Saaie zondag....

Een uurtje extra vandaag, maar wat duurde de dag lang....

Het was niet bepaald weer om even op stap te gaan en ik was eigenlijk te moe van gisteren om ergens actief mee te zijn :(

Uiteindelijk maar met de klus begonnen om het bureaublad van de pc op te ruimen, want al een hele tijd zag ik alleen nog maar icoontjes op mijn bureaublad ;)
Uiteindelijk daar een paar uur mee zoet geweest, zowel met verwijderen dan wel verplaatsen, maar het ziet er nu weer netjes en overzichtelijk uit!

Helaas heb ik ook cookies verwijderd, waardoor ik mijn wachtwoorden opnieuw moest instellen op fora. Voor fora heb ik overal hetzelfde wachtwoord, dus dat was wel eenvoudig, maar voor dit weblog heb ik een ander wachtwoord moeten instellen en dit wist ik echt niet meer :(
Toch wel een heel gedoe om een nieuw wachtwoord in te stellen, maar het is gelukt en ik kan weer bloggen :D

Eigenlijk moet ik nog veel meer doen, zoals de partities opschonen, want sommige zitten zo vol, dat er niets meer kan worden opgeslagen...
Mijn pc is helaas behoorlijk verouderd en de nieuwere programma's gebruiken veel meer schijfruimte!
Een nieuwe pc staat dan ook bovenaan mijn verlanglijstje, maar het zal nog wel even duren eer deze komt. Gewoon, omdat ik dan echt een goede pc wil hebben, waar ik weer jaren mee toe kan, maar die kost nogal wat.
Een beetje pc wat ik voor ogen heb, kost nogal snel 800 à 900 euro :(

Maar goed, blijft staan, dat ik toch, vooral de foto's, die veel ruimte innemen, zal moeten overhevelen naar mijn externe harde schijf.
Tegelijkertijd heb ik daar een ongemakkelijk gevoel over, omdat een andere externe schijf gecrasht is, waardoor ik alles wat daarop stond dus kwijt ben...grr
Nou ja, het zal wel moeten!

Weer even terug naar gisteren, de stamppotten naar Sanne brengen!
De heenrit was ronduit geweldig, zo mooi die rit over de Veluwe!
Het zonnetje scheen heerlijk en alle herfstkleuren spatten van de bomen: rood, oranje en geel, het was echt puur genieten!!!!
Helaas was het in Deventer bewolkt :(
Het zij zo en we zijn eerst kattenbakzand gaan halen en in het tuincentrum werden we overgehaald om iets nieuws uit te proberen op dit gebied. Je zou 4 weken met zo'n zak(je) kunnen doen....
We zijn benieuwd ;)

Daarna even doorgereden naar de Appie voor wat boodschapjes, nog even een biertje gedeeld bij haar thuis en een broodje gegeten, waarna het toch echt tijd werd om weer richting huis te rijden.
Helaas was het de terugweg ook bewolkt, wat me niet weerhield om even op een parkeerplaats te stoppen en een klein stukje te wandelen in het bos.
Vlak voor het verlaten van de parkeerplaats piepte even het zonnetje tevoorschijn en naar gelang ik dichter bij huis kwam, was er ook wat meer zon!

Thuisgekomen ben ik nog even met de foto's van vrijdagavond bezig geweest en er een paar uitgezocht, die ik zelf het mooist vond!

Ik heb nog wel meer mooie foto's gemaakt, maar bovenstaande sprongen er voor mij echt uit!
Ik heb ze ook op het foto-forum geplaatst, maar jammer genoeg maar weinig reacties erop gehad. Vermoedelijk ben ik te weinig actief op dit forum, wat inmiddels behoorlijk groot is geworden en dan ben je niet meer zo "in the picture" zal ik maar zeggen...
Maar weer eens op zoek naar een kleinschaliger foto-forum, ik ben nu eenmaal geen grote massa mens ;)

Ook vanavond hoef ik niet te koken, want ik heb nog genoeg stamppot te kiezen en ik denk, dat het boerenkool met worst wordt!

Liefs siergrasje

Een WOW-gevoel...

Afgewassen, pyjama aan, pc afsluiten en wat op de bank hangen om naar een of andere vage film te kijken, die me niet kan boeien...

Ik ben de laatste tijd nogal bezig met experimenteren met mijn hybride camera (tussen spiegelreflex en compact in).
Hiermee dan ook hele mooie en leuke foto's gemaakt van mijn beide hondjes, ze verschijnen hier nog wel ;)

Maar mijn foto's van vanavond zijn echt heel bijzonder geworden!

Ik heb wat overgeslagen...
Aangezien de film mij niet kon boeien, heb ik de pc weer opgestart en ben weer de foto's gaan bekijken.

Ik kijk heel kritisch naar mijn foto's, maar veel foto's van vanavond tijdens de zonsondergang geven echt een WOW-gevoel!!!!
Zo vaak al gelezen over het avondlicht in de fotografie, maar er nooit echt bewust gebruik van gemaakt.
Vanavond echter wel....

Iet of wat eng om alleen het bos in te lopen met een camera om je nek, maar ik ga er van uit, zeker als ik niet te diep het bos inloop, er geen gevaar dreigt.
Rare wereld wel, dat je eigenlijk niemand meer kunt vertrouwen en dan gaat het echt niet om allochtonen, maar eveneens om Nederlanders...
"Sorry Wilders, ik deel je mening niet over allochtonen!"
Maar goed, dat is weer een ander verhaal...

Autootje parkeren en het bos inlopen om heel bewust die late middagzon te fotograferen. Leve de digitale fotografie, want je kunt eindeloos fotograferen met diverse instellingen.
Ik fotografeer hoofdzakelijk met handmatige stand, zelf het diafragma en de sluitertijd kiezen.
De late middagzon in het bos was prachtig en het is me een keer gelukt om dit mooi vast te leggen. Echt zoveel mooie foto's, dat het me moeite gaat kosten om een selectie te maken....

Nog een keertje de slide-show bekijken en dan het bedje in, slapen is zeker zo gezond als genieten van de natuur ;)

Liefs siergrasje

Zucht...

Ik ben druk bezig om stamppotten te maken en ondertussen de Seekers op gezet. Misschien oude lullen-muziek, maar ik geniet ervan!
Tegelijkertijd voel ik me heel verdrietig, want er is een tijd geweest, dat ik mee kon zingen, ook diverse malen op een koor gezeten, maar ik kan geen noot meer uit meer uit mijn keel krijgen.
Ik zou zo graag weer mee willen zingen, maar het lukt niet :(

Afgelopen week belde ik naar een instantie en degene aan de telefoon dacht dat ik een man was. Mijn stem is heel laag geworden...
Toen ik nog op de interne helpdesk van een groot bedrijf werkte, vond een collega, dat ik zo met een 06-nummer kon beginnen, omdat mijn stem zo "zwoel" was. Ik was niet echt blij met die opmerking...

Voorheen had ik een alt-stem, wanneer en waarom is deze verdwenen?
Het zal wel met mijn ademhaling te maken hebben, want ik adem tegenwoordig hoofdzakelijk door mijn neus en met zingen gaat het om ademhalen via je mond.

Tegenwoordig zing ik vooral mee in mijn hoofd, maar het is niet hetzelfde om even alles open te gooien en mee te zingen....

Twee stamppotten klaar: hutspot en boerenkool en nog 2 te gaan: zuurkool en bietenstamp ;)

Nu de cd van Beaches op staan, gezongen door Bette Midler: you have to give a little, to take a little...
Deze film heeft nooit het grote publiek bereikt, maar voor mij is het 1 van de mooiste en gevoeligste film ooit!

Mijn buurvrouw moet me vanavond maar even voor lief nemen, want ik wil luisteren en inwendig meezingen door de muziek wat harder te zetten.
Doorgaans heb ik meer last van haar gezin en daar hoort ze mij ook niet over en vanavond is het even mijn avond...

Inmiddels zijn de 4 stamppotten klaar en luister ik naar Doris Day, zo'n mooie warme stem! Haar mooiste rol vind ik persoonlijk in Calamity Jane met daarin het gezongen nummer "the black hills".
Het is niet altijd te verklaren waarom zo'n nummer een diepe indruk achterlaat of waarom juist die film zo'n indruk heeft achtergelaten, want ze heeft in veel meer films meegespeeld!
Ze heeft dit jaar, hoewel op hoge leeftijd, een nieuwe cd uitgebracht en Sanne heeft er wat van laten horen. Hoewel inmiddels stukken ouder heeft ze nog steeds dat prachtige stemgeluid!

Ik ga zo eens mijn pyjama aan doen, nog even afwassen en dan nog wat op de bank hangen voor de tv...
Wil ik dat eigenlijk wel?
Het liefst zou ik de hele nacht willen luisteren naar mijn favoriete  muziek, maar ik denk, dat het verstandiger is om dadelijk naar bed te gaan ;)

Liefs siergrasje

Spijbelen....

Vannacht vaak wakker geweest door pijn in mijn rechter-elleboog of door dode vingers. Een verstoorde slaap dus met als gevolg, dat ik pas laat ben opgestaan.
Dat terwijl ik vandaag aan de slag wilde gaan met de stamppotten voor Sanne en mij. Het is het niet geworden...

Het weer leek vandaag wel lente, zo warm en windstil, dat ik om half 5 naar de Posbank ben gegaan om eindelijk eens te fotograferen in de avondzon op de Veluwe.
Zo mooi om in de avondzon te fotograferen, maar dat niet alleen, het was ook zo stil op het wandelpad. Geen mensen, maar wel vogeltjes te horen...
Het prachtige avondlicht op de bomen, tussen de bomen en op de bruine varens, die op goud lijken in dit licht!
Er zitten dan ook hele mooie foto's tussen, maar die moeten toch echt even wachten, want de stamppotten moeten en zullen vanavond klaar zijn!
Het wordt dus een latertje, eer alles klaar is...

Het voordeel van laat naar bed gaan is op dit moment, dat ik dan ook dieper slaap, dus minder pijn aan mijn ellebogen heb ;)

Een lang maar gezellig gesprek gehad met Sanne, waarin we vooral veel naar "oude" muziek hebben geluisterd, nostalgie naar vroegere jaren, toen muziek nog muziek was i.p.v. van trance, hiphop, rap en zo...
Het zal wel aan mijn leeftijd liggen, maar de hedendaagse muziek kan mij niet bekoren. Evenmin ben ik een fan van de hedendaagse Nederlandse muziek, die over "hou en trouw" en zo gaat.

Sanne gaat voor mij een dvd samenstellen, die gebaseerd is op "oude" muziek!

Ik ben geen fan van klassieke muziek, maar vanavond liet Sanne me luisteren naar Vanessa Mae, echt mooi en sprankelend!
Het wordt weer tijd om eens mijn cd's te beluisteren, de collectie is groot en gevarieerd genoeg, maar na mijn diepe depressie heb ik lange tijd geen geluid kunnen verdragen.
Het tij begint te keren sinds ik gestopt ben met de AD....

Maar nu eerst: stamppotten maken en een goed muziekje opzetten, terwijl ik er mee bezig ben. Geen tv aan tot ik ermee klaar ben, daarna wel tv aan om in slaap te komen :P

Zondag een uurtje extra om uit te slapen...

Liefs siergrasje

Druk geweest....

Eergisteravond kon ik het toch niet laten om het vogelhuisje in elkaar te zetten...

Eerst uitgebreid de handleiding bestudeerd, want vooral het onderste deel met zij-poten was het wat puzzelen om het in elkaar te zetten. Uiteindelijk is het me gelukt om hem helemaal goed in elkaar te zetten en ik moet zeggen: het is echt een heel mooi vogelhuisje!!!!
Leuk is ook, dat er bovenin 2 compartimenten zijn, waarin de vogeltjes een warm en droog plekje kunnen vinden.
Erg tevreden mee en zo kan ik komende winter vanachter het keukenraam de vogeltjes fotograferen ;)

Al met al ben ik er wel een paar uur mee zoet geweest, want hoewel het hout niet zo heel hard was, moest ik toch behoorlijk wat kracht zetten....
Iets wat ik mis, kracht in mijn handen!

Uiteindelijk is het dus laat geworden en pas in de vroege ochtend naar bed gegaan. Gistermorgen dan ook lang uitgeslapen!

's Middags weer een goed gesprek gehad met de thuisbegeleidster en de conclusie is, dat het de goede kant op gaat sinds ik ben gestopt met de AD.
Ik onderneem meer, krijg wat meer grip op de financiële situatie en zit er zelfs aan te denken om weer vrijwilligerswerk te gaan doen.

Dat laatste in de vorm van een luisterend oor bieden aan mensen, die even van zich af willen praten. Dergelijk werk heb ik al eerder gedaan bij Slachtofferhulp en het was, dat ik betaald werk moest gaan doen, anders had ik er nog wel veel langer gewerkt.
Volgens de begeleidster zit daarin ook mijn kracht, maar ook vindt ze, dat ik mijn manier van schrijven moet benoemen, want ook dat vindt ze een heel sterk punt van mij: mezelf goed kunnen verwoorden, zowel in spraak als in het geschreven woord...

Eerst maar eens even andere zaken regelen zoals de Belastingdienst voor wie ik een formulier mag invullen om uitstel van betaling te krijgen. Niet zo heel moeilijk, het lastigst zal de zelfgeschreven bijlage worden...!
Verder is het financieel echt sappelen en zo stond ik vanmiddag dus weer voor paal :(
Was even bij de Zeeman binnengelopen en zag weer een mooi trui-jurkje, olijfgroen. Er vast van overtuigd, dat ik kon pinnen, ging ik het afrekenen en potverrrrrrr... weer een automatische afschrijving :x
Gelukkig kon ik dit keer wel mijn andere pasje gebruiken, maar het valt niet mee om financieel zo op het randje te moeten balanceren...

Gelukkig is niet het juiste woord, maar Sanne zit in eenzelfde situatie en in die zin kunnen we bij elkaar het hart luchten!
Ik vind echter, dat ze, wat eten betreft slecht voor zichzelf zorgt, niet dat ik het op het moment zoveel beter doe, maar nog altijd iets beter dan zij ;)

Morgen wordt het dan ook een kookdag, want ik ga 4 stamppotten maken: zuurkool, hutspot, boerenkool en bietenstamp.
Ik kan een stamppot alleen maar in gezinshoeveelheid maken, dus dat worden heel veel diepvriesbakjes als ik er 4 maken.
De helft van alles gaat naar Sanne toe en de andere helft in mijn vriezer :D
Ik heb niet iedere dag zin om te koken en dan is het makkelijk om een bakje uit de vriezer te halen om even in de magnetron op te warmen.

Zaterdag dus weer een mooi ritje over de Veluwe richting Sanne met een volgeladen koeltas ;)

Liefs siergrasje

Gisteren en vandaag...

Gisteren is mijn hulp weer geweest en wat kan ze werken!

In de pauze's komen de persoonlijke verhalen naar boven en ze heeft heel wat problemen, die ze zelf niet kan overzien...
Ik kan luisteren en hier en daar wat advies geven, maar dan kap ik het toch af om weer verder te gaan met het werk ;)

Ze heeft gisteren de helft van de badkamer gedaan met een anti-schimmelspray.
Het werkt perfect, maar wat een chloorstank!!!
We hadden er allebei last van, zij met haar keel en ik met mijn neus...
Ook vandaag heb ik er nog last van gehad door een overgevoelig neusslijmvlies :(
Volgende week is de andere helft aan de beurt, maar dan wel met mondkapjes!
Het wordt wel mooi zo, mijn douche...

De vorige hulp schijnt bij de instelling ontslagen te zijn...
Het voelt alsof ik de aanstichtster ben geweest, maar misschien dicht ik me iets toe, wat niet zo is...

Al weken had ik trek in een vette hap en gisteravond was het zover: frietjes, bitterballen en bami-hap gefrituurd.
Ik ben nog steeds supertevreden over mijn nieuwe frituurpan, alles is echt heel snel gefrituurd, waardoor de frietjes nauwelijks vet zijn.
Het smaakte dan ook weer goed ;)
Een bakje yoghurt met cruesli toe maakte het tot een gezonde maaltijd :P

Vandaag stond er niets op de planning, dus een rustdag!
Meestal voelt het ook zo, maar vandaag voelde het als een verveel-dag :(
Grijs weer, een gure wind en nergens zin in...
Tot ik erachter kwam, dat het UWV een keer sneller was met mijn weekloon!

Naar de diersuper gegaan en hondenvoer gekocht, want ik ben er bijna doorheen. Ik kan nooit 1 grote zak kopen voor beide hondjes, want Rakker heeft echt grotere brokken nodig en Gizmo juist hele kleine brokjes vanwege zijn slechte gebitje.
Ik moet de brokken mixen in een grote ton, zodat ze samen uit 1 bak kunnen eten. Ooit wel eens geprobeerd met 2 voerbakjes, maar Gizmo is nog koppiger dan een ezel en wil uit hetzelfde voerbakje eten!
Ook nog wat extra's voor ze gekocht: zakjes vers vlees...
Vanavond mochten ze weer een zakje delen en gezien hun gretigheid hadden ze het gemist ;)

Ook een vogelhuisje gekocht, echt heel mooi en betaalbaar, maar het gaat niet gemakkelijk worden om in elkaar te zetten: er ontbreken namelijk nogal wat boorgaten...
Morgen maar eens bedenken wat ik hiermee ga doen: weer terug naar de winkel of met een boor toch maar zelf in elkaar zetten...

Leuk hoor, frietjes bakken, die ook nog eens heel lekker zijn, maar de friteuse moet daarna wel schoongemaakt worden!
Net al de olie terug gegoten in de fles, maar het zal verder nog schoongemaakt moeten worden en ik griezel van vet...
De friteuse is volledig demontabel, iets wat ik heel prettig vind, maar tegelijkertijd....brrrr, om het schoon te maken!

Liefs siergrasje

Een heerlijke dag!

Gisteravond de hondjes weer eens geschoren en daarna onder de douche gezet, iets wat ze altijd wel lekker vinden. Ik op mijn aankleed-krukje en zij op mijn douche-stoeltje. Even lekker de honden-shampoo in-masseren, afspoelen en afdrogen. Een kambeurtje en ze zijn weer helemaal schoon met een zachte vacht. Heerlijk om te aaien ;)

Vanmorgen niet te laat opgestaan, lukt ook bijna niet meer, want Gizmo laat met zijn geblaf horen, dat het tijd is om op te staan...
Kleine dondersteen ;)

Rustig wakker geworden: papje, kopje koffie, douchen om daarna de hondjes uit te laten.
Ik mag graag lezen op Internet tijdens het wakker worden: het nieuws volgen, sommige fora en weblogs...
Op de zondagen ligt dit "verkeer" min of meer stil, dus vanmorgen eens gelezen op een weblog van een voormalige docent van mijn oudste 2 kinderen..

Zo'n getalenteerd iemand, die getroffen is door een beroerte...!

Hij was de motor, de initiator van prachtig schooltheater, maar ook vanuit geloof heel bijzondere Paas- en Kerstvieringen tot uiting bracht d.m.v. theater.
Zo knap, zoals hij het heden verbond met het geloof en iedere leerling was welkom in dit gebeuren.
Het heeft zeker een meerwaarde gehad voor mijn 2 oudste kinderen, die meermalen een prominente rol hadden.

Het was indringend om zijn worsteling te lezen met zijn huidige leven: links verlamd, maar bovenal zijn worsteling met het "zijn" in dit leven.
Fysiek gehandicapt zijn is niet leuk en daar kan ik wel iets van begrijpen, maar de gevolgen van zijn beroerte gaan veel verder, omdat ook iets in de hersens aangetast wordt.
Iets waar hij enorm mee worstelt, soms somber, vaak cynisch probeert hij zijn leven vorm te geven met woorden.
Maar ook dat kost hem moeite, "woordensoep".

Hij blijft een creatief iemand, maar hij is zijn verleden kwijt en het heden is iets onbegrijpelijks geworden en toch, hij geeft er woorden aan, hoe onbegrijpelijk soms ook...
Op zijn site stond er ook een filmpje van een reünie, waarin ook mijn dochter en zoon te zien zijn. Goed om te zien, ze zongen het nummer van Nina Simone: Ain't got no, I've got life en aan het einde heeft hij dat filmpje bewerkt om aan te geven, hoe vaag zijn leven nu voelt...

Het relativeert mijn leven, het is niet makkelijk om fysiek steeds minder te kunnen, maar mijn hoofd werkt nog steeds en ik kan mijn gedachten in woorden nog steeds formuleren.

Ja, het werkte even in mij door...

Maar ook mijn leven heeft zijn hobbels en ik heb niet voor niets gisteren die cartridges gehaald om vandaag een ondertekend formulier de deur uit te doen.

Cartridges verwisseld en het document uitgeprint, ingevuld, ondertekend om het vervolgens in een brievenbus te deponeren!

Ik heb er een uitje van gemaakt: eerst tanken en dan doorrijden naar de Posbank, wat een enorme drukte....eeks
Doorgereden, maar iedere parkeerplaats was vol, alsof half Nederland was uitgelopen om te genieten van dit prachtige najaarsweer op de Veluwe!
Uiteindelijk toch een plekje gevonden op een parkeerplaats...

Een stukje gewandeld, wat voor mijn benen niet echt geweldig was, want ik had de laarsjes aan...
Maar toch, ik heb ervan genoten!

Ik ga zo maar eens even voor de inwendige mens zorgen, niet te laat naar bed, morgen weer de hulp en weer een druk weekje voor de boeg met een hoop geregel...


Liefs siergrasje

Voor schut staan....

Het heeft me goed gedaan gisteren om eindelijk eens actie te ondernemen om mijn financiële situatie onder controle te brengen!
Ik ben er nog niet, maar ik ben er wel mee bezig ;)

Ook een goed gesprek gehad met een telefonische hulpdienst over mijn oudste dochter, waarover ik me zorgen maak.
Daarna Sanne gebeld en met haar nog wat doorgesproken en ze gaf me de wijze raad, dat ze me wel begrijpt, maar dat mijn basis, de bezorgdheid over mijn oudste dochter, geen opening biedt tot contact.
Zij kent mijn oudste dochter inmiddels beter dan ik...

Maar toch, daar ben je toch moeder voor: zorgen voor je kinderen???
Je mag het zo'n 18 jaar doen, maar daarna moet het afgelopen zijn: "Dag mam, ik doe mijn eigen ding wel en daar heb je je niet mee te bemoeien !"

Ben ik een overbezorgde moeder geweest?
Volgens mij niet, maar mijn oudste dochter heeft mij wel verweten, dat ik weliswaar een heel veilig wereldje heb gecreëerd, maar ook een heel beperkt sociaal leven.
Hier heeft ze deels gelijk in, zonder alimentatie en in de bijstand valt er weinig te makken.
De prioriteit lag in die tijd dan ook vooral in het gezellig maken binnenshuis: kamperen, fietsen, wandelen, knutselen, kleien, spelletjes doen, barbecueën en denneappels-cueën (dennenappels zoeken in het bos en deze op de na-smeulende briketten leggen).

Een veilig wereldje voor kinderen, wat ik zelf zo gemist heb als kind...

Al met al is het een heftige dag geweest, gisteren ;)

Toch, het is goed geweest en ik heb dan ook goed geslapen!
Iedere ochtend weer moeilijk om op handen en knieën te gaan zitten om overeind te komen.

Een nieuwe dag met nieuwe uitdagingen....

Online mijn bankrekening nagekeken en ja, ik kon cartridges kopen, dus ik met mijn autootje naar de stad en geparkeerd in een parkeergarage.
Kom ik bij de kassa, nota bene niet eens de originele cartridges, wil ik pinnen, krijg ik de melding: Onvoldoende saldo...
OK, de aankoop gaat over, maar ik moest nog wel met mijn autootje de parkeergarage uit: geen geld in de beurs en geen geld om te pinnen...
Dan sta je dus echt voor schut bij de parkeerwachter!

Het was niet gemakkelijk om hem over te halen om mij te matsen door toch de slagboom voor mij open te doen.
Thuisgekomen gekeken welke idioot op zaterdag een automatische afschrijving heeft gedaan... De bank... zucht
Wat zitten goochelen met bankrekeningen en alsnog nieuwe cartridges kunnen kopen, het parkeergeld alsnog betalen en mijn autootje met alarmlichten even op een parkeerplek zetten.
Geloof me, met mijn pootjes lukte het opeens om te rennen: naar de kassa, waar ik mijn gewenste aankoop had achtergelaten en even rennen naar de parkeerwachter om alsnog te betalen.
Ik had het kunnen laten zitten, dat parkeergeld, maar als ik dan het gezicht zie van de parkeerwachter, zie ik waardering!

Het was makkelijk genoeg geweest om dat parkeergeld niet te betalen, maar ik denk zo niet.
Ooit een kennis gehad, die geen winkeldeur meer voor een ander wilde openhouden "want ze doen het voor mij ook niet".
Ik ben een andere mening toegedaan, want als je zo denkt, dan ben je mede bezig om de maatschappij te verharden!

Einde zaterdag.....

Dadelijk even afwassen, de hondjes onder de douche zetten en een diepvriesbakje prei-stamp opwarmen en dan weer lekker slapen.
Wat ik morgen ga doen, is des morgen ;)

Liefs siergrasje

Goed bezig geweest!

Ze keken me al weken aan: de rekeningen en allerlei andere administratieve werkzaamheden, waarover gebeld moest worden...

Iedere dag beloofde ik mezelf: morgen ga ik het doen, maar morgen werd overmorgen, volgende week...
Ik weet het, het helpt niet, dit uitstelgedrag, integendeel, want het blijft spanning opleveren :(

Vandaag moest het dan toch gebeuren!

Na nog wat dralen ben ik maar begonnen met het meest eenvoudige: de meterstanden aan Vitens doorgeven om tot de ontdekking te komen, dat ik achterlijk veel water had gebruikt....EEKS
Een telefoontje naar Vitens bracht verlichting: dom wicht, dat ik ben!!!
Als ik de afgelopen jaren netjes de meterstanden had doorgegeven, dan was mijn verbruik niet geschat op 100 kuub per jaar, terwijl ik maar 5 kuub per jaar verbruik.
Het termijnbedrag zal nu dan ook fors omlaag gaan en ik krijg zelfs nog wat terug...

Aangemoedigd door dit succesje ben ik verder gegaan met mijn bel-middag...

Allereerst wilde ik de all-risk verzekering van mijn autootje omzetten naar een WA-verzekering. Aangezien ik een certificaat heb ontvangen over mijn brommertje, dat ik 5 schadevrije jaren gereden, mag ik dit inzetten als ik via het financieel adviesburo de verzekering afsluit.
Het scheelt weer in de maandelijkse premie ;)

Vervolgens mijn jaaropgaven bekeken en uit nieuwsgierigheid heb ik de belastingaangifte 2010 gedownload en ingevuld. Blijkt, dat ik ruim €900 terug kan ontvangen....
Ik moet het nog even goed nalopen, maar dan gaat het toch verzonden worden.
Er zitten nog wel wat haken en ogen aan dit terug te ontvangen bedrag, maar daarover hieronder verder.

Ik heb een belastingschuld over 3 jaar onterecht ontvangen huurtoeslag en dat bedrag is niet misselijk, bijna €6000
Hiervoor heb ik vandaag uitstel van betaling gevraagd en na het invullen van een formulier wordt dit waarschijnlijk wel toegekend.
Als ik mijn belastingaangifte verstuurd heb, wil ik weer contact opnemen met de Belastingdienst met het verzoek om de teruggave niet te verrekenen met de openstaande bedragen.
Met dat bedrag kan ik namelijk veel bijspijkeren in mijn vaste lasten, waardoor het overzicht weer beter wordt en ik eerder kan gaan aflossen aan de Belastingdienst.
Het zou voor beiden een win-win situatie zijn ;)

Een heftige middag dus en het is maar goed, dat ik "gratis" bellen heb.
Natuurlijk niet echt gratis, maar ik betaal een vast bedrag per maand voor onbeperkt bellen naar vaste nummers. Zodoende word ik nooit geconfronteerd met variabele lasten zoals voorheen bij de KPN.

Ik heb nu behoorlijk veel pijn in mijn bovenrug en de pijnstiller wil niet echt werken, dus maar een oxa ingenomen om mijn spieren wat te ontspannen...

Grrr, wil ik iets uitprinten, blijken sommige cartridges leeg te zijn, waardoor het niet mogelijk is.

Laat maar voor vandaag, het is mooi geweest!

Liefs siergrasje

Nieuwe laarsjes ;)

Eergisteravond bezig geweest met mijn administratie en het maakte me niet vrolijk. Ik heb een ernstig geldtekort, niet omdat ik onverantwoordelijk met geld om ga, maar omdat het leven gewoon te duur is geworden!
Eigenlijk heb ik alleen maar geld om de vaste lasten te betalen, maar iets extra's zit er niet in...

Zo ook mijn laarsjes gisteren, meisjeslaarzen voor €15 en voor dat geld zijn het mooie stevige laarsjes. Ik mis wel een voetbed in die laarsjes, maar dat is op te lossen met een paar leren zooltjes met voetbed, volgende week ;)
Deze heb ik vooral gekocht om onder een rokje/jurkje te kunnen dragen, want hoewel mijn MBT-schoenen heerlijk lopen zijn ze niet echt geschikt daarvoor.
Mooie MBT's bestaan wel, maar zijn echt schreeuwend duur....

Vandaag mijn nieuwe laarsjes aan gehad en dan voel ik toch wel meteen het verschil met de MBT's, toch weer door mijn knieën zakken met lopen :(
Misschien maar eens aan de huisarts een verwijzing vragen voor een orthopeed, zodat ik MBT's misschien vergoed kan krijgen.

Verder vandaag een rustig dagje, vanmiddag even een paar boodschapjes gedaan.
Het valt me op, dat het in mijn autootje behoorlijk vochtig kan zijn en vorige week dan ook een vochtvretertje voor in het autootje gekocht.
Een handig zakje met een kleur-indicator: blauw is goed, roze betekent, dat je het in de magnetron moet zetten voor een aantal minuten, waarna het weer blauw wordt.
Gisteren was hij roze, dus hup in de magnetron en inderdaad, weer blauw!
Maar vandaag was hij alweer wat verkleurd...
Misschien maar eens een grotere verpakking kopen, want nu het herfst is en het steeds vaker regent, zal de vochtigheid ook wel toenemen...

Zo eens even afwassen en dan wordt het vanavond worteltjes met vis...

Liefs siergrasje

Weer een aangename dag!

Vannacht lekker geslapen, wat uitgeslapen en uitgerust wakker geworden na een prettige droom ;)

Nadat de regenzone verdwenen was, heb ik de hondjes uitgelaten, anders willen ze toch niet lopen om daarna even naar het dorp te gaan.
Vooral om er even uit te zijn!

Sinds ik mijn nieuwe schoenen heb, is lopen weer een stuk prettiger!!
Niet meer door mijn knieën zakken en geen "dood" gevoel meer in mijn rechter voorvoet. Ook nauwelijks meer pijn in mijn onderrug :D
Eerlijk gezegd zou ik op geen andere schoenen meer willen lopen....
Op Internet gekeken en er bestaan hele mooie modieuze schoenen en laarzen van dit soort schoenen. De prijs is echter schrikbarend en voor mij onbetaalbaar!
In het dorp zit een schoenwinkel, die dergelijke schoenen verkoopt en misschien is het goed om daar eens binnen te lopen met de vraag of ik dergelijke schoenen ook met een vergoeding van de verzekering kan kopen.
Uiteraard zal ik dan een verwijzing moeten hebben van een specialist en mogelijk kunnen ze mij daar vertellen van welke specialist...
Maar goed, vooralsnog zal ik het met deze schoenen moeten doen.

Lopen door het dorp is dus geen probleem meer en misschien dat ik het binnenkort ook weer durf om naar de stad te gaan...

Eigenlijk had ik niets anders nodig dan een nieuw doosje Saridon, want die was op en hoewel ik het maar zelden gebruik, wil ik het toch wel graag in huis hebben.
Afgelopen zaterdagavond had ik blijkbaar iets in mijn nekwervels verdraaid, waardoor ik een immense pijn vanuit mijn nek naar mijn hoofd kreeg en een Saridon werkt dan heel goed! Weg pijn ;)

Ach, laat ik nog een stukje verder lopen en ben even bij Zeeman binnen gelopen.
Een wollen kinderjurkje gekocht in de grootste maat, je moet toch wat als je zo klein van stuk bent...
Ook nog een ander wollen jurkje gekocht, nou ja, jurkje, een tuniektrui, wat voor mij een jurk is :P Dit samen voor €10!
Voor het laatste zal ik nog wel een mooie brede riem moeten kopen om het iets flatteuzer te maken. Komt nog wel ;)

Beide jurkjes wil ik op een legging gaan dragen, maar dat ziet er natuurlijk niet uit met mijn geweldige schoenen eronder :(
Hoewel ik nog wel schoentjes met een hakje eronder heb, kan ik hier echt niet meer op lopen, evenmin als laarsjes met een hakje.
Even bij de Scapino binnen gelopen, maar er was niet veel te vinden in mijn maat, ook bij de kinderschoenen niet, die tegenwoordig doorlopen tot maat 37.
Morgen zijn kinderlaarzen bij de Aldi in de aanbieding t/m 36, ze zien er best leuk uit, dus morgenochtend bijtijds voor de deur staan om te kijken of ze me passen. Ik heb maat 36, dus het zou moeten lukken...
Niet zozeer bedoeld om er lekker op te kunnen lopen, maar voor de dagen, dat je er even modieus wilt uitzien met een paar leuke laarsjes eronder ;)

Kindermode is allang niet meer kinderachtig, want de jonge dames en heren willen er ook graag volwassen uitzien, iets waarvan ik mee kan profiteren!
Of kinderen blij zijn, dat er ook een "oma" mee loopt...
Ik zal er maar niet naar vragen :P

Straks even afwassen en dan echt koken, want gisteravond was het weer een gevuld soepje en yoghurt met cruesli toe. Niet ongezond, maar toch...

Liefs siergrasje

De wereld is klein...

Vandaag is mijn hulp weer geweest en wat kan ze goed werken!!!
Mijn keuken blinkt weer, daarnaast ook nog gestofzuigd en gedweild.

Tussendoor kletsen we zo wat met elkaar en wat blijkt: ze is het nichtje van de vriendin van mijn zoon...
Vorige week liet ik haar een foto zien van mijn kinderen en een foto van Sanne. Ze herkende Sanne, omdat zij in de buurt heeft gewoond van mijn vorige huis.

Vandaag gingen we daar nog even op door, omdat Sanne volgens haar dan ook nog iemand anders moest kennen.
Bij Sanne nagevraagd en inderdaad kende ze diegene, maar diegene is ook bevriend met de vriendin van mijn zoon...
Dus aan de hulp gevraagd, ken je dan ook de vriendin van diegene en noemde de naam van de vriendin van mijn zoon?
Jazeker, dat is mijn nichtje....

Wat is de wereld dan toch opeens klein...

Gelukkig zijn de familie-banden met dit nichtje niet zo heel sterk, want ik zit niet zo te wachten op allerlei informatie-uitwisselingen achter mijn rug om!

Verder vind ik het heerlijk om eindelijk eens een echte hulp te hebben, die echt aan het werk gaat en met een snelheid...wow!
Het is ook leuk om met haar samen te werken, hoewel ik daarna wel moe ben en de pijp leeg heb, maar wel met een goed gevoel!

De hondjes uitgelaten en daarna was/is de koek op!
Ik zat nog even te denken om misschien een boodschapje te doen, maar ik heb niets nodig, dus gewoon dadelijk lekker wat bankhangen en tv kijken.
Straks wat te eten brouwen en dan op tijd naar bed!!!!

Groetjes siergrasje

Gezellig weekend!

Gisteren Sanne van het station gehaald en daarna samen een gezellige middag gehad!

Gisteravond ging ze naar de verjaardag van haar schoonzusje en ik was opgebleven tot ze thuis kwam. Ik wist, dat ze niet daarna zou gaan stappen en bijtijds thuis zou zijn.
Het is een gezellige verjaardag geweest, waarbij ook mijn oudste dochter aanwezig was. Het doet me echt goed, dat ze een goed onderling contact hebben, ondanks dat hun relatie tot mij heel verschillend is...
Maar hier ga ik ook voor!!!!

Zelf had ik een moeder, die ieder kind in het gezin tegen elkaar uitspeelde, zeker toen we allemaal de deur uit waren.
Haar dood was voor een ieder een opluchting, hoewel het ons, als kinderen, niet echt dichter bij elkaar heeft gebracht.
Met de jongste, mijn broer(tje) heb ik nog het beste contact!

Nadat Sanne naar haar verhalen naar bed is gegaan, heb ik nog een tijd over van alles zitten nadenken...

Ik ben trots op mijn kinderen, het is voor mij hard werken geweest om hen in mijn eentje op te voeden en een goede toekomst te geven.
Niet alleen de materiële kant in de zin van studeren om een goed betaalde toekomst te krijgen, maar ook immaterieel, al is dat niet aantoonbaar.

De vele fiets- en wandeltochten, de schemeruurtjes in de maand december, kamperen in de zomer op een alcoholvrije camping, was goedkoper destijds ;)
Maar ook de eettafel-gesprekken, soms tot wanhoop van Sanne, die toen, door het iets grotere leeftijdsverschil, net nog wat te jong was om alle gesprekken te kunnen volgen.

Ik hoor in de verhalen van Sanne over haar broer en zus hiervan iets terug...
Persoonlijke dingen blijven persoonlijke dingen en Sanne rept hier niet over en ik vraag er ook niet naar....

Of ik ooit nog een goed contact krijg met mijn oudste 2 kinderen?
We zijn zo uit elkaar gegroeid en we zijn allemaal veranderd, ouder geworden en het contact van mijn 2 oudste kinderen met hun vader kost mij moeite.
Hij heeft nooit zijn verantwoordelijkheid als vader genomen en nu hij speelt hij "mooi weer" met zijn kinderen.
Ja, hij mag trots op ze zijn, maar het is niet zijn verdienste!!!

Het werd dus weer een latertje vannacht....

Vanmorgen wat uitgeslapen en rond  12 uur zijn we richting Deventer vertrokken. Weer een mooie rit over de Veluwe!
Iedere keer kom ik op die route een bordje tegen als we in de buurt van Deventer komen: Museumcafé de Kribbe....
Wat zou dat zijn????

Op de terugweg maar eens dat bordje gevolgd...
WOW, een prachtige route... voor fietsers en wandelaars, maar voor het autootje was het echt helemaal niets!
Een smal landweggetje met fietsers, wandelaars en tegenliggende auto's...eeks!
Meermalen kwam ik in de berm terecht om dan weer terug te sturen naar de weg.
Maar ik heb Sanne wel een mooie fietstocht aan de hand gedaan, want het is werkelijk een prachtig gebied om door heen te fietsen!

Moe nu en ik ga zo iets uit de diepvries halen om te eten.
Vanavond wel op tijd naar bed ;)

Liefs siergrasje

Weer een dag van luieren...

Ik weet niet goed, waarom of waardoor, maar ik zat vanmorgen niet lekker in mijn vel. En dat terwijl toch het zonnetje zo heerlijk scheen...
Ook na een warme douche, hondjes uitlaten, was er geen verbetering :(

Soms heb je wel eens van die dagen, dat je jezelf in de weg loopt....
Uiteindelijk dan ook het autootje gepakt en naar het dorp gereden.

Eerst even bij de Action binnen en daar een paar regenlaarzen gekocht met wel een leuke print erop. Goed stevig profiel eronder en een maatje groter genomen, zodat ik ze met dikke sokken aan kan doen.
Ze zijn bedoeld voor de winter als er een dik pak sneeuw ligt of veel ijs, zodat ik niet kan rijden en ik dus alles te voet moet doen.
Ik heb wel van die speciale ijzertjes voor onder de schoenen, maar je schoenen kunnen dal wel behoorlijk nat worden :(

Even verderop de Hema binnengegaan, je kon er iets doen met stickertjes plakken...:D
Maar er was niet veel van mijn gading tot ik opeens bedacht, dat ik echt nog een pyama erbij nodig heb! Echte damespyama's waren er eigenlijk niet, dus kwam ik uit op de kinderafdeling.
Er hingen aardig wat tienerpyama's en aangezien ik in de lengte van 1.50 zit, heb ik daartussen 1-tje kunnen vinden met boordjes onderaan de broekspijpen!
Dat is dus ook weer opgelost ;)
Uit een grote bak de film Australia gevist, een film, die deze week al op tv is geweest, maar ik heb het eerste gedeelte gemist en ik vind het ook zo'n film, die de moeite waard is om meerdere keren te bekijken.
Uiteraard bij de kassa stickertjes plakken :P

Ach, het zonnetje scheen en waarom zou ik niet eens een rondje dorp doen...
Op mijn gemakje verder gelopen, wat kleding-etalages bekijken, maar wat dat betreft is het wel een duur dorp...

---------
Het dorp is verdeeld in een Noord en een Zuid en komt samen in de Hoofdstraat.
Zuid is het gewone volk, maar in Noord wonen de beter gegoede mensen...
Toen ik nog fietste of bromde kwam ik wel eens door die wijk en soms vond ik het toch wel iets tenhemelschreiend te hebben...
Zoveel meer speelruimte voor kinderen, alles zoveel groener dan in het Zuid gedeelte.

Aan Noord grenst 1 van de meeste dure woonplaatsen in Nederland, niet zo heel groot, klein eigenlijk, maar als je daar woont, heb je veel in de melk te brokkelen.
Een paar jaar geleden was er een wegomlegging, waardoor ik met mijn brommertje door die Goudkust moest als ik Sanne naar haar werk moest brengen.
De 1-ste keer keek ik mijn ogen uit...
Vanaf dat je er binnen komt, vallen je al de prachtige lantaarnpalen op, de brede weg, mooie gevulde bloembakken op de weg om het verkeer wat af te remmen. Enorme villa's, teveel om op te noemen!
Later had ik er stiekem lol in, dat ik daar wel moest rijden: brommertje/helmpje :P


Maar goed, ik kom weer terug op het dorp, Noord en Zuid ontmoetten elkaar dus in de Hoofdstraat. Al is het maar bij de AH om boodschappen te doen...
Dit dorp heeft zich aangepast aan deze dualiteit, waardoor er zowel heel dure winkels, met name wat betreft kleding en schoenwinkels, maar er ook "prijsvechters" zijn zoals Action, Aldi, Scapino, Zeeman, Kruidvat.
Er schijnt ook nog een Lidl te komen ;)

Het heeft iets, zo'n dorp!
----------

Verder gelopen en uiteindelijk even bij de Appie binnen gegaan, wat een drukte en gegalm!
Iets waar ik echt heel slecht tegen kan, zie nu al op tegen de maand december als het bij de supermarkten echt een gekkenhuis wordt.
Ik had maar een paar dingen nodig en aan de kassa ook gezegd: wat een drukte en wat een gegalm. Ze beaamde dit....

In het zonnetje rustig teruggelopen naar mijn autootje, maar WOW, wat zat er opeens veel vocht in mijn autootje!
De voorruit was echt drijfnat door de zon, die erop geschenen had, ook werkte mijn elektronische dashboard niet meer.
Mijn autootje zou een grondige service-beurt moeten krijgen,  maar.....

Vanavond witlof, aardappeltjes en een zigeunerschnitzel....

Liefs siergrasje

Potverdepotver...grrr

Alt-codes op Internet lijken niet meer bruikbaar!!!

Iedere keer als ik een alt-code op een weblog of forum gebruik, ben ik per direct mijn bericht kwijt :x

Waarom alt-codes gebruiken?
Gewoon, mijn taalgevoel en het gebruik van leestekens op letters, zo simpel is het!
Ook heb ik op alles, waar mogelijk is, de spellingscontrole aan gezet, die goed werkt, maar soms wil je zelf iets benadrukken, zoals bv het verschil tussen (wacht even, eerst deze tekst kopiëren), hé en hè...
Het is mijn taalgevoel: 2 dezelfde lettertjes met ieder een eigen leesteken, dat ik hier een wereld van verschil tussen ervaar.

Ik denk, dat dit in mijn genen zit, ook van mijn vaderskant was men heel taalgevoelig, iets wat ik ook heb doorgegeven aan mijn kinderen.

Bovenstaande moest ik even kwijt na het verloren gaan van mijn tekst...

Waarover had ik geschreven: over de volle maan, die opeens in mijn keuken haar licht liet schijnen, iets wat maar 1 of 2 keer per jaar gebeurt, maar mij snel de camera laat pakken!

De maan is een sinaasappel als je hem goed op de plaat krijgt ;)

Sta ik boven vanuit het achterslaapkamertje te fotograferen, roept mijn achterbuurvrouw ietwat wantrouwig, wat ik aan het doen ben...
Alsof ik aan het loeren was, maar na mijn uitleg over het fotograferen van de maan was het goed. Dat kon ze wel begrijpen...
Zelf wilde ze zo graag de zon fotograferen, maar dat lukte niet!
Nee natuurlijk niet, alleen van de opkomende of ondergaande zon zijn mooie foto's te maken! Dan is de zon nog niet fel of niet meer zo fel meer....
Dan zijn er heel mooie sfeerfoto's te maken zoals deze:

Voor mijn gevoel is bovenstaande foto, 1 van de mooiste ooit: een kind laat, vol aandacht, het zand door haar vingers glijden....
Een hand, die geeft en de hand, die ontvangt, maar kan het zand niet kan vasthouden.

Het voelt voor mij zo symbolisch: Het leven glijdt als zand tussen de vingers, niets is blijvend en niets is vast te houden....

Liefs siergrasje

Heerlijk zonnig weer!

Na de eindeloze regen van gisteren en eergisteren was het vandaag weer een heerlijk zonnige dag!

Het kost me op het moment wat moeite om 's avonds op tijd naar bed te gaan, iets wat waarschijnlijk komt door het stoppen met de AD.
Op zich niet zo'n ramp, maar het nadeel ervan is, dat ik daardoor 's morgens ook later wakker word en daar baal ik toch wel wat van :(
Het is alsof je dan al een halve dag kwijt bent, want eer mijn lijf dan weer wat op gang gekomen is, zijn er weer een paar uur verstreken...

Zo ook vandaag weer, maar er toch wel een leuke dag van weten te maken ;)

Na het douchen en de hondjes uitlaten ben ik met het autootje maar eens op pad gegaan...
Eerst naar het tuincentrum gegaan, want ik wil toch wel de naam weten van die prachtige bloem in mijn voortuin. Helaas hadden ze deze niet meer in de collectie tussen de bloembollen, jammer!
Hoewel ik vast van plan was...ahum, om geen planten te kopen, heb ik het toch niet kunnen laten. Op de koopjestafel stonden 2 planten, die ik toch wel graag wilde hebben, beiden voor de helft van de prijs...

Daarna ben ik doorgereden naar een groot overdekt winkelcentrum, waar ook de Lidl zit.
Maar eerst bij Halfords binnengelopen voor een nieuw geur-dingetje voor in het autootje. Dit keer maar een goedkoop bungel-dingetje, hoewel ik niet zo houd van iets bungelends aan mijn achteruitkijk spiegeltje...
Tevens was een ruitbeschermer tegen vorst in de aanbieding en ook een flesje anti-condens meegenomen.
Door de heftige regen van de afgelopen dagen was er veel condens op de ruiten ontstaan, wat uiteraard lastig rijden is. Ik heb wel een anti-condensdoekje in het autootje liggen, maar dat werkte niet echt meer :(
Daarna even doorgelopen naar de Marskramer om een ontvochtiger te kopen voor in het autootje.
Deze had blijkbaar zoveel last van het vocht in het autootje, dat mijn elektronische dashboard niets meer kon weergeven...

Daarna nog door de Lidl gestruind, wilde eigenlijk nog wel een nieuwe pyama erbij en die hadden ze wel, maar ik wil een broek erbij met aan de onderkant een boord. De meeste pijpen zijn voor mij veel te lang en ik heb geen zin om er dan over te struikelen ;)

Tot slot nog naar de Jumbo in de hoop mijn favoriete toiletpapier daar te vinden. Klinkt misschien raar, maar niet ieder toiletpapier is geschikt voor mij en onlangs had ik nieuw toiletpapier gevonden, maar bijna nergens verkrijgbaar.
Gelukkig hadden ze deze wel bij de grote Jumbo en ik was helemaal blij!
Je kunt maar ergens blij om zijn...hahahaha
Helaas wel erg prijzig, maar ja, aangezien ik toch vaak dat kleinste kamertje moet opzoeken, is goed toiletpapier wel essentieel ;)

Al met al is het een prettige dag geweest!

Vanavond ga ik prei-stamppot met gehakt klaarmaken. Nog nooit gedaan met prei, maar het lijkt me wel lekker!

Liefs siergrasje

Vervolg: de functie van huilen...

Huilen staat gelijk aan... wat eigenlijk????

Doorgaans wordt het gezien als verdriet om een geaccepteerd verlies, waarover tijdelijk gehuild mag worden...

Maar wat is huilen eigenlijk, wanneer mag je huilen en wanneer wordt huilen niet meer geaccepteerd....

Huilen, het klinkt alsof je het over wolven hebt, daarvan wordt immers gezegd, dat ze huilen als ze zich laten horen...

Het klinkt zo stom: Huilen, iedereen weet, wat ermee bedoeld wordt, maar wat is de functie van huilen?

Zelf heb ik vanavond heel wat afgehuild, heel wat tranen biggelden over mijn wangen. Soms voelden ze als een opluchting, maar even vaak ook als frustratie, omdat ik mijn leven niet naar mijn hand kan zetten...

Wat is de functie van huilen?
Medeleven opwekken, getroost willen worden of is het gewoon een reactie op onmacht?

Ik heb het hier niet over een baby, die alleen maar kan huilen, maar over volwassen mensen, die huilen...

Wanneer is huilen geaccepteerd: eigenlijk alleen maar als het een verlies van een dierbaar mens betreft.
Om een huisdier mag je een traantje laten als deze aan het eind van het leven is gekomen, doorgaans door een verlossend spuitje, iets wat nog niet aan de mens voorbehouden is...

Een dier verlos je uit zijn lijden, bij een mens spreek je over euthanasie en hoewel het eigenlijk over hetzelfde gaat, wordt het dan opeens strafbaar.

Nee, ik heb nog geen intentie om mijn leven te beëindigen, niet dat mijn leven zo'n geweldige kwaliteit heeft, maar ik ben er nog niet aan toe!
Ergens heb ik het gevoel, dat ik nog een taak te verrichten heb...

Maar goed, kom ik weer terug op de functie van huilen...
Ontspannen, loslaten zijn een paar kreten, die bij me naar boven komen, maar dat beantwoordt mijn vraag niet!

Persoonlijk vind ik huilen lastig, niet als ik alleen ben, dan mag het en geniet er soms zelfs van ;), het lucht me op, geeft ruimte, maar in het openbaar "liever niet"!

Hmm, ik denk, dat ik zelf al het antwoord heb gevonden na een lap tekst: Huilen lucht mij op en geeft ruimte...

Naar bed, naar bed, zei duimelot, het is al veel te laat om het versje af te maken, zeiden alle andere vingers :D

Liefs siergrasje...

Tranen....

De tranen blijven maar stromen, uit beschaamdheid....

Al een paar weken ga ik mijn financiële problemen uit de weg, ik weet gewoon niet meer, hoe ik er mee om moet gaan.
Mijn leven is zeker niet gekenmerkt door luxe, iets wat ik nog nooit gekend heb!

In armoede opgegroeid, armoede tijdens mijn huwelijk (ex wilde niet werken in loondienst), armoede tijdens de opvoeding van mijn kinderen (ex wilde geen alimentatie betalen), maar ik wist altijd, hoe ik een dubbeltje kon omdraaien tot een kwartje...

Nog steeds ben ik heel zuinig, in mijn huis is geen luxe te vinden..
Geen vakanties, geen dure kleding, geen postorderbedrijven, niets wat mij financieel verwijtbaar is!

Toch zit ik in een financiële shit, waar ik voor het eerst in mijn leven niet meer uit kom. Geen financieel wanbeleid, maar het leven is te duur geworden en ik ben letterlijk failliet!

Ik ben zo verdomd trots, dat ik alles zelf wil doen en mezelf voorhoudt: Je komt er wel uit, je komt er wel uit, je komt er wel uit....
Maar nee, dit keer niet!
Voor het eerst in mijn leven moet ik toegeven, dat ik er niet meer uit kom!

Ik kan wel zelf overal achteraan bellen, maar ik heb die power niet meer, omdat je toch altijd uitkomt bij callcenter-agents en die zijn niet meer dan een buffer voor de organisatie en helaas heb ik geen bekende naam zoals bv Youp van het Hek....

Hulp vragen....

Klinkt eenvoudig toch, maar ik heb daar wat nare ervaringen mee.
Ooit, in mijn jongere jaren kwam ik bij het Arbeidsbureau, een vriendelijke man, die mij uitnodigde om de kerst bij zijn gezin door te brengen.
Met alle respect...nou nee, waarna hij mij torpedeerde in mijn arbeidstoekomst.

Hulpverlenend Nederland bestaat uit mensen, mensen met een kort lontje, mensen met ego en geloof me, zelfs een heel bekende hulpverlener, wiens naam ik verder niet wil noemen, bij wie ik zelfs gelogeerd heb, had haar beperkingen.
Toen ik na een verkrachting in een crisiscentrum kwam, naar troost zocht, kon mijn begeleider dat niet zien en we kregen een seksuele relatie.
Toen ik besefte, dat dit fout was en die relatie verbrak, liet hij me vallen als een baksteen.

Goed, na bovenstaande geschreven te hebben zijn ook mijn tranen weer gedroogd, hoewel het ook weer voor de zoveelste keer in mijn leven de vraag oproept: Wie ben ik????

Ik zie mezelf als nietig, ik voel mezelf ook nietig, een klein onderdeurtje van nul en generlei waarde.
Een kattenkop, die blaast op fora en daardoor soms een waarschuwing krijgt.

Deeltijdtherapie gevolgd, waarin ik van de leiding te horen kreeg, dat ik een krachtige helikopterview heb, maar de uitkomst wel wat genuanceerder mocht brengen.

Soms zou ik willen, dat ik bovenstaande gegevens met mijn vader zou kunnen bespreken. Hij was voor mij een bijzonder iemand, die ik 20 jaar na zijn overlijden nog steeds kan missen.
Hij is verguisd door mijn moeder, zussen en broer, maar voor mij is hij een bijzonder mens geweest!

Hij heeft me beschermd voor de afkeer van mijn moeder jegens mij...
In mijn jongste jaren nam hij mij mee naar de Haagse markt, herinneringen, die ik met niemand kan delen, maar ik was echt een huppelend, blij kind aan de hand van mijn vader....

Herinneringen...

Laat ik toch maar even terugkeren naar het heden...hulp vragen...

Het voelt nog steeds als een heel hachelijke zaak, maar zwemmen gaat niet meer en verzuipen is ook zoiets...

Ik heb een mailtje gestuurd naar het zorgloket van de gemeente, wel huilend van schaamte, maar het voelt als gerichte actie ondernemen.
Wat eruit komt......

Wordt vervolgd...

Liefs siergrasje

Een rustdag!

Vandaag ben ik ernstig aan het spijbelen om achter ernstig belangrijke zaken aan te gaan, maar ik heb er echt geen puf voor :(

Gisteren werd ik toch wel aangestoken door mijn nieuwe hulp en druk meegeholpen met opruimen!
Tja, en dan ben ik de volgende dag dus niets meer...

Vanmorgen wat uitgeslapen, rustig wakker geworden in mijn heerlijk verwarmde woonkamer. Echt ideaal, een programmeerbare kamerthermostaat!!!
Papje drinken, kopje koffie, douchen, hondjes uitlaten en het lukte me prima om over de belangrijke papieren heen te kijken...ahum

Buiten is het grijs met de hele dag motregen, maar koud is het niet!
Gewoon heel rustig herfstweer...
In mijn voortuintje prijkt een prachtige herfstbloem, waarvan ik de naam helaas niet meer weet. Ook op Internet niets kunnen vinden onder de noemer "herfstbollen".
De bloem bestaat eigenlijk uit een stuk of 6 bloemen, die samen boven op een lange steel bloeien. Hele sierlijke bloemblaadjes en eveneens lange sierlijke meeldraden, dit in een prachtige felroze kleur!
Als ik mijn voordeur uitstap, springt de kleur me tegemoet...
Alle andere planten maken zich op voor de winter, dus dit is echt een toegift ;)

Ook in de achtertuin is niet veel meer te beleven dan vallend blad en zo...
Maar ik pluk me wel suf aan de vijgen!
Afgelopen jaren waren de weersomstandigheden niet voldoende om de vele vijgen te laten rijpen, maar dit jaar dus een rijke oogst!
Alleen, waar laat ik ze???????
Ze zijn in te vriezen, als ik daar maar voldoende ruimte voor had in mijn vriezer.....

Aangezien ik dan toch aan het spijbelen ben, ben ik maar eens op zoek gegaan naar andere weblogjes, die ik graag mocht volgen...
Het was behoorlijk puzzelen om ze terug te vinden, want net zoals ik overgestapt ben naar een ander weblog, zijn ook zij overgestapt.

Als ik geweten had, dat de migratie zo'n drama zou worden, had ik mijn vorige weblog wel op mijn pc opgeslagen, gewoon om soms eens terug te bladeren door mijn "dagboek", zoals ik mijn weblog toch wel zie ;)
Nou ja, ik wacht nog even af of het ooit nog zichtbaar wordt, hoewel ik er een hard hoofd in heb...
Teruggaan naar die weblog doe ik niet meer, want om daar te posten, zoals ik het wilde, moest het via HTML gaan. Nu kan ik dat wel, daar niet van, maar hier is het een stuk gemakkelijker.
Ook hier kan ik HTML gebruiken, maar het is niet meer nodig om een goed leesbare tekst te schrijven. Ergens leidt het toch af door het invoeren van de codes i.p.v. het kunnen concentreren op de inhoudelijke tekst!

Maar goed, het kostte een paar uurtjes om het Internet af te struinen, maar ik heb ze allemaal weer gevonden!
Nu nog het nodige bijlezen, wat zij allemaal de afgelopen maanden geschreven/meegemaakt hebben ;)

--------
Sanne heeft vandaag een moeilijke dag: de moeder van een schoolvriendin is overleden aan kanker en wordt vandaag begraven. Ze is er vandaag naar toe, gelukkig wel in gezelschap van andere vriendinnen!
Twee jaar geleden is ook al een moeder van een vriendin plotseling overleden en ook de moeder van een andere goede vriendin worstelt met kanker...
Het begint voor haar daardoor wat dichterbij te komen, dat ook ik sterfelijk ben, hoewel ik een stuk ouder ben dan die andere moeders, maar toch...
Nou ja, mijn vader zei altijd: "krakende wagens gaan het langst mee", want hoewel mijn lijf krakkemikkig is en ik steeds meer moet inleveren, mag ik over het geheel niet klagen.

De tijd van fietstochten, lange wandelingen, handwerken en nog zo wat hobby's ligt achter me, maar wat blijft zijn de waardevolle herinneringen aan die tijd!
Zeker als ik de foto's terugkijk uit die tijd...

Alhoewel ik foto's niet echt nodig heb om te kunnen herinneren...
Ik ben zowel gezegend als vervloekt met een heel sterk fotografisch geheugen vanaf mijn vroegste jeugd en dan bedoel ik letterlijk heel vroeg!
De gezegende herinneringen toveren een glimlach op mijn gezicht, de vervloekte zijn wat lastiger, maar naarmate ik ouder word, lijken die herinneringen wat meer gerelativeerd te worden.
De impact, als ik ergens door getriggerd word, is minder heftig...

----------
Vanavond ga ik al mijn 3 wekkers aanzetten om vroeg op te staan!
Spijbelen vandaag tot daaraan toe, maar de dringende zaken moeten echt gedaan worden, hoe lastig ik het ook vind om overal achteraan te moeten gaan.

Naast mijn bed een Wake-up lamp, gekregen van Sanne, in mijn boekenkast een wekker en op de wastafel een wekker.
De 1-ste is een kwestie om even het juiste schakelaartje om te zetten, zodat het irritante geluid verdwijnt...
De 2-de is even overeind komen om ook dat irritante geluid uit te schakelen, maar voor de 3-de echter moet ik mijn bed uitkomen, het doet nu al bijna "pijn" om mijn heerlijk bedje en dromen te moeten verlaten :D

Liefs siergrasje

Een nieuwe huishoudelijke hulp!

Het is alweer een maand geleden, dat ik hier iets geschreven heb en in die tussentijd is er het nodige gebeurd!

Allereerst ben ik weer een jaartje ouder geworden, niet dat ik dat nog vier...
Ik had best wel iets kunnen organiseren met bekenden, maar ik heb een hekel aan de drukte er omheen.
Het is een gezellig weekend met Sanne geworden, zelfgemaakte saté, geroosterd op mijn nieuwe binnenshuis-grill apparaat.
Het is nog even wennen met dat apparaat, want het werd toch niet helemaal, zoals ik in gedachten had, maar toch... ut was lekker;)

Ik was al eens eerder gebotst met mijn huishoudelijke hulp, maar wat ze me flikte in het kader van mijn verjaardag, deed voor mij de deur dicht!
Te beroerd om te werken, maar er wel als de kippen bij zijn als ik iets afdankte bij het opruimen, kon zij wel gebruiken....
Het zou me niet verbazen, dat ze er zelf geld voor maakte via kennissen.
Ze is nooit iets tekort gekomen bij mij en ik heb haar niet het vel over de oren getrokken, wat betreft werk.
Vorig jaar heb ik haar voor haar verjaardag getrakteerd op een lunch bij een brasserie in het dorp en dit jaar kreeg ze van mij een boeddha-beeldje op zonne-energie voor in de tuin.
Dan ben ik jarig en zelden heb ik me zo diep beledigd gevoeld!!!

Ik hoef geen duur cadeau van een hulp, die voor haar geld werkt, maar al was het maar een pakje shag geweest of een zakje drop voor mijn droppot, waaruit ze zo graag een dropje pakte.
Maar nee, ik was niet meer waard dan een merkloos bakje met gesuikerde zachte fruitsnoepjes. Nonchalant in mijn handen geduwd...
Ik heb me verbijsterd gevoeld, gevolgd door woede: Wat denk je wel met wie je te maken hebt????
Het bakje is ongeopend de vuilnisbak ingegaan en ik heb dezelfde week nog bij haar leidinggevende aangegeven, dat ik niet meer gediend ben van deze huishoudelijke hulp!
En zelfs in dat gesprek ben ik nog mild geweest, omdat ik haar haar baan niet wil ontnemen...

Sinds vorige week maandag een nieuwe hulp en die eerste keer stond in het teken van kennismaking en mijn huis laten zien.
Het is een jonge vrouw met een berg scheidingsproblemen...
Hier komt dan weer mijn persoonlijke ervaring met mijn eigen scheiding naar boven, maar ook mijn voormalige werk als vrijwilligster bij Slachtofferhulp.
Ervarings-deskundige en hulpverleenster ;)

Vandaag was ze er voor de 2-de keer en tijdens het kopje koffie bij binnenkomst kwam ze met meer verhalen over haar ex-man en ik kwam weer terug in de tijd van mijn scheiding. Zoveel herkenning!

Het is voor mij inmiddels ruim 20 jaar geleden, maar mijn ex, hertrouwd, vrij kort na de scheiding, probeert nog steeds alles van mij af te nemen.
Met name ten aanzien van mijn kinderen en met mijn oudste 2 kinderen is het hem gelukt.

Als het aan mijn ex-man had gelegen, was het bij mijn oudste dochter gebleven: daarmee was zijn mannelijkheid bewezen!
Ik verlangde echter naar een warm gezellig gezinnetje, iets wat ik zelf zo gemist had in mijn eigen jeugd...

Tot op heden ten dage kan ik piekeren, niet zo heel vaak meer hoor ;), waarom mijn ex mij zo haat. Hij ging vreemd, hij had niets met gezinsleven, hij had er echt een hekel aan om met de kinderen de stad in te gaan om bv nieuwe kleren te kopen. Hij had niets met kinderen!

Het herleidt me tot mezelf, wie ben ik???

Soms kijk ik in de spiegel en vraag me af, wat mensen in mij zien, wat ik niet kan zien. Ik zie in de spiegel namelijk geen bijzonder mens, integendeel...
En toch....

In mijn jonge wilde, losgeslagen jaren, gevolg van een te strenge opvoeding, heb ik het bed gedeeld met gewilde jonge mannen in de uitgaanswereld.
Zelf snapte ik er helemaal niets van, waarom ze mij zo graag wilden, maar ik vond het wel leuk om al die opgetutte mooie meiden de loef af te steken...
Met een glimlach kan ik er aan terug denken...

Neemt niet weg, dat, hoewel ik inmiddels de jaren des onderscheid heb bereikt, nog steeds niet weet, wat mijn kracht is!
Als ik in de spiegel kijk, niet te vaak, vraag ik me af, wat anderen in mij zien, wat ik zelf niet kan zien...

Kijkend in de spiegel zie ik iemand met hangende oogleden, een gebit, waarvan je denkt, houdt je lippen maar op elkaar, maar het lijkt niemand iets uit te maken.

--------
De nieuwe hulp met haar problemen roept blijkbaar meer op ;)

Klik, klik, klik, even overschakelen....

Mijn nieuwe hulp heeft wel haar problemen, maar als je haar in gang zet, gaat ze ook als een sneltrein. Mijn glasgordijnen zijn gewassen, ramen binnen en buiten gezeemd, keuken opgeruimd en alles in samenspraak met mij!
Echt super, zoals ze bezig is in mijn huis!

Morgen een telefoondagje om mijn financiële situatie op orde te brengen...
Leuk is anders, maar ik zet er (spreekwoordelijk) mijn schouders onder ;)

Liefs siergrasje