Dagboekje ;)

De afgelopen dagen hebben zich vooral afgespeeld in  het woord "MOE".
Inmiddels komt de geest wat meer tot rust, maar het lijf zegt nog steeds "MOE", waardoor ik ook niet toegekomen ben aan het opruimen van de woonkamer en keuken.
Morgen weer de hulp en terwijl zij de badkamer onder handen neemt, ga ik opruimen. Het helpt me altijd als iemand mee werkt...
Het voelt dan als een "moeten", niet leuk, maar wel productief ;)

Dit weekend heb ik een soort "pas op de plaats gemaakt: niets moeten!

Vanavond een heel lang gesprek gehad met Sanne!
Ze is het invallen moe en wil een carrière-switch maken en ik kan het begrijpen!
's Morgens vroeg klaar zitten voor een telefoontje om in te vallen en het zout niet in de pap verdienen.

Ze wordt dit jaar 28 jaar en wil zich settelen in een leuk huisje met zelfgekozen meubeltjes.  Dit kan niet gerealiseerd worden met haar inval-werk, want haar inkomen is afhankelijk van een oproep om in te vallen.
Geen geld hebben voor een sociaal leven is een heel kaal leven...
Ze is dit beu en wil een toekomst opbouwen in een andere branche!
Op dit moment jammer van haar diploma's, maar ik kan het goed begrijpen, leven is meer dan hooguit je rekeningen kunnen betalen en wakker liggen, hoe je rond kunt komen!

------------------------------------------
Maandag is mijn hulp geweest en het is echt een heel fijn mens, die ik zelfstandig kan laten werken met een prettig praatje tussendoor.
Mijn badkamer glanst en glimt ;)
Daarna toch wel moe, maar prettig moe!

------------------------------------------
Dinsdag werd een afspraak afgebeld wegens ziekte en ben ik 's middags een extra hoofdkussen gaan kopen. Vorig jaar al dat hoofdkussen gekocht en sindsdien heb ik geen pijn meer in mijn nek gehad. Het perfecte kussen dus!
Het was weer in de aanbieding, zelfs nog goedkoper dan vorig jaar.

------------------------------------------
Woensdag kwam mijn thuisbegeleidster met longontsteking: waarom ben je niet ziek thuis?????
Ergens begin ik al een tijdje het gevoel te krijgen, dat ik de begeleidster van mijn begeleidster ben. Niet dat ze niet professioneel blijft, maar ze ontloopt haar thuisleven en verweeft dit met haar werkend leven.
Het voelt als een soort vlucht, omdat ze zich thuis niet kan ontspannen en voor zover ik begrijp, krijgt ze geen steun van haar echtgenoot.
Jammer dat ze niet echt het inzicht heeft om haar eigen situatie te veranderen...

-----------------------------------------
Donderdag, vanmorgen gebeld door het revalidatie-centrum en ik mag 10 februari komen voor een intake, spannend!
Vanmiddag gebeld naar de poli Dermatologie over de anale jeuk, waar ik nu al zo'n 20 jaar last van heb. Diverse smeerseltjes al gehad, maar niets helpt echt, behalve cortison-zalf, maar langdurig gebruik zorgt voor het steeds dunner worden van de huid en dat geeft weer andere problemen.
Het kan zo niet langer meer doorgaan!!!!!
Deze poli heeft daar een speciaal spreekuur voor, maar wel op verwijzing van de huisarts. Deze verwijzing ga ik dinsdag vragen aan de huisarts.

Verder even naar Halfords gereden, want een zekering in mijn autootje is kapot, waardoor ik de brandstof meter niet meer kan aflezen. Helaas hadden ze niet de juiste zekering, dus morgen even bij andere zaken kijken...
Het vervangen is vrij eenvoudig heb ik al gezien, maar dan moet ik wel de juiste zekering hebben!

Straks even afwassen en eens kijken, wat ik op het menu ga zetten: gisteren waren het worteltjes, aardappeltjes en vis...

Liefs siergrasje