De uitslag...

Vrijdag gebeld en mijn bloed is perfect, de bloedwaardes zijn zelfs weer gestegen. Kun je ook teveel bloed krijgen :D

Het neemt uiteraard niet mijn moeheid weg, maar is het met deze waardes nog wel zinvol om verder te laten onderzoeken, waarom mijn bloedwaarde zo ernstig laag is geweest.
Vraagje komende donderdag aan mijn huisarts...

Gisteren kwam Sanne weer thuis en het is een gezellige middag geweest!

Toch een dubbel gevoel, omdat zowel mijn oudste dochter als haar vriend aan haar heeft laten weten, dat ze niet gelukkig is met het verbroken contact tussen haar en mij.

Ik vind het moeilijk, er is zo'n hiaat tussen ons ontstaan, dat ik niet meer weet, wat een aanknopingspunt tussen ons kan zijn...
Ik heb bijna 10 jaar lang geprobeerd om contact met haar te maken, maar het mondde steevast uit op ruzie. Ze had zich afgesloten van mij en wilde mij geen deelgenoot maken van haar leven en gedachten.
In de loop der jaren ben ik nerveus geworden voor haar; niets deugde meer aan mijn leven: ik woon niet goed, heb geen AD nodig en ik begreep niets van haar, zonder te vertellen, wat zij dan graag van mij zou willen.

Dat laatste heeft ze wel een keer aangegeven, maar zij heeft universiteit gedaan, gevolgd door een master en ik vond het verschrikkelijk, dat ze muizen gebruikte voor onderzoeksdoeleinden.
We hadden hier zinvol over kunnen praten om de reden helder te maken, dat muizen, hoe naar dan ook, waardevol kunnen zijn voor onderzoeken.
Maar nee, ik kreeg bijna een sadistisch gevoel over haar.

Zelf heb ik in feite niet meer dan de lagere school, het waarom is een levensverhaal, wat ik hier niet uit de doeken wil doen.
Ik heb een leven van gemiste kansen en altijd achter het net vissend...

Het betekent niet, dat ik ongeletterd ben, integendeel, want langs allerlei omwegen heb ik toch HBO-diploma's gehaald.
Ook heb ik alles op alles gezet om al mijn kinderen te kunnen laten studeren en het was iets wat echt moeilijk was, want mijn ex-man droeg geen cent bij, zelfs geen alimentatie.

Ik heb ze allemaal vrije keuze gegeven, het is hun leven, waarin ik hen gelukkig wil zien. Me nooit bemoeid met hun huiswerk, want ik herinner me het gezeik van mijn moeder als ik na school thuis kwam.
En nee, daardoor heb ik niet alleen lagere school gehaald, maar wel door de vele verhuizingen en als oudste...

Mijn oudste dochter verwijt mij, dat zij en wij geen hoogstaand cultureel en sociaal leven hebben geleid. Klopt ergens wel, maar ben ik daar voor verantwoordelijk met een bijstands-uitkering en zelf niet echt cultureel/sociaal opgevoed.
In mijn opvoeding ging het vooral om manieren te leren: met mes en vork eten, beleefd zijn, ABN praten, niet te verwarren met de bank :P

De vaardigheden, die ik hierdoor heb geleerd, hebben me zeker geholpen in mijn leven, maar zonder opleidingen kom je nergens.

Mijn kindertijd/jeugd hebben een stempel op mij gedrukt, iets waar ik nooit vanaf zal komen, omdat ik een krachtig filmgeheugen heb.
Een geur, een kleur, een woord, een situatie en de juiste film komt uit de jukebox...

En toch... ik leef in het hier en nu, ben niet dom, heb wat fysieke problemen, vooral financiële problemen en beide laatste opmerkingen zullen niet veranderen. Het zal sappelen blijven, ook als ik in de WIA kom, hoewel dan iets beter, omdat ik dan een maanduitkering krijg, wat ik iets beter kan overzien.

Mijn oudste dochter, mijn zoon, ik houd immens veel van ze, maar ik weet de afstand niet meer te overbruggen...

Liefs siergrasje

Moe, moe en nog eens moe....

De laatste tijd heb ik veel last van mijn botten en gewrichten :(
Eerst meende ik, dat het kwam door de hoge luchtvochtigheid, maar het werd maar erger en erger.
Sinds een paar weken ben ik ook extreem moe!

Natuurlijk tikt het wel aan als ik op zo'n zomeravond lang blijf buiten zitten, genietend van het haardvuur, de donkere nacht en de stilte, die in de loop van de avond ontstaat.
Maar als ik daarna weer op tijd naar bed ga, zou de moeheid geleidelijk aan toch wel moeten verminderen, maar nee...

Ik slaap goed, hoewel ik soms even wakker word van de pijn, maar dan neem ik een paar slokken water en slaap weer lekker verder.
Toch word ik 's morgens niet uitgerust wakker en ben ik de rest van de dag niet vooruit te branden :(

Met de acute bloedtransfusie in maart ben ik alerter geworden als ik weer zo extreem moe word.
Dit keer zit er ook nog echt veel pijn in mijn botten en gewrichten bij.
Het lopen op zich gaat wel, maar af en toe schiet er een pijnscheut door mijn knie, mijn voet, mijn onderbeen. Vingers doen pijn en sinds een paar weken ook veel last van mijn onderrug.

Het zat me niet lekker, dus vandaag maar eens naar de huisarts gegaan, mijn favoriete huisarts in deze huisartsenpost.
Kijkend naar mijn ooglid vond ze deze wel iets te bleek, dus ze heeft het nodige aangekruist voor een breed bloedonderzoek.

Tja, en wat als mijn bloedwaardes weer gedaald zijn????
Met haar overlegd en dan gaat ze me doorsturen naar de internist/hematoloog, maar zelfs als ze niet gedaald zijn, wil ik toch doorverwezen worden, want iets zit gewoon niet goed in mijn lijf!
Mijn nagels zijn plotseling heel zacht geworden en na 25 jaar keiharde nagels te hebben gehad, kan ik er nu niets meer mee. Bij het minste geringste scheuren ze in of brokkelen af.
En hoewel mijn haar nu heel kort is, heb ik meer last van haaruitval, nog niet dramatisch, maar toch...

Ook heeft ze naar mijn onderrug gekeken en volgens haar zijn mijn si-gewrichten de boosdoener. De spieren rond deze gewrichten staan strak gespannen, dus ook daar maar een foto van laten maken.
Mocht er niets te zien zijn op de foto, dan gaan we door naar fysio.
Gelukkig mag ik naar de fysio, bij wie ik al eerder geweest ben en die me prima geholpen heeft bij mijn kaakproblemen. Ook weet hij van mijn hypermobiliteits-problemen, scheelt weer een hoop uitleggen ;)

Gewapend met de formulieren ben ik naar het ziekenhuis gegaan om me te laten prikken en een foto te maken.
Helaas had de verpleegster niet echt kaas gegeten van het prikken, want het deed behoorlijk pijn en bleef daarna ook een tijdje doorbloeden.
Inmiddels een flinke bloeduitstorting op die plek, iets wat mij niet nodig lijkt, want ik heb zogezegd een mooie ader om in te prikken. Normaal gesproken doet het ook niet echt pijn, terwijl ik er dit keer ietwat beroerd van werd.
Morgen mag ik bellen voor de 1-ste uitslagen en ik ben benieuwd.

De foto maken was ook niet echt prettig en nogal gehaast, pffft, zo druk was het nu ook weer niet...

Mocht ik weer een keer moeten laten prikken, dan ga ik voortaan naar het grote ziekenhuis, waar het er toch wat professioneler aan toe gaat.

Gisteravond weer eens mijn haar geverfd, maar een tintje donkerder, want ik was het blonde haar beu. Ik vind het nu wel een mooie kleur!
Maar ik zou het verven eigenlijk overdag moeten doen, want 's avonds mijn haar wassen en in model brengen, zorgt er steevast voor, dat het de volgende dag alle kanten op piekt. Het ziet er niet uit!!!
Ik heb nogal dik haar, wat moeilijk droogt, zelfs als het kort is, morgenochtend dus maar weer opnieuw wassen en in model brengen, dan heeft het een hele dag om goed te drogen ;)

Verder morgen een druk dagje, want ik heb wat telefoontjes te plegen, iets waar ik al een week tegenaan zit te hikken, uitstelgedrag dus <_<

Dadelijk eerst maar eens gaan afwassen en dan een kant en klare maaltijd van Appie nuttigen. Iets met spinazie, aardappeltjes en een stukkie vlees.

Liefs siergrasje

Druk weekendje...

Het weekend was gezellig, maar druk!

Vrijdagavond veel te laat naar bed gegaan, omdat het nog zo heerlijk warm was buiten, terrashaard aan en staren naar de vlammetjes in het donker.
Drankje erbij tot ik bijna van moeheid in slaap viel, dus maar mijn bed ingedoken, slaapt toch wel iets lekkerder ;)

Gistermorgen dan ook pas om kwart over 11 mijn bed ingekropen en nog was ik heel moe, maar ik ben dan ook niet gewend om laat naar bed te gaan...
Om 2 uur ben ik Sanne van het station gaan halen en we hebben gezellig een paar uurtjes in de tuin gezeten met een biertje erbij en weer eens goed bijkletsen. Doen we toch al bijna dagelijks, maar zo is het toch nog leuker!

Gisteravond ging Sanne met een vriendin wat eten en daarna naar de film.
Het was nog steeds zo'n heerlijk weer, dat ik weer lang buiten ben blijven zitten met de vuurhaard aan. Niet zo lang als vrijdagavond, maar ik had ook zin om een filmpje te kijken.

Sanne heeft voor mij Avatar op een dvd gezet, dus die maar eens gaan bekijken en ook afgekeken, zelfs toen Sanne alweer thuis kwam en daarna zelf naar bed ging. Het werd dus weer een latertje....
Overigens moet ik die film nog een keer bekijken, want het is wel een film, waar je je aandacht bij moet houden en zo laat op de avond lukte dat niet echt meer ;)

Vanmorgen allebei uitgeslapen tot 10 uur en iets voor 1 uur waren we bij de dierentuin. Moest echt pokke-ver parkeren, dus het was al een hele wandeling eer we bij de ingang waren.
Broerlief en echtgenoot waren stipt op tijd en toen met z'n allen de dierentuin in.

Nog maar iets meer over mijn broer(tje)...
Ik was bijna 14 jaar en vond het niet leuk, dat mijn moeder weer zwanger was.
Met name omdat ik wist, dat ik er weer voor mocht opdraaien als oudste, tevens een goedkope oppas. Iets wat ik goed ingeschat had, want met 16 jaar werd ik van school gehaald om fulltime voor het gezin te zorgen.
Mijn beide ouders werkten namelijk en ja, kinderen worden soms ziek....

Aangezien ik zo ongeveer zijn moeder was, is er tussen ons een speciale band ontstaan. Ik bracht hem 's morgens naar de crèche voor school, toen ik nog op school zat en later nam ik hem overal mee naar toe.
Mijn moeder vond hem vaak "lastig", wat hij helemaal niet was en als er dan weer eens een conflictje was, ging ik met hem praten en dan was het weer van de baan.

Ja, hij is echt voor mij een heel speciaal iemand, anders dan met mijn 2 jongere zussen, waarbij ik me heel ongemakkelijk voel...

Zo was het vandaag dan ook weer supergezellig: Sanne en hij kunnen ook goed met elkaar overweg. Kwinkslagen over en weer, maar ook kunnen ze samen goed praten.
Zijn echtgenoot is ook een schatje, maar helaas is zijn Nederlands ontoereikend om een gesprek te voeren. Hij is ook wat minder uitbundig dan mijn broer(tje), niet dat dat wat uitmaakt, maar het voelt wel lastig.
Maar wat ik af en toe zag in de ogen van mijn broer, was liefde voor zijn echtgenoot, ondanks alle plagerijen, iets waar mijn broer goed in is :D

Hij is vorig jaar getrouwd, heel apart om een homo-huwelijk mee te maken, maar het was de vrolijkste bruiloft ooit. Echt veel gelachen met zijn vrienden, eveneens homo, maar met een heerlijke humor!

We zijn even in de Desert neergestreken voor een drankje, want lopen en praten maakt dorstig. Ik heb toen verteld, dat ik het besluit heb genomen om voor een kunstgebit te gaan. Mijn boventanden zijn naar voren gaan staan en mijn ondergebit staat echt letterlijk schots en scheef.
Er is geen eer meer aan te behalen en voor implantaten heb ik geen geld, zo simpel is het!

Zelf begrijp ik niet, waardoor dit komt, want bekijk ik foto's van mezelf van zo'n 6 jaar geleden, dan ziet mijn gebit er echt nog heel mooi uit met regelmatige tanden!
Is het de stress geweest van de afgelopen jaren, het Hyper Mobiliteit Syndroom of de medicatie?
Ik weet het niet, maar het is een feit, dat mijn gebit niet toonbaar meer is!

Maar goed, weer even terugkomen op vandaag, het was echt heel vrolijk en gezellig, maar Sanne daagde Eric ook uit door over een loopbrug door het water te lopen.
Elkaar wat pesten door die loopbrug te bewegen en hiervan heb ik een filmpje gemaakt.

Kom ik thuis, blijkt dat dat filmpje niet afgespeeld kan worden op mijn pc, iets wat ik dan niet kan uitstaan.
Leve Internet, waar ik een programmaatje heb gevonden om het bestand te converteren, waardoor het nu wel goed te zien is, maar het was wel een lange zoektocht...

Ik denk, dat ik me maar eens ga omkleden, ponnetje aan, nog even bankhangen en dan het bedje in duik....

Liefs siergrasje

Een nieuwe start...

Ik was gewend om op weblog mijn dagelijkse beslommeringen te vertellen en met alle respect voor de mensen achter weblog: het duurt gewoon te lang eer mijn weblog weer online is!

Een weblog is voor mij een uitlaatklep over allerlei dagelijkse dingen, die me somber of vrolijk maken.

Fysiek ben ik niet meer zoveel waard, deels door mijn leeftijd, maar ook door gewrichtsproblemen. Het beperkt steeds meer mijn leven...
Ik hield van fietsen, wandelen, breien, haken, borduren, speksteen bewerken, maar dit alles is voorbij.
Het is soms moeilijk om die beperkingen te aanvaarden!

Maar toch: moed verloren is al verloren, dus ik probeer toch iedere dag weer de positieve kant te vinden.

Vandaag was het een wat negatieve dag :(
Ik zit net boven de grens om financiële tegemoetkomingen te krijgen, waardoor ik eigenlijk geld te kort kom.
Ik ben geen "big spender", geen postorder-schulden, eigenlijk ben ik heel braaf in mijn uitgavenpatroon.

En dan toch krijg je allerlei rekeningen binnen, vooral van de Belastingen, waarvan je dan denkt: Hallo, denken jullie dat ik een geldboompje heb?
Ook tegengestelde berichten, waar ik dan weer achteraan moet om het recht te trekken. Hier word ik heel moe en moedeloos van!
Gezien de komende bezuinigingen gaat dit waarschijnlijk nog erger worden.

Nou ja, vandaag dus een negatieve dag door de financiën, maar daar schiet ik niets mee op en uiteindelijk in mijn autootje gestapt!

Dit 45-km autootje is grootste aankoop ooit, mogelijk gemaakt door een bescheiden erfenis en het is mijn lust en leven in vrijheid.
Nooit gedacht, laat staan verwacht, dat ik het auto-rijden zo leuk zou vinden!
Het is zonder meer vermoeiend voor me, maar tegelijkertijd vind ik iedere rit weer geweldig. Zeker als ik naar mijn dochter Sanne rijd, een prachtige rit over de Veluwe.
Ik kan hierover nog wel doorgaan, zoals spijt, dat ik nooit een rijbewijs heb durven halen, maar acht, dat is allemaal verleden tijd!

Ik ben dus in mijn autootje gestapt om even mijn gedachten af te leiden.
Ik had shag nodig, ja ik ben een rookster, snel bekend bij de tabakszaken door mijn aparte keuze: lichte shag met dunne vloei. Die combinatie schijnt niet veel voor te komen en het maakt me tot een speciale klant ;)

Nee, ik wilde geen geld uitgeven, want dat heb ik niet, maar dan toch...
Een elektronica-zaak hield magazijn verkoop, ach even er doorheen lopen en nog een keer...

Binnenkort ben ik jarig, niet dat ik daar een feest van maak, moet er zelfs niet aan denken, maar wel gezellig om het met Sanne te vieren.
Mijn saté van speklapjes is heerlijk, maar het grilletje, waarop ik ze rooster kent alleen maar de aan/uit stand, waardoor het nogal eens tegen het verbranden aan zit.
Precies, ik heb mezelf dus hetzelfde principe cadeau gedaan, maar dan met thermostaat.
Een verjaardagscadeautje om rond mijn verjaardag weer lekker saté te eten zonder dat het tegen het verbranden aan zit.

Kom ik op het volgende punt, waarom maakt het een mens vrolijk om een aankoop gedaan te hebben, terwijl je eigenlijk het geld er niet voor hebt....
Stel, dat ik in het dorp mijn paar boodschappen gedaan had, dan had ik dit koopje niet gezien en dus ook niet gemist...
Hoog springen, laag springen: ik ben blij met deze aankoop :D

Morgen komt Sanne weer thuis, zondag met mijn broer(tje) en zijn echtgenoot naar de dierentuin.
Mijn broer(tje) is voor mij heel speciaal, maar over het waarom zal ik vast nog wel eens meer vertellen ;)

Liefs siergrasje