Zorgen, zorgen en nog eens zorgen.... :(

Het afgelopen weekend is het rustig geweest, het weer was ook niet geweldig, dus veel binnen zitten.
Pijn aan mijn gewrichten door de kou, dus ook mopperen, want pijn is niet fijn :(

Gisteren bezig geweest met financiën, van alles kopiëren tot ik er genoeg van had. Morgen weer verder met kopiëren en brieven schrijven en dan wil ik voor 17.00 uur alles op de bus hebben, even rust en loslaten.

Vrijdagavond mijn jongste zus gebeld, ze was zaterdag jarig, dus even feliciteren, maar het telefoongesprek maakte me niet gelukkig.
Geklaag van haar kant over haar pijn, nadat ze in de vorst periode 50 km geschaatst had, waar mij "de klomp van brak". Altijd maar klagen over pijn, maar dan wel zo'n achterlijk eind gaan schaatsen, het gaat er bij mij niet in!
Over mijn probleempjes wandelde ze luchtig overheen, maar ze gaat deze week lekker op vakantie naar Curaçao, genieten van de warmte.
Ergens kwetst het, hoewel ik me ingehouden heb om niet vinnig te reageren...
Maar goed, ik heb aandacht aan haar besteed en daar gaat het om... zucht

Vandaag was mijn hulp er weer en het was weer een feestje!
Ze is zo'n fijn mens en tussen de bedrijven door hebben we prettige persoonlijke gesprekken. Het was heerlijk weer vandaag, dus buiten gezeten in de pauze's. Lekker in het verwarmende zonnetje, vonden mijn gewrichten ook heel prettig :D

Daarna ben ik nog prettig bezig geweest met zaaien in potten.
Tomaten, kappertjes, Romeinse sla en nog wat zaadschijven, die ik nog had liggen. Het is helaas nog wat te koud om alles snel te ontkiemen, maar goed, ik heb geduld...

Ik zou eigenlijk niet zo willen zeuren, zo wil ik niet zijn, maar tegelijkertijd heb ik veel financiële problemen zonder uitzicht op een beter leven.
Tevens het fysieke gedeelte: donderdag een hart-echo en daarna de fietstest, waar ik echt als een berg tegenop zie.
Sinds ik begin vorig jaar letterlijk moest kotsen na het fietsen, heb ik niet meer durven fietsen. Het schijnt echt een zware inspanningstest te zijn...

Ik heb wat teveel op mijn bordje liggen en wat er ligt, smaakt niet...

Ach: "Je maintedrai" zal ik maar zeggen, maar mijn leven zou wel onsje minder lastig mogen, een kilo is ook goed :P

Liefs siergrasje

Lang geleden....

Het is lang geleden, dat ik hier iets geschreven heb en er is de afgelopen maanden veel gebeurd!
Teveel om alles op te noemen, dus maar even in vogelvlucht....

Het reva-traject is niets geworden, want het bleek geen revalidatie, maar re-integratie met fysieke componenten. Zeker niet geschikt voor mij!
Daarbij werd er ook nog eens heel slordig omgegaan met cliënten :(

Verder inderdaad een hartinfarct gehad en volgende week moet ik naar het ziekenhuis voor een hartecho en inspanningstest op de fiets.
Ik zie wel, wat er uit komt, hopelijk valt het allemaal wel mee....

Per 1 februari zit ik de WIA, waardoor ik er financieel ernstig op achteruit ben gegaan. Het is dan ook echt leren om stuivers en dubbeltjes om te draaien en dan nog lijkt het geld de portemonnee uit te vliegen :(

Helaas zijn mijn bloedwaardes weer gedaald en zit ik de komende maanden vast aan staaltabletten. Hopelijk doen ze goed hun werk, zodat ik niet bang hoef te zijn voor een nieuwe bloedtransfusie.

Zo, nu wat vrolijker nieuws :D

Sinds januari heb ik een nieuwe huishoudelijke hulp, wat een geweldig mens is en ik zie haar inmiddels niet meer zozeer als hulp als wel een vriendin!
Samen met haar ben ik het huis aan het opruimen, maar ook werken we samen in de tuin. Zij doet de wat zwaardere dingen en ik de lichte werkzaamheden en zo komen we samen een heel eind.
Ook gaan we samen een stukje moestuin onderhouden achter het huis.
Fijn om weer eens een vriendschap te hebben na jaren nogal terughoudend te zijn geweest in contacten.

Ook de nieuwe vriend van mijn buurvrouw, een oud-ijzerhandelaar, heeft veel meegenomen uit mijn garage en berging, waardoor ik weer een zee van ruimte heb. Hopelijk houdt ze hem in ere, want het is een sympathieke gozer, maar mijn buurvrouw na 8 jaar enigszins kennende...<_<

Wat ik ook echt heel leuk vind, is dat ik sinds kort weer heerlijk aan het kokkerellen ben! Een maand of 2 geleden ontdekte ik op tv 24Kitchen, een zender, die alleen over koken gaat.
Sinds mijn kinderen allemaal de deur uit waren, had ik niet zoveel plezier meer in koken.
Het waren vaak stamppotten, die ik dan in porties in kon vriezen, want er moest toch wel gegeten worden...
Door deze zender ben ik echter helemaal omgeslagen, want ze laten zoveel eenvoudig te bereiden maaltijden zien, die toch heel smakelijk zijn, dus ik kook inmiddels weer heerlijk voor mezelf en kan er ook van genieten!
Niet gedacht, dat ik ooit weer eens plezier zou krijgen in het kokkerellen...
Koken is 1 ding, maar kokkerellen is veel leuker en daar haalde ik juist mijn hart aan op, toen de kinderen nog thuis woonden.

Het is soms zoeken naar de geneugten in het leven, maar als je open staat voor nieuwe mogelijkheden en veranderingen, is het toch nog goed leven!

Liefs siergrasje

Een nieuwe jas...

Mijn oude winterjas heeft 5 jaar dienst gedaan, maar is nu toch echt versleten, althans de rits. Deze is heel moeilijk dicht te krijgen, want hij is uitgerekt, waardoor hij makkelijk open springt, met deze kou niet echt prettig!!!

De afgelopen dagen al wat rondgekeken, maar kon niet echt iets vinden en zag ik wat leuks, dan was het meteen behoorlijk prijzig...
Vanmiddag naar een winkelcentrum gegaan, waar ook Vogele zit en daar wat lopen snuffelen naar een betaalbare winterjas.
Uiteindelijk een redelijk leuke jas gevonden, afgeprijsd van 80 naar 30 euro, kijk, dat is nog eens leuk kopen :D
Wel wil ik hem nog inspuiten met impregneer-spray om hem waterdicht te maken, want deze jas is van katoen en in ons regenlandje ben je dan zo doorweekt ;)

Vrijdag door de sneeuwbui gereden om zekeringen te halen en ik heb nu eindelijk de juiste zekeringen voor het autootje. Helaas is het echt te koud, ook in het autootje, om de zekeringen te vervangen.
Nog maar even wachten tot de dagtemperatuur weer boven het vriespunt komt...
Ik heb besloten om ze allemaal te vervangen, zodat ik zeker weet, dat alles weer naar behoren werkt!

Verder de afgelopen dagen rustig aan gedaan, buiten was het toch veel te koud om er even op uit te trekken.
De afgelopen dagen met de sneeuw mijn rubberlaarzen aangetrokken, waardoor ik de speciale schoenen niet kon dragen. Inmiddels merk ik weer, wat die speciale schoenen voor mijn benen doen, want ik zak weer voortdurend door mijn linkerknie. zo vermoeiend lopen :(
Maar ja, het is toch nog steeds hier en daar behoorlijk glad door de sneeuw en met de laarzen heb ik een steviger grip.
Uitglijden is evenmin een lolletje...

Vanavond eet ik erwtensoep, hoewel het de bedoeling was om groentesoep te maken, enigszins naïef had ik een eetlepel spliterwten bij gedaan om de soep ietwat te binden. Dat werkt dus niet, want de groentesoep veranderde gelijk in erwtensoep.
Ach, ook lekker met dit koude weer ;)

Liefs siergrasje

Buikkrampen weer over :D

Sinds gisteren geen buikkrampen en daar ben ik echt heel blij om :D
Dubbelgeklapt zitten van de krampen is bepaald gaan pretje!

Maandag had ik er nog wat last van, maar al een stuk minder dan de dagen ervoor, dus toch maar rustig aan gedaan ;)
Wel even naar de Jumbo geweest, want die had een interessante aanbieding: 3 consument-eenheden (vlees) voor de helft van de prijs. Lekker luxe vlees gehaald en ingevroren. Voorlopig kan ik dus weer vooruit, niet dat ik een grote vleeseter ben, want ik zie het vooral als smaakmaker bij het eten.

Gisteren wilde ik tanken, maar mijn tankdop zat vastgevroren...
Rustig, rustig, wat wiebelen met het sleuteltje en jawel, hij ging open!
Aangezien mijn dashboard-weergave niet goed meer werkt, kan ik niet zien, wat het brandstof-niveau is. Vermoedelijk ligt dit aan de zekeringen, ik wilde schrijven, dat ik maar eens het autootjes-bedrijf moest bellen, maar toch maar gelijk de daad bij het woord gevoegd en meteen gebeld ;)
Volgens de monteur, die ik aan de lijn kreeg, waren de zekeringen overal makkelijk te krijgen... ahum, niet dus, want dat heb ik al geprobeerd!
Hij zou me nog terugbellen en waarschijnlijk krijg ik dan een setje toegestuurd, zodat ik alles weer goed kan aflezen, jippie :D

Na het tanken ben ik doorgereden naar het winkelcentrum op zoek naar stofzuigerzakken en eindelijk sinds de aanschaf van mijn stofzuiger de originele zakken gevonden. Geen gemier en gepuzzel meer om een zak te vervangen.
Gelijk maar 3 dozen gekocht, omdat het dan 2 + 1 gratis was en ik heb ze toch nodig.
Soms kan ik er wel eens kriegel van worden door alsmaar nieuwe producten op de markt te brengen, waardoor iets al snel verouderd is en onderdelen lastiger te krijgen zijn :(
Zo heb ik ooit eens een prima printer gekocht voor een schappelijke prijs, aanmehoela, het merk ging eruit, waarna ik nog 1x cartridges kon kopen, maar alleen via/via, daarna kon ik hem gewoon weggooien.
Leve de consumptie-maatschappij, maar niet heus!

Pffft, wat is het koud vandaag met een gure wind, de hondjes moesten uitgelaten worden en hoewel ik een muts op had en handschoenen aan, stroomden de tranen langs mijn gezicht en ik heb er pijn achter mijn ogen aan overgehouden. Kou en ik gaan niet echt samen...
Ergens wel grappig, dat mijn autootje ook niet van kou houdt, iets wat ik ook altijd had met mijn brommertjes: bij echte kou wilden ze niet rijden.
Mijn autootje rijdt gelukkig wel, maar de 1-ste km wil hij nog niet echt op gang komen.

Straks eerst maar weer eens afwassen, want ik heb weer het nodige verzameld in de gootsteen, niet veel, maar wel onhandig ;)

Liefs siergrasje

Buikkrampen :(

Sinds afgelopen dinsdag word ik geteisterd door stevige buikkrampen...
Het is geen buikgriep, maar wat het dan wel is, weet ik ook niet!

Ik heb niets bijzonders gegeten of iets nieuws, het kwam gewoon uit het niets.
Vrijdag dacht ik even dat het wat minder werd, maar helaas :(
Ik kan niets eten of drinken zonder 20 minuten daarna buikkrampen te krijgen, wat steevast gevolgd wordt door een bezoek aan het toilet, wat dan echt pijn doet. Daarna is dan even wat rustiger, maar niet voor heel lang, want eigenlijk gaan de krampen de hele dag door...

Het betekent dus weer een bezoekje aan de huisarts, want zo kan het niet doorgaan. Hopelijk is het niet weer een darmontsteking zoals een paar jaar geleden <_<

Ik begin wat geïrriteerd te worden van mijn lijf, want het een volgt het ander op en ik weet niet, wat ik ervan moet denken: valt het wel mee of zit er iets goed fout?????
De klap op de vuurpijl was vorig jaar wel de bloedtransfusie, waarvan nog steeds niet duidelijk is, waardoor het ernstige bloedtekort veroorzaakt werd.
Sindsdien word ik wat nerveus als er weer iets ontdekt wordt, zoals onlangs het hartinfarct en nu mijn darmen weer.
Ik ben altijd gezond geweest afgezien van mijn bewegingsapparaat, maar aan dat laatste ben ik al jaren gewend en ik wist, dat ik steeds verder achteruit zou gaan wat dat betreft.
Maar al die nieuwe dingen maken me onrustig, wat speelt zich af in mijn lijf, waar ik geen vat op heb....

Ik(her)ken mijn lijf niet meer...
In de loop der jaren heb ik wel eens last gehad van mijn darmen: een tijdje kon ik geen rauwkost verdragen en een andere keer had ik last van bruine bonen, maar het ging weer voorbij na het een tijdje niet gegeten te hebben, maar dat is het eigenlijk wel.

Het voelt op dit moment allemaal niet zo goed, snel buiten adem en moe, te moe, de fut is helemaal weg, ik weet het even niet meer :(
Net maar een paar krampstillers ingenomen in de hoop, dat de krampen verminderen, maar ik heb zo mijn twijfels, want dat heb ik afgelopen week al een keer eerder gedaan, echter zonder resultaat!

Morgen komt mijn hulp en ik ben geneigd om mij ziek te melden, maar het is echt een fijn mens en aangezien zij een 0-urencontract heeft, loopt zij dus inkomsten mis. Ik geef haar maar "carte blanche" om bezig te zijn en dan rommel ik wel wat aan. Stilzitten als iemand voor mij aan het werk is, kan ik echt niet, tenzij het echt niet gaat. Ik zie wel...

Liefs siergrasje

Speciaal voor Sanne ;)

Sanne begon zich wat zorgen te maken, omdat ik afgelopen week niet op mijn weblog had geschreven, dus bij deze :P

Afgelopen week was niet gemakkelijk, nadat ik gehoord had, dat ik een hartinfarct had gehad.
In eerste instantie deed ik er wat luchtig over, maar hoe meer ik ging nadenken, hoe meer ik begon te piekeren...
Hoe, wie wat en wanneer????

Maar ook boosheid, verdorie, nu dit weer, het lijkt maar niet op te houden de laatste jaren!
Mijn benen, die niet meer willen wat ik zo graag zou willen, mijn handen en armen, die steeds minder kunnen, een verzakte dunne- en dikke darm, wat niet te opereren is, vorig jaar de totaal onverwachte bloedtransfusie en nu dit weer.

Vorige week moest ik ook de vragenlijsten invullen voor de revalidatie en ik werd nog bozer, omdat 80% van de vragen werkgerelateerd waren en ik kon niets overslaan!
Uiteindelijk klapte ik donderdagavond wat ineen, veel tranen en frustratie die avond :(

Vrijdag moe van alle emotie's en boos op Rakker, die de laatste tijd steeds meer zijn eigen gang gaat. Ik had er genoeg van en hij heeft die dag bijna de hele dag in de bench doorgebracht.
Ondanks zijn gedrag is het een heel gevoelig hondje en door hem te negeren en af te wijzen wordt hij "op zijn honds" heel verdrietig.
Het heeft wel geholpen, want hij werd een stuk rustiger en gisteravond heb ik hem weer een knuffel gegeven.
Vandaag voor hem echter weer het sein om wederom zijn eigen gang te gaan...

Het weekend heel heel rustig aan gedaan ofwel niets gedaan!
Het regende en regende, dus de gordijnen dicht gelaten, tussen de buien door de hondjes uitgelaten, maar dat was het dan ook.
Het heeft me goed gedaan en was vandaag dan ook een stuk rustiger zonder al te veel gepieker.

Maar toch, ik heb niets van het ziekenhuis gehoord en dat betekent, dat ik zelf morgen contact moet opnemen. Ik zal het doen, maar ik zie er tegenop!
Enerzijds denk ik, dat het wel mee zal vallen, anders had het ziekenhuis zelf wel sneller gereageerd, anderzijds moet ik niet voor niets contact opnemen met het ziekenhuis.
Het liefst hoor ik morgen, dat de cardioloog het filmpje bekeken heeft en geen noodzaak ziet om het verder te onderzoeken ;)

Vandaag weer hulpdag en iedere keer weer ben ik blij met deze hulp: een harde werkster met veel humor.
Ze heeft vandaag de douche weer even bijgehouden en daarna zijn we naar boven gegaan, begonnen aan mijn slaapkamer. Bed verschoond, ramen gezeemd, tafeltje afgedaan, gestofzuigd en de pc + monitor naar boven verhuisd. Ruimte op de tafel beneden en komende week maar weer eens de tafel opruimen, zodat ik eraan kan werken.
Zo heerlijk om een betrouwbare hulp te hebben, die ik kan vertrouwen op mijn veilige plekje: mijn slaapkamer!

Straks even afwassen en ik haal iets uit de vriezer, lekker makkelijk ;)

Liefs siergrasje

Pffft.....

Gisteren was het een drukke dag, want op hulpdag help ik altijd mee met de lichtere werkjes.
Mijn nieuwe hulp is echt een geweldig mens, heel fijn om mee samen te werken. Ze is vrolijk, intelligent en werkt heel minutieus om alles ook echt schoon te krijgen, zodat het binnenkort alleen om onderhoud gaat.
Het stimuleert me om zelf ook het nodige op te ruimen en daarna ben ik moe, maar heel tevreden over het resultaat!

Het zal er al een tijdje aan te komen: de hondjes wassen, het was echt nodig!
Gisteravond heb ik ze dan ook om de beurt onder de douche gezet. Eerst Gizmo, wassen, afdrogen en kammen, daarna Rakker.
Aangezien ze het allebei prettig vinden, was het geen probleem ;)
Ze zijn weer lekker schoon met een zachte, glanzende vacht!

Daarna werd het echt tijd om weer eens wat aan mijn wenkbrauwen te doen, als ik dan toch bezig ben...
Epileren is geen mogelijkheid, want ik word daar echt hondsberoerd van door de pijn, dus wax ik mijn wenkbrauwen. Het lijkt pijnlijk, maar met het juiste materiaal valt het wel mee: Wax verwarmen, met een applicator aanbrengen, doekje erover, aandrukken en in 1 ruk wegtrekken, weg haartjes :)
Ik ben niet zo'n opmaak-mens, maar ik heb gewoon geen mooie wenkbrauwen en als ik er niets aan doe, lijkt het alsof mijn wenkbrauwen mijn ogen, zeker met de hangende oogleden, nog vermoeider lijken te maken.
Als ik dat gedaan heb, oog ik opeens een stuk prettiger en dan opeens heb ik zin om mezelf wat op te maken. Gewoon een beetje om te kunnen glimlachen in de spiegel, waar ik niet al te vaak in kijk ;)

Misschien was ik ook wel een beetje nerveus voor vandaag, het hartfilmpje, waardoor ik zo actief was.
Het irriteerde me wat, wat nou, een hartfilmpje, "ik weet zeker, dat er niets op te zien is" en dan ook nog eens zo vroeg in de ochtend :(

Mopperend ben ik vroeg opgestaan en moest verdorie ook nog eens de auto-ruiten ijsvrij maken (sproeiflacon) om vervolgens geconfronteerd te worden met ijsvorming in het autootje. Nog meer gemopper...
Hoewel ietwat te laat kwam ik bij de huisartsenpost aan, volle wachtkamer en kom ik ook nog eens mijn vorige hulp tegen... zucht
Geen rancune, want het is best wel een lief mens, maar een vat vol problemen en volgens mijn nieuwe hulp is ze ontslagen. Ze heeft geen goed besef van werk-verantwoordelijkheid en kwam overal te laat.

Wachten tot ik geroepen werd voor het hartfilmpje, -tig elektroden op mijn lijf en rustig blijven liggen, het zal wel en er komt toch niets uit!
Dacht ik....
Maar eenmaal bij de huisarts voor de uitslag, nog steeds met een gevoel, er is niets, maar er was wel iets: volgens het filmpje heb ik een hartinfarct gehad.
Een hartinfarct?????
Ergens had ik zoiets van "lekker belangrijk", want ik heb nergens last van, maar volgens de huisarts moest ik toch zo snel mogelijk naar een cardioloog voor verder onderzoek. Oké, vooruit maar, maar het voelde niet van harte...

Liever sprak ik even over de aanstaande revalidatie en de verwijzing naar het Radboud voor mijn anale jeuk, waar ik nu al ruim 20 jaar last van heb.
Het is geen onderwerp, waar ik graag over praat, maar het beheerst mijn leven. Soms gaat het een tijdje goed en dan weer is de jeuk echt hels!
Ik heb echt heel wat zalfjes en crèmes in huis, al dan niet voorgeschreven, maar alles werkt slechts maar even.
Op dit moment is het weer even rustig, maar ik weet, dat het maar tijdelijk is tot het huidige zalfje niet meer werkt.
Stom onderwerp, maar je zult er maar mee zitten :x
Ze geeft me een verwijzing naar het speciale spreekuur...

Terug naar huis en piekeren over het hartinfarct, hoe wat en wanneer dan?
Het klinkt zo heftig, een hartinfarct...
Opgezocht op Internet, een stukje afsterven van je hartspier, meestal door plaque of bloedstolsels. Ja, ik weet, dat ik een ietwat verhoogd slecht cholesterol heb, maar niet zodanig, dat ik een dieet moet volgen of medicatie moet slikken.

Het voelt allemaal zo vreemd, eerst vorig jaar bij toeval de ernstige bloedarmoede ontdekt, waarna een bloedtransfusie volgde en nu dit weer door toeval.

Een groot deel van de dag dus in piekermodus...

Vanmiddag was ik het opeens zat, want het had gewoon geen zin om zo te piekeren! In mijn autootje gestapt en naar het tuincentrum gereden!
Het was heerlijk om daar te lopen en het voorjaar te ervaren, hoewel ik ook wel weet, dat alles "voorgetrokken" is, maar dat maakt niet uit.
De geuren en kleuren van de hyacinten gaven me een gevoel van rust, maar ook de krokusjes en kleine irissen, allemaal tekenen van leven om van te genieten.
Hoewel ik het me financieel niet kon veroorloven, ben ik blij met mijn voorjaarsaankopen: een grote schaal met heerlijk ruikende hyacinten, een bakje krokusjes, een amaryllis en een kleine azalea, de beide laatsten mooi zachtroze. Het ultieme voorjaarsgevoel...
Lang zullen ze niet bloeien in de warme woonkamer, maar voor vandaag heeft het mij een goed gevoel gegeven en daarna plant ik ze wel ergens in de tuin.

Toch blijft er iets knagen, niet zozeer over het hartinfarct, maar meer in het algemeen.
Ik ben niet iemand, die met ieder kuchje, hoestje of pijntje naar de huisarts gaat. Alleen als iets niet overgaat of als er duidelijk iets mis is, ben ik naar de huisarts gegaan.
Bij duidelijke dingen kreeg ik dan ook medicatie, maar sommige klachten zijn niet altijd eenduidig en ergens heb ik het gevoel, dat ik zelf niet duidelijk ben geweest. Wel duidelijk geweest voor mijn gevoel, maar niet duidelijk gemaakt, dat iets echt een probleem was.

Blijf beleefd, blijf vriendelijk, eigenlijk angstig om afgewezen te worden als ik niet vriendelijk en beleefd ben, hoewel ik innerlijk zo teleurgesteld en verdrietig was als ik voor de zoveelste keer afgescheept werd.
Als ik het zo omschrijf, krijg ik het gevoel, dat er een mankement in mijn opvoeding zit, gevoed door mijn moeder.

Mijn moeder was apothekers-assistente en ze heeft veel misbruik gemaakt van haar beroep.
Zo heeft ze ervoor gezorgd, dat ik niet serieus genomen werd door de huisarts in mijn jeugd. Toen al had ik gewrichtsproblemen, maar ze had aan de huisarts verteld, dat ik een probleemgeval was en ik kreeg steevast librium of valium als ik gewrichtsklachten had.
Maar niet alleen ik was haar slachtoffer, ook mijn broertje was haar doelwit.
Uit de apotheek nam ze librium mee, omdat ze hem te druk vond en dan kreeg hij 's avonds een pilletje om hem rustig te houden.
Ook heeft ze mijn vader verslaafd gemaakt aan laudanum, alles met medeweten van de apotheker, die een oogje op haar had.

Geloof me, ik verzin het niet!
Ooit moesten mijn jongere zus en ik op bezoek gaan bij die apotheker en zijn we getrakteerd op een etentje in een Chinees restaurant. Het is eenmalig geweest en ik heb me vaak afgevraagd, wat hun relatie was...
Mijn moeder had er in ieder geval moeite mee, toen hij uiteindelijk trouwde met een Chinese vrouw.

Oooooooo, ik haat soms mijn geheugen!!!!
Waarom ben ik niet als de meeste mensen, die slechts wat herinneringen hebben, waarom herinner ik me zoveel gebeurtenissen tot in detail, al vanaf mijn vroegste kinderjaren, het voelt soms als vervloekt zijn.

Goed, even een uitstapje naar het verleden en het heden maakt duidelijk, dat ik zelf duidelijker moet zijn in mijn fysieke klachten. Ik ben geen kind meer en ik moet toch iets geleerd hebben in en van mijn leven ;)

Het leven is zout, zuur, bitter en zoet...

Ik leef...

Liefs siergrasje