kopen. Deze week alweer genoeg gekocht, dus toch maar niet doen!

Liefs siergrasje

Vogeltje "gevangen"

Vanmorgen wakker gebeld door het UWV, dat ik niet de WIA, maar de IVA inga, wat zoveel inhoudt, dat ik nooit meer opgeroepen word voor een keuring tot 65 jaar en ik in plaats van 70% van mijn inkomen 75% ga krijgen....
Net een check gedaan, wat mijn netto inkomen gaat worden en het valt me wat tegen. Niet echt, ik mag niet mopperen, maar er wordt vakantiegeld ingehouden, wat van mij niet hoeft!
Vakantie zit er voor mij fysiek niet meer in en dat geld kan ik per maand beter gebruiken...
Vooruit maar, in ieder geval komt er op meerdere fronten wat rust!

Gisteravond bezig geweest met het smoothie-apparaat en ik kreeg het met geen mogelijkheid aan de praat, dus vanmorgen ermee terug gegaan.
Kom ik buiten met het apparaat, zit er een roodborstje heel parmant bovenop het dak van de garage...
Heel voorzichtig alles neergezet, heel rustig mijn cameraatje uit mijn tasje gehaald, bang dat het weer zou wegvliegen...
Het bleef echter heel rustig zitten, waardoor ik eindelijk eens wat foto's kon maken van dit schattige vogeltje:

Op onderstaande foto kijkt het me heel eigenwijs aan om vervolgens toch maar weg te vliegen...

Echt een cadeautje, dat ik dit vogeltje heb kunnen vastleggen!

Maar goed, ik was dus op weg naar de winkel om te vertellen, dat het apparaat het niet deed. In de winkel werd het gecontroleerd en tot mijn stomme verbazing deed het apparaat het wel.
Wat deed ik fout en bij thuiskomst het weer geprobeerd, maar wederom werkte het niet....grrr
Inmiddels ben ik erachter, dat ik de beker heel strak tegen de rubberrand moet aanduwen om het apparaat in werking te stellen.
Had wel in de gebruiksaanwijzing mogen staan!

Ik ga zo eens de friteuse wegzetten...
Gisteravond zo lang bezig geweest met het smoothie-apparaat, dat ik uiteindelijk de friteuse tevoorschijn heb gehaald. Ik had geen trek meer in de vegetarische ovenschotel.
Rosti-rondjes gefrituurd en er rucola-salade bij gegeten, smaakte goed!
Ik ben nog steeds super tevreden met de nieuwe friteuse, omdat deze echt heel snel frituurt, waardoor het gefrituurde nauwelijks vet is.
Ook de penetrante frituur-geur is stukken minder!

Net een lang gesprek gehad met Sanne, een record-tijd van 2,5 uur....
Praten over van alles en nog wat, wat ons dagelijks bezig houdt.
Het is geen "must" om lang te praten, want soms zijn het ook korte gesprekken en ook niet iedere dag, maar het feit, dat ze er is en we samen zo kunnen praten doet me goed!

Liefs siergrasje

Pay-day....

Het is gisteravond toch weer later geworden dan ik wilde, maar gelukkig geen nachtwerk ;)

Vandaag weer een rustige dag en vanmiddag weer gesproken met mijn thuisbegeleidster. Deels over het gesprek van vorige week bij het UWV, deels over mijn teleurstelling, dat er zoveel it-kennis bij me is verdwenen en deels over de maand februari, waarin ik geen geld zou ontvangen.
Ze had al formulieren voor mij uitgeprint om een beroep te doen om een liefdadigheidsinstelling, maar we wachten nog even op de beslissing van de Belastingdienst.
Als de BD beslist, dat ik het geld van de belastingaangifte mag houden, kan ik dat opzij zetten, evenals het geld, wat ik ontvang van het Wtcg.
Die bedragen samen zijn voldoende om de maand februari financieel door te komen.
Wat zal ik blij zijn als ik een half jaar verder ben en weer overzicht op alles heb, want deze situatie is vermoeiend...

Vooralsnog is het op woensdag pay-day, wat betekent, dat ik weer wat boodschappen kan halen. Allereerst tl-buisjes halen bij de Hema voor in de keuken. De afgelopen dagen in het halfdonker in de keuken bezig geweest, omdat er een lampje kapot was. 2 Stuks, want als het ene lampje kapot gaat, laat de ander ook niet lang op zich wachten...

Bij het Kruidvat nieuwe douche-gel zonder zeep, die zijn wat duurder, maar dit keer was de 2-de voor de halve prijs, dus er ook maar gelijk 2 gehaald.
Blijkbaar ben ik allergisch geworden voor zeep, want ik heb een paar jaar flink last gehad van eczeem, maar sinds ik de zeepvrije douche-gel gebruik heb ik nergens meer last van, dus die houd ik erin ;)

Bij Blokker binnen gegaan om een smoothie-maker te kopen, ik wil weer op de gezonde toer en nu was hij in de aanbieding.
Daarna naar Appie om gezonde dingen te kopen, zoals appeltjes, komkommer, worteltjes, tomaten en kiwi's.
Vanavond na het eten een fruit-smoothie...
Als avond-eten een vegetarisch ovenschoteltje met tomaatjes, uien, paprika en courgette, overgoten met heerlijk pittige olie. Gezond, gemakkelijk en zeker lekker!

Hiermee is het weer afgelopen met boodschappen doen tot volgende week woensdag, afgezien van mijn slaapmutsje en rokertje...
Vanavond of anders morgenochtend ga ik weer rekeningen betalen en kijken, wat ik overhoud voor komende week. In mijn hoofd ben ik al aan het rekenen, wat ik kan betalen en het gaat maar 2 rekeningen worden, hand op de knip en sparen voor de andere rekeningen, die me aan liggen te kijken.

Ik kan niet langer meer de kop in het zand steken, dat heb ik al te lang gedaan en niets is zo frustrerend om alsmaar tegen rekeningen aan te kijken...
Zo streng ben ik wel voor mezelf, want alle rekeningen liggen voor mijn neus voor het beeldscherm van de pc. Op een stapeltje leggen, wat het eerst betaald moet worden.

En au, wat doet de zorgpremie veel financiële pijn, waar is het ziekenfonds gebleven???
Een tijdje geleden met iemand gesproken van de zorgverzekering om een betalingsregeling te treffen, want het is niet alleen de zorgpremie, maar ook de eigen bijdrage, die eigenlijk niet te betalen is.
Diegene gaf aan, dat we eigenlijk belazerd zijn, want de zorgpremie zou op dezelfde hoogte zijn als de ziekenfonds-premie, niets is minder waar!
Diegene gaf ook aan, dat ze werkte voor de premie, want ook voor haar was het niet meer te betalen in een gezin met meerdere kinderen.
Het is van den zotte!

Is de zorg verbeterd?
Nee, natuurlijk niet en vandaag lees ik op Internet, dat mensen maar een beroep moeten doen op zelfzorg voor ze zich laten helpen in een ziekenhuis.
Makkelijk gezegd als politica, die genoeg centen heeft om de juiste zorg te krijgen...
Het "volk" schijnt er niet meer toe te doen...
Vooruit maar, de politiek komt zichzelf nog wel tegen op lange termijn!

Ik ga zo weer een afwasje doen en mijn ovenschoteltje klaarmaken.

Liefs siergrasje

Een mooie frisse herfstdag....

Vandaag had ik geen zin om naar die pc te kijken, tevens waren er geen dringende zaken te regelen, dus lekker rustig aan gedaan ;)

Hoewel fris vandaag scheen het zonnetje wel heerlijk en vanmiddag besloot ik om weer even naar de Posbank te gaan.
Uiteraard ging de camera mee :D
Het was weer genieten!

Heerlijk rustig op zo'n doordeweekse dag en een stukje gewandeld, gaat wel beter met die aparte schoenen, hoewel mijn rechtervoet en kuit de eerste dagen protesteren. Maar over een paar dagen zijn ze daar ook aan gewend.
De werking van die schoenen begrijp ik nog steeds niet, maar feit is, dat het werkt voor mijn benen!!!

Een paar foto's, die ik bewerkt heb met een filter...

Op de laatste foto is te zien, dat de zon snel onder ging, dus ben ik maar snel richting huis gegaan via de toeristische route, ook dit keer weer prachtig om te rijden!

Dadelijk even afwassen en dan het bakje bietenstamp uit de vriezer opwarmen, mandarijntje toe en niet te laat naar bed...

Liefs siergrasje

Pffft, wat heb ik beloofd...?

Het was eigenlijk de bedoeling om een keer vroeg naar bed te gaan, maar na een kort telefoontje met Sanne was ik opeens weer wakkerder...
Niet dat het een vervelend telefoontje was, integendeel, maar ik werd er gewoon weer wakker van ;)

Dan maar even bloggen...

Ik heb dus een nieuwe hulp en iedere keer weer als ze komt, word ik vrolijk van haar! Ze heeft een rugzak vol met problemen, maar het voelt niet zwartgallisch om zo maar te zeggen.

We beginnen haar binnenkomst altijd met een kopje koffie, even bij praten over voorgaande week en zodra ik vind, dat het klaar is, geef ik haar een opdracht.
Ze is een babbelaarster, maar haar handen werken net zo snel...
Vandaag was de opdracht, dat het houtwerk wel een beurt mocht hebben en dan is het heerlijk om haar heel zelfstandig bezig te zien: houtwerk, spinnenwebben weggehaald, lampen en lampjes schoongemaakt...

Over lampje gesproken: boven mijn "grote" tafel hangt een ronde bol met lampjes erin. Ooit eens gekocht bij het tuincentrum rond de kerst.
Ik dacht dat het glas van die bol bruin was, maar na de schoonmaakbeurt van mijn hulp bleek het helder glas te zijn....shame....

Kortom, ik geniet van mijn nieuwe hulp!
Onlangs vertelde ze, dat ze geen computer had en in mijn hoofd borrelde een vraag op: "Zou je er wel graag een pc willen hebben?"
Ik heb namelijk een oude pc staan, die prima geschikt voor haar zou zijn, maar waar ik zelf niets mee doe. Het is zeker geen oud lor, maar ook geen pc "uit het jaar 0", die ik ook nog op zolder heb staan.
Weggooien is niet mijn sterkste punt....

Nu het gedoe met de Belastingen voor even gedaan is, is er ook ruimte om eens met die pc aan de slag te gaan.
Op de 1-ste plaats lukte me het niet op om deze pc in te loggen en ook de hersteldiskette werkte niet, lekker begin dus :(
Op Internet gezocht en gevonden: een programma, waarmee het wel mogelijk is om op de pc in te loggen. Op cd gebrand om daarna op die pc in te loggen, warempel het werkt :D

Eenmaal ingelogd schrok ik me een hoedje: wat staat er op die pc veel geïnstalleerd!!!!!!!!!!
Dat niet alleen, maar er staan 2 besturingssystemen op...ehhhh
Ik ben bijna 2 uur bezig geweest om alleen al deze pc te onderzoeken en het gaat een heel karwei worden om hem voor mijn hulp in te richten...slik
Ze weet HE-LE-MAAL NIETS van computers, dus de pc moet zo simpel mogelijk ingericht moeten worden, lastig voor een oud-IT-deskundige :P

Allereerst ga ik zoveel mogelijk de-installeren, dan documenten, foto's etc overzetten naar mijn externe harde schijf. Dan Windows 98 upgraden naar XP en XP verwijderen, opnieuw partitioneren, kortom het technische gedeelte in mijn hersens wordt weer eens ernstig aangesproken...

Ergens voelt het wel leuk om weer eens te doen, maar het is mijn werk niet meer en dat voelt ergens wat wrang. Dit zal de laatste keer zijn, dat ik me echt technisch software-matig met iets bezig houd.
Er is geen "drive" meer om kennis bij te houden...

Vooruit maar, als ik eenmaal deze pc op orde heb, is er ook weer iemand blij, hoewel ik voorzie, dat ik computerles zal moeten geven ;)

--------
Vandaag dus weer in spijkerbroek om mijn "hippe" schoenen aan te kunnen doen, het moest wel!
Met de dag ging ik slechter lopen door gewoon schoeisel en hoe lelijk ze ook zijn, met die schoenen loop ik echt veel beter!!!
Lastig als je af en toe wat vrouwelijkers wilt aantrekken, waaronder die geweldige schoenen echt niet kunnen...

--------
Afgelopen maand weer eens meegedaan aan foto van de maand op het foto-forum en er waren 30 foto's ingezonden en met mijn foto ben ik plaats 5 gekomen: de foto van het meisje, dat het zand tussen haar vingers liet glijden.
Een toppertje dus :D

Zie opeens, dat het half 12 is geweest en mijn bedje komt langzaam in mijn gedachten...;)

Liefs siergrasje

Eindelijk....

Eindelijk heb ik vanavond de papieren van de Belastingdienst op de bus gedaan, wat een rotklus om in te vullen en een toelichting te geven!!!
Anderhalve week heb ik er tegenaan zitten hikken...
Beetje bij beetje ingevuld, vragen zoals "kunt u bezittingen verkopen, te denken valt aan een boot, sieraden etc".
Een boot???? Sieraden???? Ik heb letterlijk geen cent te makken!
Van mijn autootje blijven ze af, want dan word ik echt opgesloten in huis en tuintje!

Het lastigste was dan ook de bijlage om aan te geven, waardoor ik in deze situatie terecht ben gekomen en waarom ik niet kan betalen...
Het is mij onmogelijk om dramatisch te doen, maar tegelijkertijd wil ik wel "gehoord" worden. Ik kom helder en nuchter over, iets wat mijn kracht is, maar tevens een valkuil...

Slechts 1 keer heb ik me laten gaan, namelijk na het ongeluk, waarbij ik mijn rechterbeen gebroken had en mij verteld werd, dat ik nooit meer goed zou kunnen lopen. Zo verdrietig en veel huilen om op een dag de rapportage te lezen, die aan het achtereind van mijn ziekenhuisbed hing. Met grote letters stond er dwars door de rapportage heen geschreven: Neurotisch!

Nu kan ik beseffen, dat er niets neurotisch aan mijn verdriet was, want het zal je maar gezegd worden, dat je nooit meer goed zult kunnen lopen, maar destijds was het een keiharde psychische klap!


"Toon geen verdriet, blijf helder en nuchter, want voor je het weet, wordt je in een hokje geplaatst..."


Mijn levensloop is geen mooi plaatje, geluk is niet mijn metgezel geweest en zal ook nooit mijn metgezel worden. Wie voor een stuiver geboren is...


Ken jezelf....


Ik ken mezelf, maar laat ik me aan de buitenwereld kennen?


Moeilijk om te beantwoorden, want ik laat wel degelijk mezelf zien aan anderen, maar dat wordt sterk benoemd, waardoor het verdriet wat ik soms voel opzij wordt gezet, want ik ben "een sterke vrouw"!
Weg met het verdriet...

Mogelijk zou ik een rijk sociaal leven kunnen hebben, maar ik kan niet omgaan met de term "sterke vrouw". Het voelt dan voor mij alsof ik aan verwachtingen moet voldoen en ik val stil, houdt contacten af.

Ik voel me geen sterke vrouw!

Ik ben een vrouw, die geleerd heeft om om te gaan met verdriet en teleurstellingen, een plaats gegeven heeft om weer verder te kunnen gaan.
Een overlevings-strategie, wat is daar bijzonder aan?

Maar goed, het is me "gelukt" om een bijbehorende toelichting te geven voor de BD en nu maar afwachten of het gehonoreerd wordt...

Op dit moment opluchting door de brief in de brievenbus te laten glijden ;)

Liefs siergrasje

Weer vrolijk :D

Net eerst maar even de hondjes hun lekkernij gegeven, want ze vinden, dat als ik ga zitten typen, zij recht hebben op een traktatie...
En denk maar niet, dat ik eraan kan ontkomen, want ze blijven net zo lang naast me staan met wat licht geblaf, een beetje binnens-bek zal ik maar zeggen en wat zacht gepiep.
Geloof me, zij winnen altijd!
Het is goed nu, want ze laten mij nu met rust ;)

Rust?????

Het is nu oorlog tussen die 2 en het is mijn schuld :(
Vanmiddag weer een groot bot voor Rakker gekocht en Gizmo is hierover zwaar gepikeerd. Hij "weet" net zo goed als ik, dat een bot voor hem niet gaat werken, daarvoor heeft hij nog maar te weinig tandjes en kiesjes in zijn bekkie :(
Dit gaat dus een paar dagen oorlog worden, want Gizmo staat nu niet toe, dat Rakker gezellig bij hem mag liggen en dat maakt Rakker heel verdrietig.
Verdrietig in de zin, dat hij zacht jankend bij Gizmo gaat staan...
Hondenpsychologie, die ik niet goed kan volgen, want Gizmo doet niets bijzonders, maar maakt blijkbaar met zijn blik en houding duidelijk, dat Rakker het wel kan vergeten.
De kleine "rat" ligt nu naast mijn bureaustoel in de mand te slapen en Rakker ligt nu alleen in de bench...

Maar goed, het is nu weer rustig, dus ik kan weer verder gaan ;)

Het gesprek gisteravond heeft me duidelijk goed gedaan en vandaag een vrolijke dag gehad. Blauwe lucht, stralend zonnetje met een aangename temperatuur doen het altijd goed bij mij!

Vanmiddag had ik zin om weer eens naar het tuincentrum te gaan!
Kijken, hoe ze dit jaar weer de kerstafdeling ingericht hebben....
Vergeleken met vorig jaar viel het me ietwat tegen.

Maar de binnenkomst was wel heel mooi en opeens zag ik wat ik ook met het vlamlampje kon doen. Dit heb ik van Sanne voor mijn verjaardag gekregen om het in vuurhaard in de winter te zetten. De vuurhaard staat gezellig in de woonkamer, maar het vlamlampje staat er veel te hoog in, waardoor je het niet goed ziet.
Men had hetzelfde vlamlampje onder een ring van dennenappels gezet en dat zag er echt heel gezellig uit. De dennenappels heb ik niet kunnen vinden, dus een mooie ring van wilgentenen gekocht.
Inmiddels op de vuurhaard gezet en het geeft nu echt een knus, winters gevoel!

Het bot voor Rakker in het mandje gelegd...ahum, maar iets richting kassa kwam ik bij de vleesetende planten...WOW, wat een mooie collectie opeens!

Overigens is de naam vleesetende planten niet correct: het zijn insecten-etende planten.
Ze hebben insecten nodig om te kunnen groeien en bloeien.
Hun "vang"mechanismes zijn bijzonder om te zien: de 1 doet het via kelken, waar de insecten naar het verteringsvocht worden geleid, een ander via kleverige sprieten, waar insecten niet meer van los komen, weer een ander via grote groene bladeren, waarop eveneens een kleverige stof zit.
En dan zijn er ook nog de bekerplanten, die insecten vangen op de wijze van de kelken.

Vergeet ik toch even helemaal het vliegenvangertje, wat zo tot de verbeelding spreekt, omdat de vangbladeren dichtklappen als er een vlieg op landt.
Dat niet alleen, maar de vangblaadjes hebben ook "tandjes", die bedoeld zijn als een soort tralies, waaruit een vlieg niet kan ontsnappen.
Als je echter je vinger ertussen steekt, zul je hier niets van voelen, maar de plant is er niet zo blij mee, want hij heeft zijn mechanisme voor niets gebruikt en doet hem schade...

Sinds ik hier woon, ben ik mijn collectie steeds verder gaan uitbreiden en sinds een paar jaar heb ik een moerasje in een speciebak.
Hoe het kan, weet ik niet, maar iedere zomer heb ik ontzettend veel vliegen in de achtertuin. Het eerste jaar werd ik er echt gestoord van, maar sinds ik het moerasje heb met die insecten-etende planten heb ik er nauwelijks meer last van!

Maar goed, terug naar vanmiddag en ik de nieuwe collectie zag van deze planten. Enerzijds de standaard-collectie zoals de vliegenvangertjes en wat bekerplanten, iets wat eigenlijk niet in dit jaargetijde verkocht zou moeten worden! Het zijn planten, die kou en winterrust nodig hebben...
Het is zo jammer, dat ze wel in de collectie staan, maar gedoemd zijn om teleur te stellen, mede omdat er geen goede informatie gegeven wordt.

Dit keer echter stond er ook een hele mooie collectie van drosera's, die met kleverige stof en ping's, die met groene bladeren met kleefstof.
Geen lullige kleine plantjes voor veel te veel geld, maar mooie volwassen planten voor een prettige prijs.
Toch ook hier een foutieve omschrijving over winterhardheid, wat ze niet zijn!
Zeker niet in dit jaargetijde :x
Desalniettemin heb ik me niet kunnen inhouden en 4 plantjes gekocht en ik ben er als een kind zo blij mee!
Morgen een mooi bakje in mijn tuin opzoeken en dan maak ik er een binnen-moerasje mee.

-------------------
Terwijl ik gisteravond deze blog aan het schrijven was, belde Sanne en we hebben bijna 2 uur aan de telefoon gezeten!
Daarna had ik geen inspiratie meer om verder te schrijven...

Wel heb ik toch een bakje uit de achtertuin gehaald om daar de nieuwe plantjes in te zetten. Het ziet er mooi uit, mits je van dergelijke plantjes houdt ;)

En daarna was ik weer eens over mijn slaap heen, het gebeurt me de laatste tijd te vaak naar mijn zin :(
Het werd dan ook weer te laat, eer ik mijn bed ging opzoeken...
Misschien is het ook wel wie ik ben, want voor de grote DIP ging ik ook niet zo heel vroeg naar bed. Nu ik gestopt ben met de AD, komt blijkbaar steeds meer "ik" naar boven...!

Ik vind het ongelofelijk, wat AD met een mens kan doen!
Voor een tijd kan het heel goed zijn om vlak, maar rustig te zijn, maar mij was gezegd, dat ik het de rest van mijn leven moest slikken.
In eerste instantie ben ik daar verdrietig in meegegaan, maar na het ongeluk van Sanne en mijn bloedtransfusie is er iets voor mij veranderd!
Alsof ik wakker geschud werd en ging beseffen, dat ik eigenlijk ongelukkig aan het worden was van het vlakke levensgevoel.

Overigens heb ik geen psychiatrische stoornis, maar kan van tijd tot kampen met een depressie. Ik ben zo'n 30 jaar zo goed als vrij geweest van depressie, maar het ontslag uit een goede baan en de narigheid daarna hebben mijn psychisch evenwicht uit balans gebracht.
Niets meer, maar evenmin minder!

Goed, ik ben dus op eigen houtje gestopt, omdat ik geen zin had om tegenargumenten te horen! Het is mijn leven en als ik door de AD juist depri word door het vlakke levensgevoel, wordt het tijd, dat ik weer op mijn eigen kracht ga leven. Er zit kracht genoeg!

Vandaag uiteraard uitgeslapen, maar het mocht van mij, want het is zaterdag ;)
Hondjes uitgelaten en gelukkig is de "ruzie" dit keer snel bijgelegd, ze leren het nog wel :D
Een paar boodschapjes gedaan en eindelijk eens even in de voortuin gewerkt!

Onlangs 2 afgeprijsde plantjes gekocht en die moesten toch echt de grond in voor het gaat vriezen. Een pieris en chocolade cosmos.
De pieris zal mooi zijn in het voorjaar, terwijl de cosmos juist in het najaar bloeit.
Ook wat bolletjes in de aarde gezet, krokusjes en tulpjes.
Verder wat onkruid weggehaald, wat sinds de laag boomschors stukken makkelijker gaat en er ook minder onkruid omhoog komt. Alleen jammer, dat de katten uit de buurt mijn tuin gebruiken als toilet, echt BAH!
De bedoeling is dan ook om in mijn voortuin zoveel mogelijk planten te zetten, iets wat me al aardig begint te lukken :P
Niet alleen vanwege de katten als ook het vermijden van onkruid...

Ik mag graag kijken naar Rob's grote tuinverbouwing, omdat hij met een team een kale tuin omtovert naar een droomtuin. Het valt mij op, dat hij ook alles vol plant.
Hoe meer planten er staan, hoe minder onkruid een kans krijgt, hoewel de boomschors het bij mij ook goed doet.

Mijn achtertuin is binnenkort aan de beurt, want het is door het gedoe in het eerste half jaar een chaos geworden en wil ik komend (voor)jaar weer genieten van mijn tuin!
Er gaat stevig gesnoeid of weggeknipt worden. De salie gaat eruit, evenals een bodembedekker, die na jaren van verplaatsen het opeens teveel naar de zin heeft naast mijn vijvertje :S

Weer even iets heel anders, maar vanaf maandag wordt het weer spijkerbroek met die speciale schoenen eronder, want mijn benen worden met de dag minder blij met normale schoenen.
Het lopen gaat slechter en slechter :(
Toch maar naar de huisarts voor een verwijzing naar een orthopeed, zodat ik speciaal schoeisel vergoed kan krijgen?

Ik zie het nog wel, ik ben niet zo'n dokterloper als er niet echt iets aan de hand is...

Liefs siergrasje

Telefonische hulpdienst...

Vanavond er weer gebruik van gemaakt...

Het werd me even teveel...

De telefonische hulpdienst heb ik zo'n 20 jaar geleden leren kennen, de wanhoop nabij, niemand om mee te praten, die mij echt zou kunnen begrijpen, laat staan kunnen luisteren...

Soms kon ik de eerste paar minuten geen woord uitbrengen, zoveel opgestapeld verdriet, maar gaandeweg ontstond er een gesprek, waar ik veel aan had!

Door het stoppen met de AD komen er veel meer emotie's naar boven...
Tegelijkertijd voelt het goed, want ik voel weer emotie's en voel me niet langer meer een soort van zombie. Dat laatste past niet bij mij!

Het is 5 jaar goed geweest om tot rust te komen, maar het voelde niet goed meer om nog langer AD te slikken. Het begon me te belemmeren in mijn "zijn".

Ik zit in een overgangsfase om mijn leven weer op te pakken, er ligt nog zoveel op mijn bordje, wat moeilijk is om er bovenuit te stijgen...

En dan is daar de telefonische hulpdienst...
Gewoon met iemand praten, vertellen, vragen, om op een gegeven moment ook te kunnen lachen. Meestal ook het moment om het gesprek te beëindigen ;)

Als ik door de "rijstebrij" van de komende tijd kom, wil ik ook weer soortgelijk werk gaan doen. Ik heb bij Slachtofferhulp gewerkt en het voelt goed om iets voor mensen te kunnen betekenen als luisterend oor!
Ervarings-deskundige...

Degenen, die goede partners, vrienden/vriendinnen hebben zal het mogelijk niet voorstelbaar zijn om een telefonische hulpdienst in te schakelen, maar als je, zoals ik, echt alleenstaand bent, is het hartverwarmend!

Liefs siergrasje, die echt haar mandje moet gaan opzoeken en het liefst wil slapen op haar rechterzij met mooie dromen ;)
Straks is er weer een dag, waarop moeilijke zaken geregeld worden...

Liefs siergrasje

Moe vandaag....

Gisteravond op tijd naar bed gegaan, maar niet echt lekker geslapen!

Doorgaans slaap ik op mijn rechterzij, maar afgelopen nacht op mijn linkerzij geslapen. Rechts lukte gewoon niet!
Niet omdat ik pijn had of iets dergelijks, maar automatisch draaide ik me op mijn linkerzij. Linkerzij slaapt gewoon niet lekker en zijn mijn dromen ook anders.

Overdag ben ik geen dromer, maar 's nachts heb ik dromen nodig om lekker te kunnen slapen.
Ik heb mezelf aangeleerd om lucide te dromen, wat inhoudt, dat ik mijn dromen kan sturen, omdat ik me ervan bewust ben, dat ik droom.
Voor mij dan ook geen nare dromen meer, maar meer en meer besef ik, dat dromen op mijn rechterzij de prettigste dromen zijn en op mijn linkerzij raak ik vaak in een soort herhaling van beelden.
Zou het iets te maken hebben met de linker- en rechterhersenhelft, die ieder een ander gebied bestrijken?
Ik heb net geprobeerd om me aan te melden op een forum hierover, maar het lukt nog niet, dus maar een mailtje gestuurd...
Ik ben wel nieuwsgierig of andere mensen ook het verschil bemerken tussen linkerzij en rechterzij ;)

Maar goed, ik ben dus moe en wat lusteloos opgestaan :(
Iets wat de hele dag is blijven hangen met het gevoel, dat de dag me als zand tussen de vingers glipte. Tot mijn verbazing was het opeens half 4 in de middag alsof ik uren "elders" ben geweest....

Vermoedelijk teveel in mijn hoofd bezig geweest met allerlei andere zaken!
Zo belde vandaag de vriendelijke UWV-arts mij om te vertellen, dat hij mij een gesprek met een arbeidsdeskundige wilt besparen. Het zou fijn zijn, want eerlijk gezegd heb ik het wel gehad met het UWV!
Er zijn zoveel fouten gemaakt door deze instantie en soms echt heel onbeschoft behandeld!!!
Door een fout van hun kant, wat volmondig is toegegeven, heb ik ruim €4500 moeten terugbetalen via mijn uitkering. Het schijnt nu eindelijk afgelost te zijn, maar denk maar niet, dat ze hierover netjes een bericht sturen...
Ga ik me daar nog druk over maken, wil ik dat nog wel, nu een stuk rust in zicht is????

Hoewel rust???
De schuld aan de Belastingdienst ligt nog op mijn bordje en in de maand februari zal ik geen cent ontvangen, omdat de WIA per maand gaat....
Het ziet er naar uit, dat ik een beroep zal moeten doen op een liefdadigheidsinstelling om in ieder geval aan mijn levensbehoeftes te voldoen!

Voel me opeens heel verdrietig...

In armoede opgegroeid, heb altijd achter het net gevist en toen mijn moeder door een erfenis wat meer geld kreeg, mocht ik daar niet in meedelen, want ze moest niets van mij weten...
Getrouwd met een man, die niet wilde werken, niets met zijn kinderen had en na de scheiding geen cent alimentatie heeft betaald. Hoe hij dat voor elkaar heeft gekregen, ik zou het niet weten!
Mijn hele leven is het sappelen geweest en het zal ook wel zo blijven, want ook nu weer heb ik een inkomen, wat net boven de inkomensgrens ligt om in aanmerking te komen voor toeslagen.

Er wordt nogal eens gezegd: geld maakt niet gelukkig, maar dat geldt (met t) alleen maar voor mensen met (te)veel geld.

Moet ik trots zijn op mezelf, dat ik geen echte schulden heb gemaakt???
Soms twijfel ik daaraan, want als ik wel grote schulden had gemaakt, zou ik in aanmerking komen voor schuldsanering, iets wat er nu niet in zit!
Ik zal het zelf moeten zien te rooien...

Vooruit maar, het is niet anders!

Inmiddels is het donker, gordijnen dicht, dadelijk maar weer eens wat kaarsjes aansteken en hopelijk slaap ik vannacht beter als ik weer een rekening heb betaald, maar ook de papieren voor de Belastingdienst heb ingevuld, die zwaar "op mijn maag" liggen...

Liefs siergrasje

Het gesprek zit erop!

Gisteravond, na nog heel wat piekeren, laat naar bed gegaan...
Vanmorgen op het laatste moment opgestaan en tegen 9 uur kwam mijn begeleidster mij ophalen om mee te gaan.
Sinds zij met mij mee gaat, wordt er veel respectvoller met mij omgegaan, maar het gesprek van vanmorgen spande toch wel de kroon...!

Zo'n ontzettend vriendelijke arts, geen watje, dat niet, maar echt heel vriendelijk, duidelijk, maar bovenal respectvol.
Zo vroeg hij mij eerst heel netjes of ik het goed vond als hij ook wat vragen aan mijn begeleidster mocht stellen. Dat vond ik echt bijzonder, hoewel het eigenlijk normaal zou moeten zijn, maar dergelijke instellingen vinden zich dusdanig machtig, dat er vaak aan voorbij gegaan wordt door de medewerkers: respect!

Het was wel even pittig om te horen, wat de visie van mijn begeleidster op mij was. Niet, dat er iets mis mee was, maar in het kader van de toekomst maakte ze duidelijk, dat er niets meer te "halen" viel.
Opeens kwamen er wat tranen opwellen...

Het voelt moeilijk te aanvaarden, dat er ook niets meer te halen valt, niets anders dan te accepteren, dat mijn lijf alleen maar achteruit zal gaan en te accepteren, dat ik in zekere zin psychisch heel kwetsbaar ben.

Maar laat ik ook benoemen, dat mijn begeleidster mij een heel krachtige vrouw vindt, maar die kracht tevens, helaas, mijn valkuil is....

Uiteindelijk het afrondende gesprek: Ik zie u ook als een krachtige vrouw...
Daar begon hij mee om te eindigen met : Ik ga u definitief als volledig arbeidsongeschikt aanmelden...
Er volgt nog wel een formaliteit, maar "daar hoeft u zich niet druk over te maken..."

Maakt het me blij?
Enerzijds wel, maar anderzijds was ik liever fris en fruitig...

En inmiddels doemt er alweer een nieuw spook op...
Ik krijg nu mijn uitkering per week, wat al sparen is om aan de vaste lasten per maand te kunnen voldoen, maar per 1 februari in de WIA betekent, dat ik een maand geen enkel inkomen heb.
Niet eerder dan aan het eind van die maand....

---------------------
Even iets anders, want een hele dag kommer en kwel bedenken...

Het was vandaag weer pay-day, dus van alles ingeslagen om weer een week door te komen.
Allereerst allerlei lekkers voor de tuinvogels gekocht!
Een ander gaat op wintersport, maar ik geniet van de vogeltjes in mijn achtertuin en zorg dan ook voor zoveel mogelijk gevarieerd voer om ze te lokken ;)
Er komt al een paar dagen een roodborstje in mijn tuin, maar het is nog schichtig en een kleine beweging van mij laat het al weg vliegen...

Verder gewoon de boodschappen en nog iets lekkers voor de hondjes. Het zijn echt net kinderen, staan snuffelend bij mijn boodschappentas of er niet iets lekkers voor hen in zit ;)

Ik ga zo eens afwassen, niet veel en dan de kant en klare lasagne in de oven zetten. Had ik opeens trek in, maar volgens Sanne smaakt het niet...

Liefs siergrasje

Een wat triestige dag...

Gisteravond met Sanne aan de telefoon gesproken (leuk trouwens, dat we steeds langere gesprekken met elkaar hebben!) en ze vertelde over een meisje van 10 jaar, Guusje, van wie de ouders hebben besloten om hun dochter te laten inslapen.
Guusje had een zeldzame vorm van kanker en inoperabel...

Sanne gaf mij de link door, maar gisteravond had ik niet veel behoefte om die blog te lezen, het is nogal heftig!
Een verstandige beslissing, want vandaag wel aan het lezen gegaan en het heeft mijn dag wat somber gekleurd, ondanks dat het vandaag heerlijk weer was!

Het is alsof de dood weer even heel hard binnenkomt in mijn leven...

Zelf ben ik al op jonge leeftijd geconfronteerd met de dood van mijn later geboren zusje en broertje. Het moet traumatisch voor me zijn geweest, want ik kan me de beelden nog steeds herinneren.
Beiden stierven op baby-leeftijd: 12 dagen voor het zusje, 9 maanden voor het broertje.
Voor mijn gevoel heb ik daardoor een soort haat/liefde gevoel ontwikkeld voor de dood....

Terug naar Guusje, 1 van de 6 kinderen in een warm gezin!
Vanaf de diagnose tot aan het overlijden heeft Guusje nog maar 7 maanden mogen leven.
De laatste dagen werd de pijn erger en erger tot haar ouders besloten, dat ze niet langer moest vechten en kozen in overleg met de artsen voor euthanasie, hoewel ze dat zelf nog niet echt wilde...
Het voelde lastig om te lezen...

Kijk ik echter terug naar het sterven van mijn vader, heb ik dezelfde beslissing genomen. Mijn vader was mij heel dierbaar en het hele sterfbed was al een straf door mijn moeder en haar lievelingsdochter. Het was zo wreed!!!!
Ik heb nachten bij hem gewaakt en met hem gesproken, op een gegeven moment hem geholpen bij het verzorgen, maar het was duidelijk, dat het een afgelopen zaak was...
Met de verpleging gesproken en het was hen ook wel duidelijk, dat mijn vader meer leed door het bezoek van de "heksen". Zijn lichaamsfuncties begonnen uit te vallen en voorzichtig liet de verpleging weten, dat overlijden sneller zou zijn door de toediening van morfine...

Een moeilijke beslissing, want met welk recht????
Zoveel pijn en weten, dat het het einde is, iets, wat hij in 1 van de doorwaakte nachten begreep: "Het is afgelopen...hè, wat ik fout heb gedaan in mijn leven, het spijt me!"
De laatste dag ben ik 's avonds naar de verpleging gegaan: begin maar met de morfine...
De laatste nacht bij hem gezeten, terwijl hij langzaam in coma gleed.

Toen de "heks", mijn moeder de volgende ochtend aan zijn bed stond en hem zelfs nog beschimpte, waarop de verpleging haar terecht wat op de vingers tikte, ben ik vertrokken: hij was er niet meer..., niemand kon hem meer pijn doen!

Mijn spullen gepakt en naar buiten gegaan, maar het kostte me moeite om het ziekenhuis daadwerkelijk te verlaten.
Op een bankje in de zon gaan zitten en huilen, een noodkreet: "Paps, ik wil je gewoon niet kwijt!"
Opeens hoorde ik in mijn innerlijk de stem van mijn vader: "Ga maar naar huis, ik ben hier niet meer, het is goed zo..."
Hij is overleden op zijn naamdag, iets wat mij veel genoegen doet, want hij vond het zelf wel wat hebben: St. Fransiscus, 4 oktober, dierendag ;)

Maar ook ik heb dus de beslissing genomen om een leven te beëindigen om verder lijden te besparen....

Veel denken vandaag....

--------------------- 
Hoewel niet vergelijkbaar is mijn leven op dit moment niet gemakkelijk!
Als je hebt over de euro-crisis is het wel de crisis in mijn portemonnee: ik heb letterlijk niets te besteden!
Morgen wel weer mijn uitkering, maar die gaat grotendeels naar de rekeningen om de deurwaarders voor te blijven.
Een soort van race tussen rekeningen, tijd en geld....

Morgenvroeg een belangrijk gesprek bij het UWV over de toekenning van WIA.
Ik kan niet meer werken en ik wil het ook niet meer, het zou funest voor zowel mijn lijf als psyche zijn.
Tegelijkertijd gruwel ik van de afhankelijkheid om niet meer te hoeven werken!

Ik heb geen moeite met werken, heb daar ook jaren plezier en trots uitgehaald en als ik geen werk had, had ik wel vrijwilligerswerk.
Ook de nodige waardering in zowel betaald als vrijwilligerswerk, want ik ben iemand met inzet om iets omhoog te tillen, een service-gericht mens!
Maar het gaat niet meer en ik moet het ook niet meer willen...

Het "voordeel" van de Wia is het verschil van uitbetaling, namelijk per maand en niet langer meer per week.
Ik ben de mist ingegaan met de uitbetaling per week, waardoor ik het totaalplaatje van de betalingen niet meer overzag.
Ook in de WIA zal het financiële plaatje niet mooier worden, omdat ik net boven de inkomensgrens zit, dus niet in aanmerking kom voor toeslagen.
De rest van mijn leven zal het sappelen blijven, maar met een maandbedrag kan ik beter de betalingen regelen en ik wil gaan proberen om van de automatische betalingen af te komen!

Ik haat het echt: automatische betalingen!
Het blijft me verrassen en daardoor ergeren...grrr
Voor mij zal het altijd puzzelen blijven om aan mijn vaste lasten te voldoen, ook met een maandbedrag zijn de automatische betalingen een verschrikking.
Ik wil gewoon aan het eind van de maand aan mijn verplichtingen voldoen en wat er overblijft is voor mijn dagelijks leven...

Als ik komend jaar 62 word, krijg ik pensioen, maar ik heb echt geen flauw idee, wat ik daarvan moet verwachten!
Ik krijg wel eens brieven daarover, maar ik snap er de ballen van...
Het schijnt voldoende te zijn om niet af te hoeven kopen, maar daar blijft het bij.
Wat als ik een ietsiepietsie meer geld krijg en de Belastingdienst vindt, dat ik dus nog meer gekort kan worden via inkomstenbelasting...

Ach, ik zie het allemaal wel!
Altijd het hoofd boven water weten te houden, maar het zou wel fijn zijn om eens aan land te komen ;)

Liefs siergrasje