Even bijkletsen......

De Kerstdagen zijn weer voorbij en ze zijn gezellig geweest met Sanne!
Kerstavond met lekkere hapjes, daarna naar de nachtmis om bij thuiskomst nog te genieten van een glaasje warme punch met warme broodjes.

1-ste Kerstdag eerst lekker uitgeslapen en 's middags zijn we naar de dierentuin gegaan, ons abonnement weer verlengen en even over de Pasar Malam gelopen, die in de Bush plaats vindt. Echt leuk en sfeervol in zo'n oerwoud-omgeving.
Daarna een heerlijke maaltijd gehaald bij een gespecialiseerd Chinees restaurant. Het smaakte weer voortreffelijk!

2-de Kerstdag heb ik Sanne weer naar huis gebracht, radiootje aan en naar gezellige muziek geluisterd. Het was rustig op de weg, dus het was ook rustig rijden door de bossen.
Aangezien ik toch wel merk, dat het sturen een aanslag op mijn armen en schouders is, maak ik onderweg af en toe een stop en eet/drink dan wat.
Het lijkt wel wat te helpen....

Dinsdag niets gedaan en gisteren ook niet veel, wel even wat boodschappen gedaan. Gelukkig niet meer zo druk in de winkel ;)
Voor Oudejaarsavond maak ik saté en Sanne haalt wat oliebollen, verder hebben we wat toastjes. Ook heb ik nog een bakje mini-appelbeignets gekocht.
We zijn geen van beide grote eters, dus het zal wel genoeg zijn!
Op nieuwjaarsdag eten we zelfgemaakte erwtensoep en afhankelijk van het weer gaan we misschien nog wel even het Park de Hoge Veluwe en anders lekker bankhangen :D

Morgen ga ik Sanne halen en nemen we de katten hiermee naar toe, want om ze alleen te laten met dat vuurwerk is niet echt prettig voor hen.
Dan breng ik haar 2 januari weer terug naar huis...

Zo aan het eind van het jaar blik ik altijd even terug op het afgelopen jaar, wat is er veel gebeurd voor Sanne en mij en zeker geen leuke dingen!
In ieder geval sluiten we het jaar redelijk rustig af, geen gekke dingen meer, hooguit allebei wat financiële problemen, maar niet onoverkomelijk...

Binnenkort ga ik beginnen met een revalidatie-traject en ik ben heel benieuwd, wat dat gaat worden.
In de folder, die me toegestuurd is, wordt gesuggereerd, dat ik na 4 maanden weer alles kan doen. Zou willen, dat het waar was, maar ik denk, dat ik al blij mag zijn met veel tips, hoe ik dingen anders zou kunnen doen...

Hoewel ik zelf al veel veranderd heb: geen grote vuilniszakken meer, maar ruime pedaalemmerzakken, niet aanstampen, zodat ze zo licht mogelijk blijven.
Niet meer koken in pannetjes, maar stomen in stoomzakken, dus niets meer afgieten. Geen aardappels meer schillen, maar aardappels met dunne schil kopen, die ik in de schil kan eten, is ook nog eens een stuk smakelijker!
Kortom, alles wat makkelijker kan, doe ik ook gemakkelijker.

Straks even wat ruimte maken in de keuken en dan ga ik het saté-vlees snijden en marineren. Daarna zet ik de afgesloten bak buiten, want buiten is het ook koelkast-temperatuur. Kan het lekker een paar dagen goed intrekken, want dat is toch het lekkerst...
Ondertussen verder met de erwtensoep, gisteravond al het vlees laten trekken, straks de spliterwten erbij en daarna de erwtensoepgroenten.
Alles alles klaar is, ga ik er met de staafmixer door om er een gladde soep van te maken.
Voor morgen alvast de boerenkoolstamp maken, zodat ik morgenavond alleen even hoef op te warmen in de magnetron ;)

Liefs siergrasje

Ongezond....

Gisteren een redelijk rustige dag!

's Morgens gebeld door de thuiszorgorganisatie, wat mij betreft een dag te laat, want de confrontatie tussen mij en de hulp had niet mogen gebeuren!
Het was echter nogal een "kwek" mens en haar geratel over de goede organisatie was me iets teveel, dus vooruit maar...

's Middags wat boodschappen gedaan en om 6 uur kreeg ik nog een telefoontje van de nieuwe huisarts, althans van de administratie: ik was nog niet uitgeschreven bij de vorige huisarts.
Het zette me aan het denken om toch mijn redenen van vertrek duidelijk te maken, want er had veel voorkomen kunnen worden als hij interesse in de mens voor hem had getoond.
Het is niet alleen mijn mening, maar ook die van Sanne, die een tijdlang hem als huisarts had.

Welke huisarts zegt zonder blikken of blozen tegen een jonge vrouw, dat haar schildklier ermee op houdt, medicatie moet slikken en als de schildklier definitief mee op houdt, dat ze dan dood gaat...???
Die avond was ze helemaal van de wereld, zo verdrietig en angstig om op de bank in slaap te vallen, waar ik een foto van heb gemaakt.

Ik ben al begonnen aan een brief, maar ik wil het heel nuchter en zakelijk houden, want met emotie's heeft deze man helemaal niets ;)
Echter gisteravond een lang gesprek met Sanne gehad, soms zijn het korte telefoontjes, maar soms ook lekker lange gesprekken over van alles en nog wat.
Ik geniet van die gesprekken, maar vaak ben ik daarna de draad kwijt, waarmee ik bezig was via mail, brief of blog ;)
De brief moet dus nog even wachten, maar wordt uiterlijk vrijdag ingeleverd!

Na eindelijk eens een ovenschotel gegeten te hebben, die niet te zout was, hoewel een belachelijke omschrijving, iets met tomaatjes erin.
Zeggen en schrijven: 1 tomaatje!
Gelukkig had ik zelf kleine tomaatjes, dus ik heb er nog maar een stel bij gedaan en ik moet zeggen, dat het me goed gesmaakt heeft.

En na het eten zat ik wat na te denken over van alles en nog wat, de geest wilde niet echt tot rust komen...

Al jaren is mijn badkamer een doorn in het oog door de schimmelvorming tussen de tegels en de muur er boven.
Onlangs is de hulp begonnen met het rechter-gedeelte tussen de tegels met dat agressieve spul. Het is echt vreselijke troep, werkt op je slijmvliezen, iets waar je behoorlijk last van hebt!
Maar zo'n mooie witte muur heeft iets, zo hoort het te zijn in een badkamer, waar je jezelf reinigt, verzorgt en aankleedt, klaar voor de dag...

De afgelopen weken heb ik om de paar dagen 's avonds een deel tegel-voegen in gespoten. Het werd witter en witter, maar gisteravond was ik er opeens klaar mee, want het irriteert echt in mijn neus!
Ik ben er dus tegenaan gegaan, mijn overleden vriendin zou zeggen "schoonmaken in je hoofd...?"
In ieder geval ben ik er gisteravond volop tegenaan gegaan met nog agressiever spul. De schimmel spatte er letterlijk van af!
Hoe schoner ik het zag worden, hoe fanatieker ik werd, al deed het af en toe behoorlijk pijn in mijn handen door het drukken op de verstuiver...

Het is misschien wat overdone geweest om dat op 1 avond te doen, maar wat is het mooi wit geworden!
Eindelijk eens een schone badkamer, die oogt...
Wat mij betreft is het nog niet klaar, want mijn nieuwe hulp in het nieuwe jaar moet eerst nog de hele badkamer met een sopje afnemen. Hoe graag ik het ook zelf wil doen, is dat "een brug te ver"...
Daarna wil ik met schimmelwerend witsel de boven-muren doen!

Vandaag moest ik echter wel de gevolgen accepteren, iets wat me minder goed af ging ofwel heel humeurig. Niemand heeft er last van, maar ik wel!
Vooral last van mijn neus, waarvan de slijmvliezen behoorlijk geïrriteerd waren. De hele dag een piep in mijn neus, hoorbaar ademhalend en snotteren, hoezo geen mond/neuskapje gebruiken...

Humeurig dus, ook het gesprek met de thuisbegeleidster was vroeger dan anders afgelopen. Volgende week dan ook geen afspraak gemaakt, eerst die feestdagen maar voorbij!

De feestdagen, wie heeft het verzonnen?

Ik ervaar een gekte en ieder jaar lijkt het erger te worden in de winkels...

Vanavond ben ik even naar de Aldi gegaan en achter de kassa zat mijn favoriete medewerker.
Een heel bijzonder iemand met wie ik wel vaker persoonlijke gesprekken heb.
Iemand, die is aangesloten bij een bepaald geloof en hij doet dit werk bij de Aldi voor die gemeenschap.
Daarnaast heeft hij nog een andere baan, waarvan hij leeft...

Werken bij de Aldi is afzien, maar hij is altijd rustig en vriendelijk!
Zo ook vanavond weer, toen ik bij hem aan de kassa stond en er spontaan een gesprek over Kerst ontstond. Zoals verwacht had hij er ook een andere visie op dan de mensen, die hij voor de kassa kreeg.
Kerst is meer dan glitter en glamour en eetfestijnen...

Hij was de enige aan de kassa en er stond een behoorlijke rij, maar hij nam ruimschoots de tijd voor het gesprek met mij. Iets wat hij overigens niet bij iedereen doet, maar juist daarom voelde het speciaal voor mij!
En nee, mocht iemand wat gaan denken, geen speciaal gevoel, maar gewoon bewondering voor iemand met een bijzondere levensinstelling...
Het kleurt mijn leven in de donkere en chaotische dagen!

Ik ga zo maar eens even de keuken opruimen...

Liefs siergrasje

Ditjes en datjes....

Gisteravond wilde ik het eitje koken voor bij de asperges...
Zoals gewoonlijk mijn "eierkannetje" op het vuur gezet, maar het water wilde maar niet gaan koken tot ik erachter kwam, dat het water steeds minder werd in het pannetje...
Nog eens goed gekeken en na bijna 40 jaar trouwe dienst als "eierkannetje" was het zo lek als een mandje geworden :(
Ooit eens gekregen van een mede-kamerbewoonster en met enige weemoed heb ik het laten afkoelen om het vervolgens in de vuilnisbak te gooien.
Vandaag maar een goedkoop eierkokertje gekocht...

Vrijdag had ik naar de thuiszorg-instelling gebeld om te vragen, wie er vandaag zou komen: de jonge vrouw dus met wie ik niet verder wil!
Er zou een mailtje gestuurd worden naar de betreffende persoon om vanmorgen contact met mij op te nemen. Ik hoorde maar niets, dus zelf maar gebeld, want ik vind het nogal lullig om haar te laten werken en tevens te zeggen, dat ik niet verder wil met haar...
Ik vind dit ongepast!!
Ik werd niet teruggebeld en om 12 uur stond de jonge vrouw voor de deur, een zeer onprettige confrontatie!
Er zijn reorganisaties binnen deze instelling, maar dit vind ik ronduit slordig, dus ze krijgen nog een pittig mailtje van mij! Dit soort zaken handel ik liever per mail dan per telefoon af, omdat het dan "op papier" staat: een officiële klacht!

Ik heb heel veel last van vocht in het autootje en ik had daar al vochtvretertjes voor gekocht, maar die moet ik echt om de paar dagen in de magnetron leggen.
Tot voor kort werkten deze zakjes redelijk, maar nu het veel meer regent, werkt het niet echt meer.
Op zich vind ik de vochtigheid tot daaraan toe, maar door de hoge luchtvochtigheid werkt de elektronica niet meer in het autootje.
De helft op mijn dashboard is niet meer te lezen, waaronder de snelheidsmeter en de brandstofmeter :(
Mogelijk moeten er ook wat zekeringen vervangen worden, maar daarvoor moet ik eens goed in het instructieboekje kijken en ook welke zekeringen ik nodig heb. Gedoe dus...
Wat zou het fijn zijn om genoeg geld te hebben om het autootje eens goed na te laten kijken. Via een garage kost dat echter teveel geld, wat dat betreft was het brommertje gemakkelijker om te laten maken ;)
Nou ja, vandaag een echte vochtvreter gekocht, die ik dan wel op de trap binnen zet als ik ga rijden...

Vanmiddag wat boodschapjes gedaan op het overdekte winkelcentrum, waaronder het eierkokertje. Het was al in de aanbieding, maar nu nog eens extra afgeprijsd ;) In eerste instantie wilde ik voor het koken van eieren een goedkoop pannetje kopen, maar dit eierkokertje is niet veel duurder en speciaal geschikt voor het koken van eieren.
Tevens een koffie-likeurtje gekocht voor de komende feestdagen...

Enerzijds zal ik blij zijn als deze feestdagen-gekte voorbij is, anderzijds wil ik er toch ook iets gezelligs van maken.
Hier en daar koop ik iets lekkers, wat in de aanbieding is: kleine afbakbroodjes met knoflookboter, een wildpaté met pruimen (lekker even opwarmen en dan op een toastje, jammie), een potje gevulde olijven met roomkaas en ook nog wild-ragout, lekker in pastei-bakjes.

Misschien wel lekker op Kerstavond om gewoon allerlei hapjes te eten en dan yoghurt toe. Yoghurt heeft altijd een soort rustgevend gevoel op de maag na veel eten :P
1-ste Kerstdag halen we die heerlijke Babi Pangang bij de Chinees en 2-de Kerstdag breng ik Sanne weer naar Deventer.

Op 30 december haal ik Sanne met haar deugnieten (katten) op, zetten de deugnieten op haar slaapkamertje en dan gaan we samen naar de dierentuin!
Ook dit jaar is er weer een Pasar Malam in de dierentuin in de Bush en het heeft echt iets heel tropisch met de geuren, muziek en standjes, alles in Indonesche sfeer!
Daar ook lekker wat eten in het restaurant of desnoods bij de eetkraampjes.
Oudejaarsavond wordt een avond van oliebollen/appelflappen, die Sanne koopt en dan 's avonds zelfgemaakte saté, komkommer, vleessalade en stokbrood. Uiteraard ontbreekt de saté-saus niet ;)

Afhankelijk van het weer gaan we op Nieuwjaarsdag naar Nationaal Park Hoge Veluwe: er doorheen rijden, af en toe uit stappen om een stukje te wandelen.
Zo niet, dan gaan we lekker bankhangen....
's Avonds zelfgemaakte erwtensoep met worst :D
2 Januari Sanne weer naar Deventer brengen: einde feestdagen, maar hopelijk een beter begin van het nieuwe jaar dan afgelopen jaar!

Een nieuw jaar, nieuwe kansen, nieuwe teleurstellingen: inherent aan leven, maar hopelijk ook de lichtpunten blijven zien....

Liefs siergrasje

Hoezo moe ;)

Gisteravond was ik zo moe, mijn ogen vielen dicht tijdens het tv kijken, dus ben ik om kwart over 9 naar bed gegaan om als een blok in slaap te vallen!
Een lange nacht gemaakt, want ik ben vanmorgen pas om 9 uur opgestaan, dus bijna het klokje rond geslapen...
Als Gizmo niet had geblaft, klein kreng, was ik waarschijnlijk nog wel wat langer blijven liggen in het warme bedje!

Vandaag was het koopzondag in het dorp en het was mijn bedoeling om even een frisse neus te halen, maar tijdens het uitlaten van de hondjes vond ik het maar guur koud!
Lekker binnen blijven dus ;)

Vrijdag was ik even binnen gelopen bij Intertoys om te kijken naar goedkope pc-spelletjes. 3 CD's gekocht voor 5 euro van Agatha Christie, avonturen spellen.
Vanmiddag het 1-ste spel geïnstalleerd en ik ben er de hele middag zoet mee geweest :P
Eindelijk weer eens een spel met inhoud!
Ik ben pas bij hoofdstuk 2 en het hele spel telt 10 hoofdstukken, dus nog lang speelplezier tijdens de donkere dagen. Tel daarbij de nog de 2 andere spellen op, dan kom ik deze winter wel door als het buiten te guur is ;)

Graag wil ik ook wel weer verder met mijn website, foto's, fotobewerking, maar dan moet er rust in mijn hoofd zijn, wat me niet altijd lukt, iets wat deze spellen wel geven.
Verstand op nul zetten...

Gisteravond de zuurkool gegeten, die er zo lekker uit zag, maar weer echt veel te zout was. Ik vind dit zo jammer, want waarom zoveel zout in zo'n gerecht?
Zoutloos eten vind ik niet lekker, maar daar kun je nog wat aromat over strooien, maar te zout eten vind ik smerig.
Het bederft gewoon de smaak!

Toen ik pas met mijn ex-man samen woonde, wilde hij overal tomatenketchup over heen. Ergens kon ik dat wel begrijpen, want zijn moeder kon gewoon niet koken, maar ik was destijds en eigenlijk nog steeds, een keukenprinses, die graag werkte met kruiden om tot een verfijnde maaltijd te komen.
Zout is iets, wat ik spaarzaam gebruik en niet zozeer uit gezondheidsoverwegingen, maar gewoon omdat zout al snel overheersend is en de smaak teniet doet.

Ik kan op veel punten kritiek hebben op mijn moeder, maar ik heb van haar wel leren koken.
Op zaterdagavond stond ze nogal eens in de keuken en dan kwam ik bij haar op het aanrecht zitten, genietend van de geuren...
Zij vond me wel wat irritant, maar voor mij was het genieten!
Het had meer met haar gevoel voor mij te maken dan dat ik me irritant gedroeg....
Haar zelfgemaakte kroketten waren onovertroffen en er is geen merk, die evenaart aan haar kroketten.
Zondagsavonds in de loop van de avond was er aardappelsalade met zalm als hapje. Nog steeds maak ik deze vooral 's zomers...

Jammer, dat geen van mijn kinderen keukenprinsessen zijn geworden...
Ze hebben wel alles heel lekker gevonden, wat ik klaar maakte, maar geen behoefte om het te leren.

Eergisteravond heb ik voor mezelf spinazie opgewarmd, een gestoomd aardappeltje in de schil erbij en biefstukpuntjes gebakken. Iet of wat raw, op tijd uit de boter gehaald en toen champignons in die boter gebakken, wat melk erbij, zodat er een romig sausje ontstaat. Dit over de aardappeltjes gegoten en ik heb gesmuld!
Daar kan geen enkele kant en klaar maaltijd tegenop...

Dadelijk even afwassen en de rest van die zuurkool gaat de vuilnisbak in!

Vanavond asperges, een gekookt eitje, boterjus en een aardappeltje, echt lekker!

Liefs siergrasje

Geluksgeld....

Gisteren een rustig dagje ingelast, omdat ik vandaag weer naar Sanne zou rijden en dan moet ik zorgen, dat ik goed uitgerust ben!

Gisteren nog wel even naar het dorp geweest om nog het een en ander te kopen, waaronder wat kerstversiersels voor Sanne. Met haar katten kan ze geen kerstboom opzetten, want daar klimmen ze in of ze tikken alle ballen er uit :(
Zelf zet ik geen kerstboom meer, teveel gedoe en mijn huiskamertje is daar ook te klein voor!
Maar kerstfrutseltjes zijn wel leuk, daar zijn we het samen over eens :D
Zelf heb ik ook de nodige huisjes en LED-kitchdingetjes staan, die tegelijkertijd toch wel sfeervol zijn...

Gisteravond zat ik zo wat na te denken over Sanne en besloot om haar wat geld te geven in een kerstkaartje.

Al maanden zit ze bijna letterlijk op een houtje te bijten, omdat ze 3 maanden niet mocht werken (dank zij de tijdelijke contracten), er geen andere tijdelijke baan was en een kleine WW-uitkering kreeg.
Ze mag iedere week een keer bij een collega/vriendin eten, maar verder eet ze hoofdzakelijk macaroni zonder gezonde groenten erbij. Voor mij onverteerbaar!
De afgelopen 2 weken 2 tassen gevuld met van alles en nog wat: gezonde dingen en lekkere dingen, de kerstfrutseltjes, batterijen voor de frutseltjes (2 pakjes voor de prijs van 1) en nog zo wat dingetjes.

Maar geld om zelf iets te kopen heeft ze niet, dus vanmorgen voor mijn vertrek bij de bank langs gegaan om wat geld bij dat kerstkaartje te doen.
Het is niet zo, dat ik nu een geldboompje heb, maar de teruggave van de Belastingdienst heeft een hoop zorgen weggenomen! Tevens heb ik een vast inkomen, waar ik weliswaar zuinig mee moet zijn, maar toch...

Het begin van de rit naar Sanne was geen pretje, want er was een omleiding, dat wist ik en had ook al een alternatieve route uitgestippeld, maar halverwege liep ik vast op een andere opgebroken weg.
Gelukkig neem ik altijd de Tomtom mee en uiteindelijk deze maar aangezet, waardoor ik weer op de juiste weg geleid werd.
Verstandiger was geweest om de omleidingsborden te volgen, iets wat ik op de terugweg wel heb gedaan.
Verder een goede reis gehad met gezellig de radio aan...

Ik was even bang, dat het in Deventer een chaos zou zijn in verband met het Dickens-festijn, maar het viel mee!

Als 1-ste kreeg ze het kerstkaartje en ze wilde meteen het geld teruggeven, maar nee: lees eerst het kaartje maar en toen kon ze het wel accepteren.
Vervolgens leek het wel een beetje Sinterklaas: de tassen uitpakken...
O lekker dit, o lekker dat, leuk dit, leuk dat; haar plezier was zeker zo groot als mijn plezier om haar zo blij te zien!!!
Tevens had ik een diepvriestas gevuld met maaltijden, broodjes, een paar eieren, een lekker kaasje en nog zo wat dingetjes, waarvan ik weet, dat ze het lekker vindt ;)

Het geld vond ze echter heel bijzonder, een soort van rijkdom, hoewel het echt geen groot bedrag was!
Ze vond, dat ze het niet mocht verspillen, maar ik vond, dat ze zichzelf moest gaan verwennen en geen verantwoording hoefde af te leggen.
Na mijn vertrek is ze naar de stad gegaan en heeft een fles Glühwein bij de Jumbo gehaald. Dat vindt ze zo lekker, maar bij de kassa bleek, dat ze de 1000-ste bezoeker was, waardoor ze een groot kerstpakket kreeg!
Mijn geldgift is dus geluksgeld geweest... zo bijzonder, en zo des Kerstgevoel...

Ik ervaar een gevoel van dankbaarheid, nooit eerder zo gevoeld!
Uit het hart gegeven en dit grote kerstpakket is als het ware de kers op de taart.

Met Kerst komt ze naar mij toe en we gaan er samen weer iets gezelligs van maken. Niets groots, niets bijzonders, maar vooral gezelligheid!

Liefs siergrasje

Een drukke dag....

Gisteren een rustig dagje, vandaag een drukke dag!

Vanmorgen eerst naar de huisarts geweest en ik ben zo blij met deze huisarts, na ruim 20 jaar weer een huisarts in wie ik vertrouwen heb en bij wie ik me prettig voel!
Ik ben van mening, dat een goede huisarts al de helft van genezing betekent...

Voor de nacht heb ik pijnstilling gekregen, die ik op mijn nachtkastje ga leggen, want niet iedere nacht heb ik zoveel pijn. Pas als ik wakker word van de pijn, neem ik dan een pijnstiller in.
Ook wordt er een revalidatie-traject in gang gezet en de huisarts heeft het liefst, dat dit zo snel mogelijk gestart wordt!
Bloed laten prikken en alles is in orde, behalve het cholesterol, waarvoor ik weer bij iemand anders in de praktijk moet zijn.
Morgen maar een afspraak maken...

Ik begrijp niet goed, waarom mijn cholesterol te hoog is, want ik eet niet vet, snoep weinig, geen snacker en noem maar op, waardoor het cholesterol te hoog zou kunnen worden.
Nou ja, ik ga het wel horen ;)

Vandaag HET bezoek van mijn zus(je), best wel spannend, maar het is heel gezellig en ontspannend geweest. Fijn om met haar te praten over onze aandoening, hoewel zij nog veel meer kan dan ik, maar het leeftijdsverschil zal daar ook een rol in spelen. 9 Jaar geleden kon ik ook nog veel meer...

Daarna nog even bezig geweest met de pc, omdat ik iets wilde, wat na veel zoeken niet mogelijk bleek te zijn met mijn huidige versie van Outlook.
Te moe om daar verder nog mee bezig te zijn!

Morgen een rustdag, wat uitslapen en dan ga ik zaterdag Sanne bevoorraden, hoewel ik morgen moet uitzoeken, hoe ik dan moet rijden, want een deel van de weg is dit weekend afgesloten.
Gaat goed komen ;)

Moe nu van deze dag, maar wel met een goed gevoel...

Liefs siergrasje

Een vreemde avond...

Gisteravond nog even met mijn zus gebeld, die a.s. donderdag op bezoek komt.
Ik had haar een mailtje gestuurd, maar dat was niet aangekomen en ze had inderdaad problemen met haar mail...

Of ik nu wat van slag ben geraakt door het telefoontje, maar in ieder geval werd ik vanmorgen wakker in bed (normaal natuurlijk :P) zonder te weten, dat ik naar bed ben gegaan.

Ik werd gewekt door de telefoon van de thuiszorgorganisatie: of ik na de Kerst vervangende hulp wilde, maar nee, dat vond ik niet nodig. Wel meteen gevraagd of ik voortaan de hulp van gisteren mocht hebben en dat was prima!

Daarna maar meteen mijn bed uitgegaan en was nog meer verbaasd toen ik mijn woonkamer binnen kwam: alle lampen en lampjes waren aan!
Ik kan me er echter niets van herinneren, dat ik zomaar naar bed ben gegaan en nee, ik had geen borreltje teveel op ;)
Dit is me nog nooit gebeurd!!!

Een jaar of 5 geleden heb ik wel een tijd gehad, dat ik flauw viel, maar dat voelde ik altijd aankomen, zodat ik bijtijds even kon gaan liggen. Gelukkig is dat weer overgegaan, waarna ik er geen last meer van had.
Ik weet nog wel, dat ik boerenkool gegeten heb, maar dat deze niet zo smaakte, dus ook niet alles opgegeten.
Daarna is het blanco geworden...
Te zien aan het theekopje met daarin een theezakje ben ik bezig geweest om een kopje thee te maken. Bizar!!!!

Het viel me vanmorgen wel op, dat ik een enorm "zwaar" hoofd had, wat in de loop van de dag gelukkig verdween, maar wel iets wat ik niet goed kan verklaren...

Vanmiddag een afspraak gemaakt met de huisarts en ik kan donderdagmorgen terecht en dan ook maar het gebeuren van gisteravond bespreken.
Net belde Sanne en ik vertelde haar het gebeuren van gisteravond en ze dacht meteen aan een TIA, iets wat ik vermoedelijk ook 2x heb gehad, toen ik nog die ernstige bloedarmoede had.
Het zal toch niet waar zijn................................

Ik haat deze piekermodus, rotlijf, wat me steeds meer in de steek laat...grrrr

Liefs siergrasje

Vandaag toch weer een pijnlijk moment...

Niets ten nadele van mijn nieuwe hulp, maar ze vroeg me wel iets heel pijnlijks, terwijl ze bezig was...
Ben je van Indonesische afkomst?
Het is en blijft een soort van bom, die dan even bij mij binnen komt....

Die vraag loopt als een draad door mijn leven heen en ik heb er zelfs Indonesische mensen mee beledigd door Nee te zeggen, alsof ik mijn afkomst verloochende...

De werkelijkheid is, dat ik mijn afkomst niet ken...
Het enige wat ik weet, is dat mijn moeder een afkeer van mij had en het vooral mijn vader was, die heel zorgzaam voor mij was.
Een zus van mijn vader, een non, gestationeerd in Indonesië, heeft altijd bijzondere aandacht voor mij gehad en is na mijn geboorte ook niet meer teruggekeerd naar Indonesië.

Ooit ben ik op 16-jarige leeftijd bij haar op bezoek geweest in het klooster en het voelde vreemd, omdat ze zich zo als moeder gedroeg.
Een moeder, die ik zelf zo niet kende als mijn eigen moeder, iemand, die een afkeer van mij had.
Die andere moeder was trots op mij en liet mij zien aan de andere nonnen.
Ze borstelde mijn haren en zette papillotten in, maar als 16-jarige vond ik het maar vreemd...

Toen ik in mijn adolescentie-periode kwam, is mijn verscheurde jeugd mij opgebroken en mijn tante is uit het klooster getreden om bij mijn ouders in te trekken.
Mijn tante, waarschijnlijk moeder, wilde er voor mij zijn in die moeilijke periode, maar mijn vader heeft haar dat verboden, waarna ze uit huis is gezet en in een hotelkamer heeft ze zelfmoord gepleegd.

Naarmate ik ouder word, lijken puzzelstukjes bijeen te komen...
Het complete verhaal is door iedereen mee het graf in genomen, maar als ik die vraag krijg: Ben je van Indonesische afkomst, dan ramt het weer even bij mij binnen!

Het lijkt wel of het nooit echt slijt....

Wat ik zelf dan moeilijk vind, is dat ik dan weer met 1 ruk in het verleden word getrokken: kindertehuizen, gastgezinnen, een niet welkom-gevoel...
Mwah, ik ben inmiddels 61 en het raakt me wel, alleen niet meer zo heftig, maar toch...

Liefs siergrasje

Druk geweest....

Vorige week donderdagavond zuurkoolstamp gemaakt met de bedoeling om vrijdag naar Sanne te gaan. Helaas voor mij en fijn voor haar moest ze vrijdag werken, dus het ging niet door!
Tevens had ze geen ruimte in het vriesvakje :(

Vrijdagavond is ze thuisgekomen en zaterdagmorgen zijn we om 9 uur vertrokken om naar Breskens te gaan.

Een lange, lange treinreis en in Vlissingen moesten we bijna een uur wachten op de boot. Pas tegen half 2 waren we bij Peter in Breskens.
Daar even wat gegeten en toen door naar Brugge om daar de Kerstmarkt te bezoeken. Echter, het was belachelijk druk in Brugge, alsof alle Belgen tegelijk naar Brugge wilden, dus geen parkeerplaatsen meer en alleen maar file en nog eens file.
Uiteindelijk hebben we er maar vanaf gezien en zijn toen richting Knokke gereden, maar eenmaal in Knokke kon Peter de weg niet vinden om vervolgens naar Cadzand te rijden.
Daar even bij het strand uitgestapt, waar het vervolgens begon te regenen, dus toen maar terug naar zijn huis.
Peter was heel gefrustreerd, dat het uitstapje niet door was gegaan en had moeite om het te verbergen. Hmmm, hij kon er toch ook niets aan doen???

Bij hem een biertje gedronken, waarna we uit eten zijn gegaan in Breskens. Voor Sanne en mij ietwat teleurstellend, dat hij voor een visrestaurant gekozen had, want wij zijn geen van beiden visliefhebbers. Gelukkig was er wel de keuze voor een varkenshaasje, maar echt lekker.... nou nee!
Toch heb ik er een klein feestje van gemaakt om aan de bar te vragen of er iets speciaals van de Irish coffee gemaakt kon worden, want Peter wordt over een paar weken 50 jaar.
Ze hebben er een vrolijk stokje bij gedaan en een kaartje met Welkom bij de club van 50. Hij kon dit wel waarderen ;)

Daarna weer terug naar huis en nog een wijntje gedronken om vervolgens niet al te laat naar bed te gaan.
Helaas heb ik de hele nacht liggen spoken in de zin van vloeken, tieren en alsmaar au au au liggen roepen. Dit natuurlijk in mijn slaap, maar blijkbaar had ik zoveel pijn in mijn armen en schouders, dat het vanzelf ging :(
Ook mijn onderrug deed absurd veel pijn, vermoedelijk omdat ik die dag teveel in dezelfde houding gezeten had...
Op een gegeven moment zelfs mijn bed uitgedonderd.... zucht

De volgende ochtend waren we dus alle 3 helemaal brak, maar toch zijn we nog even een uurtje over het strand gaan lopen. Daarna werd het weer tijd voor de terugreis, weer zo'n lange reis: even voor half 1 de boot genomen en rond kwart voor 5 was ik eindelijk weer thuis...
Nog even met de buurman staan praten, die voor de hondjes had gezorgd en hem verteld, dat ik 's nachts zo te keer ben gegaan van de pijn. Wist hij me te vertellen, dat hij me 's avonds ook wel eens hoort roepen van de pijn.
Ik weet wel, dat ik 's nachts regelmatig wakker word van de pijn, maar dat ik ook zo kan roepen in mijn slaap...
Morgen maar een afspraak maken met de huisarts om te kijken of hier iets aan gedaan kan worden, hetzij onderzoek, hetzij pijnstilling, want dit vind ik toch wel heel vervelend!!!!!!!!!!!!!!!

Vrijdagochtend kreeg ik een telefoontje van de thuiszorg-organisatie, dat mijn hulp nog steeds ziek was en pas dinsdag weer beter zou zijn...
Hier zakt me echt even de broek van af, ze maakt er gewoon een potje van!
Vandaag vervangende hulp gekregen en ik heb besloten om met haar door te gaan. Ze is wat ouder en heeft minder problemen of ze praat er niet over en is vriendelijk en prettig in de omgang met wat humor.
Wel werkt ze, naar mijn mening, iets te hard, want ze heeft geen zitvlees en gaat maar door en door en dat heel grondig!
Als ze mijn vaste hulp blijft, kan ze iedere keer wat aanpakken, maar ze hoeft niet in 1x alles grondig te doen.
Morgen maar even de organisatie bellen, dat ik verder wil gaan met deze hulp.

Vanavond maar een bakje stamppot uit de vriezer halen: ik heb de keuze tussen boerenkool, hutspot of preistamp ;)

Liefs siergrasje

Eindelijk vandaag weer een stuk beter :D

Het is nog wel wat snotteren en hoesten, maar stukken minder dan de afgelopen dagen en ook de verhoging is verdwenen!
Gelukkig maar, want ik begon het al behoorlijk zat te worden, hoewel ik niet zo moet zeuren, want het was niets vergeleken met de heftige griep, die Sanne een paar keer heeft gehad...

Vandaag is de thuisbegeleidster weer geweest en even bijgepraat over de afgelopen week: de kille crematie van mijn vriendin, ziekzijn en tot wanneer de indicatie loopt voor haar begeleiding. Nog een jaar te gaan, iets wat ik wel heel prettig vind!!!

Daarna wat boodschappen gedaan, want komend weekend gaan we naar Zeeland, helaas een pokke-lange reis, maar het gaat zeker gezellig worden!
Ik had eigenlijk morgen naar Sanne willen gaan om haar te bevoorraden, maar ze moet werken, dus wordt het vrijdag!
Als het even mee zit, kan ze dan met mij mee terugrijden ;)

Straks even afwassen en ik eet vanavond gebakken aardappeltjes met salade.

Liefs siergrasje

Hangdag!

Vanmorgen opgestaan met een enorme kriebelhoest, zodanig dat roken niet mogelijk was zonder een enorme hoestbui te krijgen...
Gelukkig verdween die kriebelhoest in de loop van de dag en vandaag maar besloten om binnen te blijven, iets wat niets voor mij is, maar ik wil graag af van dit grieperig gedoe.
Uiteraard de hondjes uitgelaten en even naar de slijter gelopen voor een flesje rum om een hete grog te maken: warme thee met een scheutje rum en honing, en het lijkt wel wat te helpen...

Maar wat doe je met zo'n dag binnen hangen...?

Uiteindelijk maar begonnen met een tijdrovend klusje: foto's overzetten naar de externe harde schijf, want de partitie met foto's was helemaal vol, waardoor het niet meer mogelijk was om foto's te bewerken. Te weinig schijfruimte :(
Soms denk ik, gooi alles toch weg, want wat moet je met al die foto's van bloemetjes, bijtjes, vlindertjes en dierentuinfoto's?
Tegelijkertijd zijn het herinneringen van o ja, dat vond ik toen zo mooi...

Tegenwoordig probeer ik slechte foto's zoveel mogelijk te verwijderen, maar er blijven altijd nog wat foto's over, omdat ze een herinnering oproepen, al dan niet mooi of scherp.

Gisteravond heerlijk vlees klaargemaakt met petehbonen, lekker pittig met sambal om vandaag tot de ontdekking te komen, dat mijn achterkantje dit niet kan waarderen. Pijn en tot bloedens toe....grrr
Ik ben er wel aan gewend en heb al heel wat zalfjes en zo om het weer te herstellen, maar ik baal ervan, dat ik steeds minder kan verdragen!

Zo zie ik een beetje tegen komend weekend op...
Hartstikke gezellig, zonder meer, maar we gaan ook uit eten en ik weet, dat ik na een warme maaltijd last ga krijgen van mijn darmen als ik daarna ga lopen.
Ik kan het dan niet ophouden of tegenhouden, het zweet breekt me dan aan alle kanten uit en ben geneigd om in het 1-ste de beste steegje mezelf te ontlasten. Zooo gênant!
Als ik thuis warm eet, heb ik daar geen last van, omdat ik daarna niet hoef te lopen.

Door mijn aandoening heb ik een verzakte dunne en dikke darm, waar niets aan te doen valt. Er valt mee te leven, zij het met de nodige handgrepen, maar ga ik uit eten, dan wordt het een ander verhaal.
Misschien maar even onze huisvriend mailen over dit probleem, zodat ik niet hoef te lopen en hij mij ophaalt met de auto vlakbij het restaurant, waar we gegeten hebben...

Liefs siergrasje

Het wil maar niet echt beteren....

Zaterdagavond had ik niet de puf om te koken en ook geen zin in een bakje diepvries, dus ben ik eens een nieuwe Chinees gaan uitproberen.
Waar ik eerst altijd naar toe ging, heeft gekozen voor mindere kwaliteit om te bezuinigen, iets wat jammer is :(
De maaltijd van de nieuwe Chinees was boven verwachting: heerlijk krokante babi pangang met de saus in een apart bakje, waardoor het vlees ook heerlijk krokant bleef!
Een aanrader dus om er vaker naar toe te gaan :D

Gisteren de hele dag binnen gebleven met uitzondering van de hondjes uitlaten, maar daar bleef het dan ook bij! Ik heb me zelfs niet aangekleed, maar lekker in mijn pyama gebleven ;)
Lekker voor de tv gehangen en naar een hele oude film gekeken "The secret garden" uit 1949. 

Hoewel de verhoging niet verder op loopt, wil het ook niet echt zakken.
's Nachts heb ik nergens last van en slaap goed, maar zodra ik overeind kom, begint het snotteren weer, hoewel het hoesten wat minder wordt.
Wel wat meer kortademig, dus er zal ook wel een lichte bronchitis zitten, waar ik dan af en toe een "pufje" voor neem...
Gelukkig heb ik nog wel reuk en smaak dus zo ernstig is het griepje nu ook weer niet ;)

Vanmorgen wilde ik de hulp afbellen om het vandaag nog rustig aan te doen, maar het was niet nodig, want ik werd zelf gebeld, dat mijn hulp ziek was.
Lekker aantutten dus...

Vanmiddag kwam de buurman vragen of ik een keukenweegschaaltje had, want hij wilde hondenbrokjes afwegen. Het was nieuw voer en hij is blijkbaar een pietje precies met de brokjes.
Zelf ben ik er heel gemakkelijk in: zodra het bakje brokjes leeg is, begint Rakker tegen de bakjes aan te rammelen en doe ik er weer brokjes in.
Ze hebben dus altijd brokjes tot hun beschikking en eten wanneer ze trek hebben. Soms een bakje per dag en soms doen ze er een paar dagen over.
Dit is mij destijds geadviseerd door de dierenarts toen Gizmo nog heel klein was.
Rakker dacht in het begin, dat hij alles moest opeten, maar al na korte tijd besefte hij, dat er gewoon altijd brokjes zijn, wanneer hij trek heeft.
En ondanks de "snoepjes" tussendoor zijn ze absoluut niet dik, laat staan te dik!
Wat dat betreft, zijn ze verstandiger dan mensen :P

Vanmiddag toch maar eventjes in het autootje gestapt om een paar boodschapjes te doen bij Appie. De tissues met balsam waren in de aanbieding en daar kan ik er op het moment niet genoeg van hebben ;)

Verder denk ik toch nog wel veel na over mijn vriendin, die zo plotseling is overleden en waarvan zo sober afscheid is genomen.
Wat heeft het voor zin om zo minutieus te leven als je met een diepe zucht opeens bent vertrokken?
Zelf geniet ik van mijn rokertje en 's avonds van mijn borreltje, want het is niet te zeggen, wanneer het je tijd is om dood te gaan...
Jezelf voortdurend zorgen maken over je gezondheid levert volgens mij veel stress op, wat zeker niet bevorderlijk is voor je leven.
Als mijn vader niet zo verdrietig was geweest, nadat mijn moeder van hem gescheiden was, had hij misschien nog wel geleefd.
Zonder mijn moeder had het leven voor hem geen zin meer...

Mijn vriendin heeft in veel opzichten heel krampachtig geleefd.
Wat als ze wat meer open was geweest in haar relaties met anderen en vooral naar haar kinderen toe, sommige zaken uitpraten...
Zoals een misbruikte dochter zei tijdens de plechtigheid: altijd maar zwijgen en nooit iets willen uitpraten...

Het zal nog wel even tijd nodig hebben om het een plaatsje te geven...

Liefs siergrasje

Griepje :(

Donderdagmorgen werd ik wakker met keelpijn, gelijk wat zuigtabletten gekocht en het leek daarna mee te vallen.
Gistermorgen leek het eigenlijk wel over te zijn, behalve dan wat snotteren, maar in de loop van de dag kwam een lichte hoofdpijn opzetten.
Maar ja, dat kwam misschien ook door de gebeurtenissen van die dag, dus vooruit maar...
Helaas werd ik vannacht regelmatig wakker door een verstopte neus en pijnlijk hoesten. De dag begon dan ook met lichte verhoging...

Mijn lichaam heeft altijd een vrij hoge lichaamstemperatuur, waardoor het tussen de 37,5 en de 38,5 voor mij verhoging is.
Pas daarboven kan ik spreken van koorts.
Het is al een hele tijd geleden, dat ik grieperig ben geweest, maar het weer is natuurlijk heel bizar: dan weer warm, dan weer koud en wat moet je aantrekken?

Vanmiddag toch wat boodschappen gedaan, maar foei, wat was het druk in de winkel. Ik liep er dan ook wat zombie-achtig rond, iedereen botste tegen me aan en het was blijkbaar teveel moeite om "sorry" te zeggen...
Van de recessie was niet veel te merken, te zien aan de volle boodschappenkarren, allemaal voor een avondje Sinterklaas <_<

Wat ik zelf heel jammer vind, is dat ik morgen niet naar Sanne kan gaan. Niet alleen, omdat ik wat grieperig ben, maar vooral omdat ik Sanne niet wil aansteken!
Zij is zoveel bevattelijker dan ik, dat ik het haar niet wil aandoen om haar te besmetten. Ik ga in de loop van de week wel naar haar toe om haar te bevoorraden ;)

Doordat ze 3 maanden verplicht niet mocht werken in het onderwijs heeft ze een grote financiële achterstand opgelopen en het eerste waar zij dan op bezuinigd is het eten.
Dat is voor mij als moeder onacceptabel!!!!
Ik heb het ook niet breed en moet een hoop schipperen, maar ik heb wel een vast inkomen!
Tevens heb ik de komende weken wat financiële meevallertjes, in ieder geval genoeg om haar wat te kunnen ondersteunen. Iets waar ze zelf wat moeite mee heeft, maar ze heeft invalwerk in het onderwijs en als er maar genoeg zieken zijn, mag zij invallen. Heel onzeker dus...
Ze krijgt wel een aanvullende uitkering van het UWV, maar onvoldoende om aan haar vaste lasten te kunnen voldoen.

Ze betaalt bijna evenveel aan huur voor haar kleine appartementje in een a-sociale wijk als ik betaal voor mijn 4-kamerwoning. Niet dat het grote kamers zijn, maar toch, in verhouding betaalt ze belachelijk veel geld!
Tel daarbij gas, elektriciteit en water op en dan lopen de kosten snel op...

Zij is van nature al iemand, die makkelijk piekert en dit maakt haar leven niet gemakkelijker. Zit armoede in de genen?????

Liefs siergrasje

Een lange dag.....

Vandaag was de crematie van mijn vriendin en het was een lange dag, mede door de lange treinreis.
De reis verliep gelukkig wel voorspoedig, wat bij de NS nog wel eens afwachten is. Ook in Breda hadden we snel de juiste bus!
Maar wat is Breda veranderd, want hoewel ik er 20 jaar heb gewoond, was er veel veranderd en herkende ik nog maar weinig, zeker toen we de binnenstad verlieten!

Bij aankomst bij het crematorium stond de familie al te wachten en even met haar oudste zoon staan praten over wat er nu gebeurd was.
Ze heeft enkele maanden geleden een ongeluk met de fiets gehad, waarbij ze haar arm had gebroken en veel zware kneuzingen opgelopen had.
Daarna is het bergafwaarts gegaan om vorige week zaterdag plotseling te overlijden na een paar onrustige dagen. De echte doodsoorzaak is niet duidelijk geworden en er is ook geen autopsie verricht.

Daarna even kort met haar jongste dochter gesproken en met de zus van mijn vriendin bij wie ik wel eens de pc in orde heb gemaakt. Verder kende ik niemand, dus samen met Sanne maar ergens in de aula gaan zitten.
Na enige tijd mochten we de rouwzaal binnen, waar een korte rouwplechtigheid volgde...

Sanne en ik zijn het erover eens, dat het een wat kil gebeuren was, want hoewel de zaal wel vol was, waren haar kinderen heel kort over haar en ook niet echt heel positief of warm.
Mijn vriendin was meer waard dan dit wat kille, korte afscheid!

Het enige wat ik wel passend vond van haar oudste zoon was zijn opmerking over het advocaatje, waar zijn moeder dol op was.
Inderdaad, ik zie haar 's avonds nog voor me: het advocaatje met slagroom, wat ze leeg lepelde, het glaasje vervolgens leeg likte om daarna nog met haar vinger het glaasje schoon veegde en haar vingers aflikte.
Ze genoot daar intens van!
Ik heb haar wel eens gezegd van Joh, daar zit zoveel cholesterol in, dat kan nooit goed zijn, maar dat was haar ding...
Na afloop werd er dan ook een advocaatje met slagroom gepresenteerd, waar ik uiteraard 1-tje van heb genomen. Brrr, mijn ding is het niet ;)

Daarna afscheid genomen van haar kinderen en zus en zijn we weer vertrokken richting huis.Op het station een patatje gehaald en toen weer de lange reis terug in de spits. De spits vind ik nog steeds vreselijk, want het doet me denken aan de tijd, dat ik voor en na mijn werk in de spits moest reizen.

Inmiddels moe thuis en gedachten gaan rond in mijn hoofd...

Afscheid nemen van de beste vriendin, die ik ooit gehad heb, maar die mij tegelijkertijd resoluut uit haar leven gebannen heeft, toen ze ging verhuizen.
Ik paste niet meer in haar nieuwe leventje!
Ik rook, zij niet en ze vond mij te druk met altijd weer besognes, iets waarvoor ik zelf ook niet kies, maar wat mij overkomt...

Net zoals dit jaar: ik kies er niet voor, dat Sanne een ongeluk krijgt, evenmin heb ik ervoor gekozen, dat ik die bloedtransfusie nodig had, waarvan nog steeds niet duidelijk is, waardoor deze veroorzaakt werd.
Mijn leven is gewoon hectisch, iets wat ik al in het begin van onze vriendschap gezegd heb, wat ze in 1-ste instantie destijds wegwuifde, maar in de loop van onze vriendschap werd haar duidelijk, dat ik inderdaad een pechvogel ben door gebeurtenissen van buitenaf.

Het leven komt en gaat...

Liefs siergrasje