Vanmorgen opgestaan met een enorme kriebelhoest, zodanig dat roken niet mogelijk was zonder een enorme hoestbui te krijgen...
Gelukkig verdween die kriebelhoest in de loop van de dag en vandaag maar besloten om binnen te blijven, iets wat niets voor mij is, maar ik wil graag af van dit grieperig gedoe.
Uiteraard de hondjes uitgelaten en even naar de slijter gelopen voor een flesje rum om een hete grog te maken: warme thee met een scheutje rum en honing, en het lijkt wel wat te helpen...
Maar wat doe je met zo'n dag binnen hangen...?
Uiteindelijk maar begonnen met een tijdrovend klusje: foto's overzetten naar de externe harde schijf, want de partitie met foto's was helemaal vol, waardoor het niet meer mogelijk was om foto's te bewerken. Te weinig schijfruimte :(
Soms denk ik, gooi alles toch weg, want wat moet je met al die foto's van bloemetjes, bijtjes, vlindertjes en dierentuinfoto's?
Tegelijkertijd zijn het herinneringen van o ja, dat vond ik toen zo mooi...
Tegenwoordig probeer ik slechte foto's zoveel mogelijk te verwijderen, maar er blijven altijd nog wat foto's over, omdat ze een herinnering oproepen, al dan niet mooi of scherp.
Gisteravond heerlijk vlees klaargemaakt met petehbonen, lekker pittig met sambal om vandaag tot de ontdekking te komen, dat mijn achterkantje dit niet kan waarderen. Pijn en tot bloedens toe....grrr
Ik ben er wel aan gewend en heb al heel wat zalfjes en zo om het weer te herstellen, maar ik baal ervan, dat ik steeds minder kan verdragen!
Zo zie ik een beetje tegen komend weekend op...
Hartstikke gezellig, zonder meer, maar we gaan ook uit eten en ik weet, dat ik na een warme maaltijd last ga krijgen van mijn darmen als ik daarna ga lopen.
Ik kan het dan niet ophouden of tegenhouden, het zweet breekt me dan aan alle kanten uit en ben geneigd om in het 1-ste de beste steegje mezelf te ontlasten. Zooo gênant!
Als ik thuis warm eet, heb ik daar geen last van, omdat ik daarna niet hoef te lopen.
Door mijn aandoening heb ik een verzakte dunne en dikke darm, waar niets aan te doen valt. Er valt mee te leven, zij het met de nodige handgrepen, maar ga ik uit eten, dan wordt het een ander verhaal.
Misschien maar even onze huisvriend mailen over dit probleem, zodat ik niet hoef te lopen en hij mij ophaalt met de auto vlakbij het restaurant, waar we gegeten hebben...
Liefs siergrasje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten