Ongezond....

Gisteren een redelijk rustige dag!

's Morgens gebeld door de thuiszorgorganisatie, wat mij betreft een dag te laat, want de confrontatie tussen mij en de hulp had niet mogen gebeuren!
Het was echter nogal een "kwek" mens en haar geratel over de goede organisatie was me iets teveel, dus vooruit maar...

's Middags wat boodschappen gedaan en om 6 uur kreeg ik nog een telefoontje van de nieuwe huisarts, althans van de administratie: ik was nog niet uitgeschreven bij de vorige huisarts.
Het zette me aan het denken om toch mijn redenen van vertrek duidelijk te maken, want er had veel voorkomen kunnen worden als hij interesse in de mens voor hem had getoond.
Het is niet alleen mijn mening, maar ook die van Sanne, die een tijdlang hem als huisarts had.

Welke huisarts zegt zonder blikken of blozen tegen een jonge vrouw, dat haar schildklier ermee op houdt, medicatie moet slikken en als de schildklier definitief mee op houdt, dat ze dan dood gaat...???
Die avond was ze helemaal van de wereld, zo verdrietig en angstig om op de bank in slaap te vallen, waar ik een foto van heb gemaakt.

Ik ben al begonnen aan een brief, maar ik wil het heel nuchter en zakelijk houden, want met emotie's heeft deze man helemaal niets ;)
Echter gisteravond een lang gesprek met Sanne gehad, soms zijn het korte telefoontjes, maar soms ook lekker lange gesprekken over van alles en nog wat.
Ik geniet van die gesprekken, maar vaak ben ik daarna de draad kwijt, waarmee ik bezig was via mail, brief of blog ;)
De brief moet dus nog even wachten, maar wordt uiterlijk vrijdag ingeleverd!

Na eindelijk eens een ovenschotel gegeten te hebben, die niet te zout was, hoewel een belachelijke omschrijving, iets met tomaatjes erin.
Zeggen en schrijven: 1 tomaatje!
Gelukkig had ik zelf kleine tomaatjes, dus ik heb er nog maar een stel bij gedaan en ik moet zeggen, dat het me goed gesmaakt heeft.

En na het eten zat ik wat na te denken over van alles en nog wat, de geest wilde niet echt tot rust komen...

Al jaren is mijn badkamer een doorn in het oog door de schimmelvorming tussen de tegels en de muur er boven.
Onlangs is de hulp begonnen met het rechter-gedeelte tussen de tegels met dat agressieve spul. Het is echt vreselijke troep, werkt op je slijmvliezen, iets waar je behoorlijk last van hebt!
Maar zo'n mooie witte muur heeft iets, zo hoort het te zijn in een badkamer, waar je jezelf reinigt, verzorgt en aankleedt, klaar voor de dag...

De afgelopen weken heb ik om de paar dagen 's avonds een deel tegel-voegen in gespoten. Het werd witter en witter, maar gisteravond was ik er opeens klaar mee, want het irriteert echt in mijn neus!
Ik ben er dus tegenaan gegaan, mijn overleden vriendin zou zeggen "schoonmaken in je hoofd...?"
In ieder geval ben ik er gisteravond volop tegenaan gegaan met nog agressiever spul. De schimmel spatte er letterlijk van af!
Hoe schoner ik het zag worden, hoe fanatieker ik werd, al deed het af en toe behoorlijk pijn in mijn handen door het drukken op de verstuiver...

Het is misschien wat overdone geweest om dat op 1 avond te doen, maar wat is het mooi wit geworden!
Eindelijk eens een schone badkamer, die oogt...
Wat mij betreft is het nog niet klaar, want mijn nieuwe hulp in het nieuwe jaar moet eerst nog de hele badkamer met een sopje afnemen. Hoe graag ik het ook zelf wil doen, is dat "een brug te ver"...
Daarna wil ik met schimmelwerend witsel de boven-muren doen!

Vandaag moest ik echter wel de gevolgen accepteren, iets wat me minder goed af ging ofwel heel humeurig. Niemand heeft er last van, maar ik wel!
Vooral last van mijn neus, waarvan de slijmvliezen behoorlijk geïrriteerd waren. De hele dag een piep in mijn neus, hoorbaar ademhalend en snotteren, hoezo geen mond/neuskapje gebruiken...

Humeurig dus, ook het gesprek met de thuisbegeleidster was vroeger dan anders afgelopen. Volgende week dan ook geen afspraak gemaakt, eerst die feestdagen maar voorbij!

De feestdagen, wie heeft het verzonnen?

Ik ervaar een gekte en ieder jaar lijkt het erger te worden in de winkels...

Vanavond ben ik even naar de Aldi gegaan en achter de kassa zat mijn favoriete medewerker.
Een heel bijzonder iemand met wie ik wel vaker persoonlijke gesprekken heb.
Iemand, die is aangesloten bij een bepaald geloof en hij doet dit werk bij de Aldi voor die gemeenschap.
Daarnaast heeft hij nog een andere baan, waarvan hij leeft...

Werken bij de Aldi is afzien, maar hij is altijd rustig en vriendelijk!
Zo ook vanavond weer, toen ik bij hem aan de kassa stond en er spontaan een gesprek over Kerst ontstond. Zoals verwacht had hij er ook een andere visie op dan de mensen, die hij voor de kassa kreeg.
Kerst is meer dan glitter en glamour en eetfestijnen...

Hij was de enige aan de kassa en er stond een behoorlijke rij, maar hij nam ruimschoots de tijd voor het gesprek met mij. Iets wat hij overigens niet bij iedereen doet, maar juist daarom voelde het speciaal voor mij!
En nee, mocht iemand wat gaan denken, geen speciaal gevoel, maar gewoon bewondering voor iemand met een bijzondere levensinstelling...
Het kleurt mijn leven in de donkere en chaotische dagen!

Ik ga zo maar eens even de keuken opruimen...

Liefs siergrasje